مطالعه حاضر جهت بررسی تأثیر مقادیر 250، 500، 750 میلی گرم l-کارنیتین در هر کیلوگرم غذا بر شاخص های رشد، تغذیه و ترکیب تقریبی لاشه تاس ماهی سیبری طراحی گردید. به این منظور تعداد 64 قطعه تاس ماهی با وزن متوسط 101±17/841 گرم انتخاب و در 16 مخزن 500 لیتری توزیع شدند. تاس ماهیان روزانه براساس 2 درصد وزن بدن، به مدت 80 روز غذادهی شدند. در طول دوره فاکتورهای فیزیکو شیمیایی آب شامل دما، اکسیژن و ph اندازه گیری و ثبت گردید. زیست سنجی ماهیان به صورت ماهانه و 3 بار در طول دوره انجام گردید. به منظور تعیین تأثیر مکمل l-کارنیتین بر ترکیب لاشه در انتهای دوره آزمایش 4 عدد ماهی از هر تیمار به صورت تصادفی انتخاب شدند. متوسط وزن ماهیان در پایان دوره آزمایش به 256±06/1466 گرم رسید. در پایان دوره آزمایش در هیچ یک از تیمارهای l-کارنیتین در مورد شاخص های رشد و تغذیه اختلاف معنی داری با گروه شاهد دیده نشد(p>0.05) ولی با افزایش مقادیر l-کارنیتین در جیره، ماهیان تیمار شده نسبت به گروه شاهد عملکرد بهتری نشان دادند و شاخص های فوق با افزایش میزان l-کارنیتین در جیره تا حدودی بهبود یافتند. همچنین در مورد میزان پروتئین، چربی، خاکستر و رطوبت اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد (p>0.05). اگرچه با افزایش مقدار l-کارنیتین در جیره از میزان چربی بافت کاسته شد. طبق نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر مکمل l-کارنیتین در این وزن بر رشد و ترکیب لاشه تاس ماهی سیبری بی تأثیر بوده و اضافه نمودن آن به جیره از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشد.

نور به عنوان یک فاکتور محیطی از نظر رنگ، شدت و دوره نوری روی زندگی آبزیان تاثیر گذار است. در این مطالعه اثر رنگ نور و دوره نوری بر هورمون های ملاتونین، 17 – بتا استرادیول، پارامتر های بیوشیمیایی پلاسما و رسیدگی جنسی، جنس ماده استرلیاد (acipenser ruthenus) بررسی شد. بدین منظور36 مولد (g 8/21 ± 8/538) به صورت تصادفی در 12 تانک 500 لیتری توزیع شدند. ماهیان تحت تاثیر 4 تیمار] دو دوره نوری (18l:6d)18 ساعت روشنایی و 6 ساعت تاریکی؛(6l:18d) 6 ساعت روشنایی و 18 ساعت تاریکی با دو رنگ نور (آبی و قرمز) [و شدت نور lx150 با 3 تکرار قرار گرفتند. هورمون های ملاتونین و 17 – بتا استرادیول در سه مرحله تولید مثلی پیش زرده سازی pre-vitellogenesis (مهر ماه)، زرده سازی vitellogenesis (آذر ماه) و رسیدگی نهایی final maturation (اسفند ماه) به روشradioimmunoassay (ria) اندازه گیری شدند. سطوح این هورمون ها در مراحل مختلف جنسی متغییر بود. بیشترین غلظت استرادیول (ng/ml2/0±60/11) و کمترین غلظت گلوکز (g/dl5/0±78/6) در مرحله زرده سازی و کمترین غلظت ملاتونین در مرحله رسیدگی نهایی (pg/ml2±19/42) دیده شد. در بین تیمار ها رابطه ملاتونین و استرادیول معکوس بود. بطوریکه بیشترین غلظت استرادیول (ng/ml006/0±76/11) و کمترین غلظت ملاتونین (pg/ml18/29±7/88) در تیمار آبی روز بلند دیده شد. در هر سه مرحله تولید مثلی غلظت کلسترول با افزایش هورمون استرادیول کاهش یافت. بیشترین غلظت آلبومین با کمترین غلظت هورمون ملاتونین همراه بود. پایین ترین شاخص قطبیت هسته (38/0±2/16) و با کمترین غلظت ملاتونین ملاحظه گردید. نور (رنگ و دوره نوری) و توسعه گنادی بر غلظت هورمون های ملاتونین و 17 – بتا استرادیول ماهیان ماده استرلیاد تاثیر گذار است. کلید واژه: ملاتونین، acipenser ruthenus، استرادیول، رسیدگی جنسی، دوره نوری.

ژنsox9 یکی از ژن های کد کننده ی پروتئین بوده که نقش مهمی در تنظیم برخی از فعالیت های سلولی از جمله تکوین گناد جنس نر و غضروف سازی در بین انواع مهره داران ایفا می کند. تاسماهی ایرانی (acipenser persicus) یکی از گونه های مهم تاسماهیان بوده که بومی سواحل جنوبی دریای خزر می باشد. این گونه به دلیل ارزش اقتصادی آن و همچنین بلوغ زودرس نسبت به دیگر گونه های پرورشی از جمله فیل ماهی، از گونه های مورد نظر آبزی پروری در کشور می باشد. بنابراین هدف از اجرای مطالعه حاضر، شناسایی توالی نسبی ژن sox9 و بررسی الگوی بیان آن در مراحل اولیه تکوینی و بافت های مختلف تاسماهی ایرانی، تعیین گردید.