هر نظام سیاسی در تلاش است تا کارگزاران و نخبگان سیاسی خود را بر اساس مبانی فکری و نظری خود تربیت نموده و به کار گیرد. این رساله نشان می دهد که وجود یک الگوی سامان یافته و مدون در پرورش و به کار گیری نخبگان و رجال سیاسی در جمهوری اسلامی ایران تا چه میزان در کارامدی و مشروعیت نظام سیاسی ایفای نقش می کند.در الگوی پیشنهاد شده افراد با تقوی و شایسته که واجد اهلیت به معنای جامع آن هستند در مناصب سیاسی و حکومتی به کار گرفته می شوند و چهار مرحله شناسایی، پرورش، گزینش و پایش به عنوان مراحل فرایندی در این الگو توسط احزاب سیاسی و نهادهای آموزشی و مدنی دنبال می شوند.