شادمانی یکی از هیجانهای مثبت در وجود آدمی است که بر اندیشه ، احساس و رفتار انسان اثر می گذارد.مفهوم شادمانی در قرآن و حدیث با واژه های گوناگونی مانند، فرح، سرور، بهجت، بشر و ... به کار رفته است. شادمانی در زمینه ها و بسترهایی می روید که بدون تامین بایسته این بسترها هرگز پایدار نخواهد بود.اما جای این سوال باقی است که شادمانی با دینداری قابل جمع است و یا باید یکی را فدای دیگری نمود؟ انجام دستورات دینی بر نشاط آدمی می افزاید و یا از آن می کاهد؟ این پایان نامه مفهوم شادمانی و جایگاه آن را بررسی می کند.