داروهای پروتئین دسته بزرگی از داروها هستند که بدلیل حساس بودن ساختمانشان نسبت به محیط دستگاه گوارش (اسید معده، آنزیم های موجود در روده باریک) تاکنون تجویز خوراکی آنها غیر ممکن بوده است. اکثر داروهای پروتئین بصورت تزریقی و تعداد کمی از آنها بصورت اسپری بینی و مخاط چسب ها قابل استفاده هستند . این دسته داروها عموما نیمه عمر کوتاهی داشته و برای رسیدن به اثر درمانی در بدن باید بصورت مداوم تزریق شوند، به همین دلیل یافتن راهی که بتوان این داروها را بصورت خوراکی استفاده کرد گام مهمی برای بیماران خواهد بود، که البته این پایان نامه بدان می پردازد.