1-موضوع این پایان نامه به قرارداد حمل و نقل چندنوعی کالا اختصاص دارد . در این پایان نامه ، نویسنده می کوشد کنوانسیون سازمان ملل متحد برای حمل و نقل چندنوعی بین المللی کالا(کنوانسیون ژنو، 24مه 1980) را با حقوق تجارت ایران مورد مقایسه قرار دهد.2-حمل و نقل چندنوعی محصول کانتینریزاسیون است. با پیدایش کانتینر در دهه 60 قرن بیستم ، امکان ادغام مراحل مختلف حمل، اعم از دریایی ، زمینی ، هوایی و ریلی -در قراردادی واحد فراهم گشت و بدین گونه حمل و نقل چندنوعی رواج یافت.3-قرارداد حمل و نقل چندنوعی کالا به معنای قرارداد واحدی است که حمل کالا با حداقل دو وسیله حمل متفاوت را در برگیرد. 4-قرارداد حمل ونقل چندنوعی با قرارداد حمل و نقل سراسری متفاوت است. در قرارداد اخیر، متصدی حمل صرفا در قبال آن بخش از عملیات حمل که تحت مباشرت خود وی انجام می گیرد، مسئول شناخته می شود و برای سایر مراحل حمل به عنوان نماینده فرستنده عمل می کند، در حالی که در قرارداد حمل و نقل چندنوعی مسئولیت کل مراحل حمل از مبدا تا مقصد نهایی بر عهده عامل حمل و نقل است. 5-در این پایان نامه ، قرارداد حمل و نقل چندنوعی به عنوان عقدی مختلط توصیف شده است. 6-در حمل و نقل چندنوعی ، قطع نظر از اینکه از چه شیوه های حملی استفاده می شود، سند واحدی با آثار ویژه خود صادر که سند حمل و نقل چندنوعی نامیده می شود. همچنین بر قرارداد موصوف رژیم حقوقی واحدی حاکم است. 7-مسئولیت عامل حمل و نقل درکنوانسیون ژنو(24 مه 1980) همچون اکثر کنوانسیون های ناظر به حمل و نقل تک نوعی، مبتنی بر نظریه تقصیر همراه با معکوس کردن بار اثبات است.به عبارت دیگر ، مسئولیت عامل حمل و نقل مبتنی بر فرض تقصیر است.8-عامل حمل و نقل نه تنها مسئول اعمال شخصی خود است ، بلکه مسئولیت اعمال کارگران و نمایندگان خود و همچنین پیمانکاران مستقلی که برای انجام عملیات حمل از خدمات آنان کمک می گیرد ، را نیز بر عهده دارد. بدیهی است در صورتی که تلف یا خسارت یا تاخیر در تحویل کالا دراثر تقصیر اشخاص اخیر به وجود آمده باشد، عامل حمل و نقل پس از جبران زیان ذی نفع در کالا حق رجوع به مقصر را خواهد داشت. 9-در کنوانسیون ژنو(24 مه 1980) ، همچون اکثر کنوانسیون های ناظر به حمل و نقل تک نوعی، مسئولیت عامل حمل و نقل از لحاظ میزان، به سقف خاصی محدود شده است. 10-عامل حمل و نقل از زمان تحویل گرفتن کالا در مبدا تا زمان تحویل دادن آن در مقصد نهایی مسوول شناخته می شود. 11- ذی نفع در کالا تنها علیه عامل حمل و نقل می تواند بر مبنای قرارداد اقامه دعی کند.12-عامل حمل و نقل پس از جبران خسارت ذی نفع در کالا ، حق رجوع به مسبب اصلی ورود زبان را خواهد داشت، لیکن رابطه بین عامل حمل و نقل و مسبب ورود زیان از شمول کنوانسیون ژنو (24 مه 1980) خارج بوده و تابع کنوانسیونهای ناظر به حمل و نقل تک نوعی یا قوانین ملی مربوط، بر حسب مورد، خواهد بود.