چکیده : هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر مصرف دارچین و داروی ضد التهاب ایندومتاسین در پیشگیری از کوفتگی عضلانی تاخیری متعاقب یک جلسه فعالیت عضلانی اکسنتریک می باشد. بدین منظور تعداد 35 دانشجوی پسر غیر فعال سالم و فاقد علائم کوفتگی عضلانی دانشگاه محقق اردبیلی با دامنه سنی 14/1±1/19سال به طور تصادفی به سه گروه تجربی دارچین (10 نفر)، تجربی ایندومتاسین (10 نفر) و گروه شاهد (15 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه دارچین، یک هفته قبل و سه روز بعد از ایجاد کوفتگی عضلانی روزانه 6 عدد کپسول حاوی 420 میلی گرم پودر دارچین ( روزانه 52/2 گرم)، گروه ایندومتاسین کپسول 25 میلی گرمی ایندومتاسین را هر روز 3 عدد با فاصله زمانی 8 ساعته ( روزانه 75 میلی گرم) بعد یا حین صرف غذا مصرف کردند. گروه دارونما نیز سه بار در روز 420 میلی گرم دارونما مصرف کردند. پروتکل ایجاد کوفتگی عضلانی با استفاده از دستگاه پرس پا با 80 درصد یک تکرار بیشینه در چهار نوبت و هر نوبت با 20 تکرار و 3 دقیقه استراحت بین هر نوبت اجرا شد. یک هفته قبل از ایجاد کوفتگی عضلانی و نیز بلافاصله بعد، 24، 48 و 72 ساعت بعد از انجام پروتکل ایجاد کوفتگی عضلانی، نیروی بیشینه ایزومتریک و ایزوتونیک، درد ادراکی با دو مقیاس vas و تالاگ، سنجش درد با فشارسنج جیوه ای، دامنه حرکتی زانو، میزان تورم ران، فشارخون سیستولی و دیاستولی، تعداد ضربان قلب و تنفس، غلظت آنزیم های کراتین کیناز (cpk) و لاکتات دهیدروژناز (ldh)، بررسی آزمون پایداری اسموتیکی گلبول های قرمز و شاخص های هماتولوژیک اندازه گیری شدند. از آزمون های تحلیل واریانس یک عاملی با اندازه گیری های مکرر و تصحیح بونفرونی برای مقایسه تاثیر دارچین و ایندومتاسین در زمان های مختلف استفاده شد. از آزمون تی غیر وابسته برای مقایسه نتایج همه گروه ها در هر مرحله زمانی استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که در هر دو گروه مصرف کننده دارچین و ایندومتاسین، تغییرات بوجود آمده در سطوح آنزیم-های ldh ,cpk در زمان های 48 و 72 ساعت (0001/0p<)، نیروی ایزوتونیک 48 و 72 ساعت، دامنه حرکتی زانو 48 و 72 ساعت (0001/0p<)، درد فشاری بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت (0001/0p<)، ادراک درد vas 24، 48 و 72 ساعت (0001/0p<) و درد ادراک شده تالاگ بلافاصله، 48 و 72 ساعت (0001/0p<)، بعد از فعالیت برونگرا تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. گروه مصرف کننده دارچین برخلاف گروه ایندومتاسین، در سطوح آنزیم های cpk در 24 ساعت (01/0p<) وldh 24 ساعت (005/0p<=)، نیروی ایزوتونیک 72 ساعت ( 05/0p<)، محیط ران بلافاصله، 48 و 72 ساعت، درد vas بلافاصله (05/0p<) و 24 ساعت (001/0p<=)، بعد از فعالیت برونگرا عملکرد موثرتری نسبت به گروه ایندومتاسین داشته و تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. همچنین درگروه مصرف کننده ایندومتاسین بر خلاف گروه دارچین، درد ادراک شده تالاگ 24 ساعت ( 05/0p<)، دامنه حرکتی زانو 24 ساعت (005/0p<)، نیروی ایزومتریک 48 ساعت ( 05/0p<)، بعد از فعالیت برونگرا عملکرد موثرتری نسبت به گروه دارچین و تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. نتایج بررسی شکنندگی اسموتیکی گلبول های قرمز نشان داد که دارچین با 1/33 درصد همولیز، توانسته معادل 8/66 درصد و ایندومتاسین با 5/68 درصد همولیز، توانسته معادل 43/31 درصد نسبت به گروه کنترل (100% همولیز) موجب پیشگیری از پارگی گلبولهای قرمز پس از ده روز مصرف دارچین، ایندومتاسین و دارونما شود. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که مصرف دارچین در پیشگیری از علائم عملکردی و بیوشیمیایی کوفتگی عضلانی تاخیری پس از فعالیت های اکسنتریک می تواند مفید بوده و جایگزین مناسبی برای داروهای پر عارضه ضد التهاب غیراستروئیدی شود.

پلیمرهای پاسخ ده به محرک از اهمیت مهمی در طراحی مواد هوشمند برخوردار هستند. در این کار پژوهشی کوپلیمرهای پیوندی پاسخ ده به دما با بلاک های آبدوست پلی (-nایزو سیل آکریل آمید) که بلاک مرکزی پلی (3-کاپرولاکتون) را در برگرفته است. از طریق پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم (atrp) سنتز شد. کوپلیمر پیوندی از –nایزوپروپیل آکریل آمید که حساس به دما و ph است. سنتز شد. 3- کاپرولاکتون استخلاف شده ، -?برمو-? کاپرولاکتون از –? برموکاپرولاکتون از طریق واکنش بایر-ویلیگر و با استفاده از 3-کلروپراکسی بنزوییک اسید تهیه شد. کوپلیمریزاسیون حلقه گشای این مونومر با ?-کاپرولاکتون با استفاده از آلومینیم ایزوپروپوکساید به عنوان آغازگر منجر به تهیه کوپلیمر پلی (? –کاپرولاکتون –کو – ?-برمو- ?-کاپرولاکتون) می شود. این کوپلیمر به عنوان ماکرو آغازگر برای پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم (atrp) با –n ایزوپروپیل اکریل آمید برای سنتز پلی ) ?-کاپرولاکتون)-گرفت –پلی –n ایزوپروپیل اکریل آمید استفاده می شود. نانو ذرات را از این کوپلیمر پیوندی تهیه شد و رهش نالترکسون از این ذرات به عنوان داروی مدل بررسی گردید. درصد بارگذاری دارو بالای 13 درصد بود و رهش دارو 50 ساعت طول کشید. ویژگی های میسلی شدن این کوپلیمر های پیوندی دوگانه دوست توسط تکنیک فلورسانس سنجی با پایرن، dls و tem مطالعه شد. ساختار نانو ذرات و تمام ترکیبات به وسیله ft-ir, 1 h nmr و xrd مشخص گردید. رفتار حرارتی نمونه ها با dsc و tga بررسی شد.

سیمان پلیمر گوگردی دارای مزایایی از جمله مقاومت مکانیکی بالا، مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت در برابر آب می باشد که آن را از سیمان معمولی پرتلند متمایز می کند. محصولات سیمان گوگردی حاصل از سولفور اصلاح نشده، بدلیل تنشهای داخلی ناشی از تغییر در ساختار کریستالی در حین سرمایش ناموفق بوده است. spc تهیه شده از مخلوط dcpd و برش نفتی با نسبتهای حجمی مشخص برای تهیه ملات بتن گوگردی مورد استفاده قرار گرفته است. برای این منظور نسبتهای حجمی مختلفی از spc و ماسه دانه بندی شده با مش های 8 و 16 و 30 و 50 و 100 و 200 و میکروسیلیس با مش 200 جهت قالبگیری استفاده شده است. خواص فیزیکی و مکانیکی شامل اندازه گیری دانسیته، حجم فضای خالی، درصد رطوبت جذب آب، مقاومت فشاری و آزمایشات خوردگی برای ملات بتن گوگردی تعیین گردیده است. در کار پژوهشی حاضر از مواد اولیه اولفینی تولید شده در داخل کشور (برش نفتی) و dcpd برای تهیه سیمان پلیمر گوگردی اصلاح شده استفاه شده است. سیمان پلیمر گوگردی در شرایط مختلف دما و زمان و با نسبتهای حجمی مختلف از معرفهای بکار رفته بررسی شده است. ساختار پلیمرها با استفاده از طیف سنجی ft-ir تایید شده است. برای تعیین حداکثر درصد حجمی برش نفتی در زمان معین واکنشی از ترموگرامهای dsc پلیمرهای حاصل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که با کاهش مقدار dcpd در بتن گوگردی خواص هیدروفوبیک و مقاومت فشاری و دانسیته کاهش و خاصیت خوردگی افزایش می یابد. این امر در نتیجه افزایش حجم فضای خالی ملات بتن گوگردی تهیه شده می باشد.

کانی های خاک رس، سیلیکات آلومینیوم دار آب دوستی بوده وعموما به عنوان فیلوسیلیکات ها یا سیلیکات های لایه ای شناخته می شوند. خاک رس سدیم - مونت موریلونیت آب دوست است وفضای بین لایه ها هنگامیکه در آب فروبرده می شوند، منبسط می گردد. سطح خاک رس می تواند از طریق تعویض کاتیونی سدیم با یون های آلکیل آمونیم نوع اول، دوم، سوم، چهارم از خصلت آب دوستی به آب گریزی تبدیل شود. نانوکامپوزیتهای پلیمر- سیلیکات با حدواسط نیتروکسیدی توسط پلیمریزاسیون زنده رادیکالی سنتز شده اند. در کار پژوهشی حاضر، ابتدا آلفا- فنیل کلرواستیل کلرید با 11- برومو-1- اُن دکانول جفت شد وسپس این ماده با tempoو نمک آمونیم کوپل گردید و ایجاد آغازگرnmrp را نمود. این ماکروآغازگردرفضای بین لایه ای سیلیکات اینترکلیت می شود. مونومرهای استایرن در حضور tempoبا سیلیکات های اصلاح شده پلیمریزه می شوند که جرم مولکولی مشخص وپلی دیسپرسیتی کم هردومشخصه پلیمریزاسیون زنده رادیکالی است. در روش atrp ماکرو آغازگرهای سنتز شده می توانند مونومرهای استایرن را در حضور cucl به عنوان کاتالیست و2 و2- بی پیریدین (bpy) به شکل لیگاند همراه سیلیکات اصلاح شده، پلیمریزه کنند. سنتز نانوکامپوزیت به روش درجا انجام گرفت. ساختار نانوکامپوزیت وهمه ترکیبات به وسیله h nmr1،ft-ir ،gpc ،xrd وtem مشخص گردید. رفتار حرارتی نانوکامپوزیت با dsc وtga بررسی شد.

سنتز یک هیدروژل ابرجاذب حساس به ph بر پایه ژلاتین، از طریق همبسپارش پیوندی پلی آکریلیک اسید و پلی ایتاکونیک اسید بر روی آن و سپس خنثی سازی همبسپار به دست آمده صورت گرفت. به منظور دست یابی به بیشترین مقدار جذب آب، شرایط واکنشهای همبسپارش پیوندی همبسپار بدست آمده، بهینه شد. بدین ترتیب که ، متغیرهای درگیر در این واکنشها، یعنی غلظتهای تکپار، آغازگر، ژلاتین، عامل شبکه ساز، دمای واکنش ، سرعت همزن مکانیکی وph خنثی سازی بهینه سازی شدند. ساختار هیدروژلها توسط اسپکتروفتومتری تبدیل فوریه مادون قرمز ( ft-ir) تائید شد، ضمن اینکه مکانیسم قابل قبولی برای سنتز آنها، پیشنهاد گردید. تورم هیدروژل در محلولهای بافری با ph های 3 تا 12 اندازه گیری شد و بررسی رفتار تورمی - واتورمی در ph های 2 و 8 نشان داد که هیدروژلهای سنتز شده، کاندیدای بسیار خوبی برای طراحی سیستمهای رهایش کنترل شده دارو هستند. همچنین اندازه گیری میزان تورم هیدروژلها در محلولهای نمکی با غلظت 01/0 مولار، (پتاسیم کلرید) kcl، (سدیم کلرید) nacl نشان داد که به دلیل ظرفیت بالای تورم در این محلولها، هیدروژلهای سنتز شده، مواد ابرجاذب با حساسیت کم به شمار می روند. برای بررسی سرعت جذب آب هیدروژلها، سینتیک تورم آنها مورد ارزیابی قرار گرفت.

کوپلیمریزاسیون پلی پیرول با پلی استایرن ، فرایند پذیری و دامنه کاربرد را نسبت به پلی پیرول خالص بهبود می بخشد. روشهای پلیمریزاسیون زنده یا رادیکالی کنترل شده،مانند پلیمریزاسیون حد واسط شده ی نیتروکسیدی (nmp) و پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم (atrp)، سنتز انواع کوپلیمرها با وزن مولکولی کنترل شده و توزیع وزن مولکولی باریک را امکان پذیر می سازد. نانوکامپوزیتهای پلیمری تهیه شده باپرکننده های غیرآلی نسبت به ماتریکس خالص پلیمردرخواص فیزیکی بهبودقابل ملاحظه ای نشان میدهند.در این کار پژوهشی به کمک کوپل کننده ?-کلرو فنیل استیل کلراید،استایرن، پیرول و واکنشگرهای لازم،پلی استایرن پیوند شده بر روی پلی پیرول سنتز گردید.در پلیمریزاسیون استایرن از روشهای پلیمریزاسیون زنده یا رادیکالی کنترل شده مذکور کمک گرفته شدو پیرول با روشهای شیمیایی و الکتروشیمیایی پلیمریزه گردید.در نهایت کوپلیمرپیوندی رسانای الکتریکی تهیه شده با استفاده از مونت موریلونیت با روش ترکیب کردن در فاز محلول به نانوکامپوزیت پلی استایرن پیوند شده بر روی پلی پیرول(ps-g-ppy-nc) تبدیل شد. طیف ft-ir گرفته شده مشخص کننده ساختار کوپلیمر مورد نظر است.رسانایی الکتریکی نانوکامپوزیت با42% وزنی پلی پیرول با هدایت سنج چهارنقطه ای برابرs/cm041/0 بدست آمد.خواص نانوکامپوزیت به کمک تکنیکهای tga ، dsc ، tem ،xrd وgpc بررسی شد؛بالاتر بودن دمای تخریب نسبت به پلی استایرن وچند مرحله ای بودن تخریب، بیشتر بودن انحلال پذیری نسبت به پلی پیرول،پخش شدن نامنظم لایه های سیلیکات نانوذرات مونت موریلونیت در زمینه پلیمر و تشکیل نانوذرات با اندازه کمتر از nm70 از ویژگیهای انحصاری این نانوکامپوزیت است.

دراین کار پژوهشی نانوکامپوزیت های استایرن – sio2 و کلرومتیل استایرن –tio2 و استایرن – zno و استایرن – fe3o4 توسط تکنیک raft که یکی از روشهای پلیمریزاسیون زنده رادیکالی میباشدسنتز شدند ، این روش جهت سنتز پلیمرهایی با توزیع وزن مولوکولی باریک وکنترل بر وزن مولکولی استفاده شده است.این مواددارای خواص بهبودیافته درمقایسه با پلیمرهای خالص هستند. حضور نانوذرات در پلیمرها می تواند خواص ترمودینامیکی ، نوری ،الکتریکی ، مکانیکی وحرارتی پلیمرها را تغییر بدهد. درروش پلیمریزاسیون رادیکالی کنترل شده با روش raft ابتدا هرکدام از نانو ذرات با روشهای مشخصی سنتز شدند سپس این نانوذرات با دستگاه التراسوند در حضور معرفهای 4- سیانو4-(فنیل کربوتیول) سولفانیل پنتانوئیک اسید و 4 -سیانو4-[(دودسیل کربوتیول) سولفانیل] پنتانوئیک اسید کاملا یکنواخت شده و بمدت 24 ساعت در حلال thf بازروانی گردیدند. لازم بذکر است که گروه اسیدی از معرف با گروه هیدروکسیل از نانو ذرات واکنش استریفیکاسیون انجام داده و اتصال برقرار میشود.سپس هر کدام از نانوذر ات کوپل شده با معرف در حضور مونومرهای استایرن و کلرومتیل استایرن با روش raft پلیمریزه شدند.پلیمرهای حاصله با استفاده از دستگاههای ft-ir ، sem ، tem، tga و dscشناسایی و تایید شدند.معرفهای استفاده شده با استفاده مواد اولیه ارزان و با روشی ساده درآمایشگاه ، سنتز شدند.هر یک از مراحل تهیه معرفها توسط طیف سنجی ft-ir و 1hnmr مورد بررسی قرار گرفت و انجام موفقیت آمیز واکنشها به اثبات رسید .همچنین در پلیمرهای حاصله با آنالیز tem وجود کره های دارای سایه های روشن وتاریک در مرکز انها وجود لایه پلیمری را در اطراف هسته نانوذرات تایید میکند.این کره ها دارای قطری در حد 30 نانومتر بودند. نمودار گرما وزن سنجی نشان داده که پلیمرهای اتصال یافته به سطح نانوتیوبها دارای مقاومت حرارتی بیشتری نسبت به پلیمر خالص می باشند و دمای انتقال شیشه ای نانوکامپوزیت های حاصله نسبت به پلیمر خالص جابجایی قابل ملاحظه ای را از خودش نشان میدهند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

اصلاح شیمیایی کوپلیمرها( از جمله استایرن-بوتادین-رابر) یکی از تلاشها و چالشهای علوم بوده است. این مساله بخاطر اینکه مسیری را برای گسترش کاربردهای ‏‎sbr‎‏ فراهم می آورد ، بنابراین در صنعت اصلاح شیمیایی کوپلیمرها مساله ای مهم به حساب می آید. شاید یکی از مهمترین راهها برای اصلاح شیمیایی کوپلیمرها پیوند زدن کنترل شده برخی منومرها، بر روی آنها است. پیوند نمودن کوپلیمرها با روش های مختلفی انجام شده است از آنجمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: الف-استفاده از ماکرو مونومرها. ب-متصل شدن پلیمرهای مختلف با استفاده از واکنشهای کوپل شدن . ج-پلیمریزاسیون مونومرها از طریق محلهای فعال ایجادشده بر روی بدنه پلیمر. در کاری کا در رساله مزبور انجام گرفته ، از پلیمریزاسیون زنده رادیکالی کنترل شده برای سنتز کوپلیمر ‏‎s br‎‏ پیوند زده شده با پلی استایرن استفاده نموده و برای این منظور ، ابتدا ‏‎bz-tempo‎‏ سنتز شده است و سپس با استفاده از هیدرولیز ساده این ماده به مشتق هیدروکسیل دار خود تبدیل می گردد ، سپس نیتروکسیل عامل دار با ‏‎sbr‎‏ برومه شده کوپل شده و ایجاد ماکرو آغازگر ‏‎sbr_tempo‎‏ را می نماید. این ماکرو آغازگر می تواند در حضور استایرن و در دمای 120 سانتیگراد پلیمریزاسیون پیوندی کنترل شده را بر روی ‏‎sbr‎‏ انجام دهد.