شهر یک سیستم فضایی است که عناصر آن نسبت به همدیگر در ارتباط می باشند و به دلیل ماهیت سیستمی آن، روابط متقابل پیچیده ای بین سیستم حمل و نقل شهری و محیط اقتصادی، اجتماعی و کالبدی آن وجود دارد. از طرفی هدایت و ساماندهی اجزای مختلف شهر در چارچوب طرحهای شهری انجام می شود و جهت انجام برنامه ریزی حمل و نقل شهری نیاز به استافده از داده های بخشهای فوق الذکر می باشد، بدین ترتیب برنامه ریزی حمل و نقل شهری جزیی از برنامه ریزی فضایی شهر است که جنبه های سه گانه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی را مورد توجه قرار می دهد. از طرفی کاربری اراضی شهری به دلیل ماهیت سیستمی شهر، از طریق شبکه های ارتباطی و جریانهای ترافیکی آنها در ارتاط مستم و متقابل هستند و به همین دلیل برنامه ریزی حمل و نقل شهری به عنوان موثرترین ابزاز هدایت توسعه شهر و شکل دهی به محیط آن مطرح می باشد.با توجه به رابطه متقابل و مستمر دو سیستم کاربری اراضی شهری و سیستم حمل و نقل شهری با یکدیگر این دو سیستم به عنوان دو جز تشکیل دهنده یک واقعیت و یا طرفین یک معادله محسوب می شوند بدین ترتیب برنامه ریزی برای یک سیستم بدون توجه به سیستم دیگر نه تنها نتیجه ای در بر ندارد بلکه باعث تشدید و بروز مشکلاتی نیز می گردد. هدف کلی پژوهش حاضر، مکانیابی (جانمایی) کاربری اراضی شرهی با در نظر گرفتن ارتباط متقابل دو سیستم کاربرری زمین و حم و نقل و ترافیک درون شهری می باشد. این امر موجب افزایش ایمنی و کارایی شبکه ترافیکی، توزیع متناسب کاربریهای شهری با رعایت سلسله مراتب معابر، کاهش سفرها، و کمک به برنامه ریزی و طراحی توام شهر و شبکه خواهد شد.