((اختلال وسواسی جبری)) بیماری از دسته نوروزهای اضطرابی است که جدیدتری تحقیقات شیوع تمام عمر آنرا در میان افراد جامعه 2 تا 3 درصد و شیوع آن در بین بیماران سرپایی کلینکی های روان پزشکی را تا 10 درصد نشان داده است. اتیولوژی این بیماری از دیدگاه بیولوژی اختلال و عدم تعادل در سیستم نوروترانسمیتری خصوصا سیستم سروتونرژیک می باشد. و داروهای موثر بر این سیستم در کنار رفتار درمانی نقش اثبات شده ای در درمان این بیماری دارند. کلومی پرامین (از دسته ضد افسردگیهای سه حلقه ای) و فلوکستین (از دسته مهارکنندگان اختصاصی باز جذب سروتونین) از جمله این داروها هستند که در برخی خواص از جمله عوارض جانبی با هم متفاوتند. ما در این تحقیق با هدف شناسایی داروی ارجح و انتخابی جهت درمان بیماران وسواسی جبری، تعداد 50 بیمار وسواسی جبری مراجعه کننده به کلینیک ویژه دانشگاه علوم پزشکی را به دو گروه 25 نفره تقسیم نموده طی یک مطالعه آینده نگر به یک گروه کلومی پرامین با دوز 100 میلی گرم روزانه و به گروه دیگر فلوکستین 80 میلی گرم روزانه دادیم. شدت اولیه علائم ومیزان بهبود علائم با درجه بندی خاصی با توجه به سیستم ‏‎"clinical global impressions"‎‏ و نیز ‏‎"yale-brown obsessive compulsive scale"‎‏ مشخص شد و بیماران یکماه پس از درمان مجددا ارزیابی شدند. سپس نتایج بدست آمده در هر گروه بصورت جداول تعداد و درصد خلاطه گردید. نهایتا مقایسه نتایج با استفاده از آزمون ‏‎"chi-square"‎‏ انجام شد که مبین آن بود که اختلاف معنی دار آماری بین میزان تاثیر دو داروی مذکور وجود نداشته و کارایی درمانی دو دارو در اختلال وسواسی جبری مشابه است. نتیجه دیگر آنکه عدم تحمل نسبت به عوارض جانبی کلومی پرامین مسئول درصد بالاتری از شکست درمان در مقایسه با فلوکستین بود.