مسکن استیجاری اولین تجربه جمهوری اسلامی برای حل مشکل مسکن می باشد هدف از طراحی نظام استیجاری حل مشکل است که عمدتا ناشی از کمبود تقاضای موثر، افزایش جمعیت و مهاجرتهای بی رویه به شهرها، تمرکزی ناصحیح می شود، با این وصف ساخت و ارائه مسکن استجاری با استفاده از تجربه سایر کشورها از سال 1377 در ایران شروع شد. مسکن استجاری باید از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گیرد جنبه های حقوقی، فنی، شهرسازی، اجتماعی و مالی. در این بررسی تنها جنبه مالی موضوع مورد توجه قرار گرفته است. تهیه سرمایه لازم جهت ساخت این واحده ها که بطور متوسط 20 ماه جهت تکمیل هر واحد زمان لازم است و با ارقام فعلی با هزینه ساخت هر متر مربع حدود 800 هزار ریال است، حجم عظیمی از سرمایه باید به کار گرفته شود، در تهیه این سرمایه منابع بخش دولتی و تبصره های بودجه پیش بینی شده- کفایت نمی کند. لذا، مشارکت بخش خصوصی به نوعی که بتواند در تسریع امر تولید و اعتبار دهی موثر باشد لازم و ضروری است. چگونگی پرداخت اعتبارات به منظور تقویت بنیه اقتصادی خانوار جهت پرداخت هزینه مسکن، با ملحوظ داشتن میزان درآمد خانوار و نسبت به معقول هزینه مسکن به کل درآمد خانوار امری ضروری است و گردش مالی اجرای طرح استیجار با استفاده از مدل سیستم مالی همبسته در این بررسی مورد توجه قرار گرفته است. اعطای اعتبارات بصورت پلکانی با افزایش سالیانه اقساط و مفروضات مختلف و نرخ بهره و تورم در مدل لحاظ شده است. این مفروضات بر آن پایه است که هر خانوار ایرانی بتواند از یک مسکن با متراژ 50 متر مربع برخوردار شود. در الگوی ساده طراحی شده، نخست بر اساس الگوهای تابع لژستیک و الگوی ارائه شده سازمان ملل میزان تقاضا پیش بینی می شود، آنگاه مدل طراحی شده بار مالی، هزینه های سرمایه، جریان نقدی و توزیع اقساط را محاسبه میکند.