پیشرفت در زمینه علم مصالح و تحقیق روزافزون در مورد مواد تشکیل دهنده سازه های بتنی، باعث دستیابی به مصالحی شده، که استفاده از آنها به نوبه خود توانسته است، اثرهای شگرفی در تولید بتن پرمقاومت گذارد. در چند دهه اخیر در زمینه علم مصالح و مواد افزودنی به بتن مطالعات بسیار گسترده ای در کشورهایی که دارای تکنولوژی هستند، انجام شده است. و در چند سال گذشته نیز، در کشور ما مطالعات تقریبا جامعی، توسط اساتید این فن، در مورد تولید بتن با مقاومت بالا انجام گردیده است. که ضرورت ایجاب می کند که در این زمینه تحقیقات و مطالعات وسیع تری صورت پذیرد. بتن بدون تردید فراگیرترین مصالح ساختمانی است، که تولید و مصرف آن روز به روز گسترش می یابد و تقریبا در تمام فضاهای زیست و کار مصنوع دست انسان، بصورت پیدا یا پنهان، در نقش و مقیاس های مختلف حضور دارد. امروزه علاوه بر مواد متشکله اصلی بتن، یعنی سنگدانه، سیمان و آب، اغلب از مواد دیگری در بتن استفاده می شود که بطور عام مواد افزودنی در بتن نامیده می شوند. یکی از مواد افزودنی مجاز برای بتن با مقاومت بالا، میکروسیلیس می باشد. کاربرد میکروسیلیس در بتن می تواند باعث افزایش مقاومت های فشاری، کششی و خمشی و کاهش نفوذپذیری گردد. در این رساله تلاش بر این بوده که، تاثیر میکروسیلیس در بتن و خواص مکانیکی آن مانند مقاومت های فشاری، کششی و مدول الاستیسیته بتن و پیدا کردن درصد مناسب میکروسیلیس از نظر فنی و هم از نظر اقتصادی، با استفاده از مصالح موجود در کارگاهها بیان شود. که برای اینکار با ‏‎20, 15, 10, 5, 0‎‏ درصد وزن سیمان، میکروسیلیس، آزمایشاتی روی نمونه ها ساخته شده انجام داده ایم. این نمونه های بتنی طبق برنامه زمان بندی شده، 7، 14 و 28 روزه، آزمایشات مقاومت فشاری، کششی و مدول الاستیسیته روی آنها انجام گردیده است. و همچنین لازم دیده شد. تاثیر میکروسیلیس در نفوذپذیری، خوردگی، دوام و تخلخل بتن، را مورد ارزیابی قرار دهیم.