پالپ دندان با پریودنشیوم از طریق آپیکال فورامن و کانالهای جانبی ارتباط دارد. پریودنشیوم شامل سمنتوم، لیگامان پریودنتال و استخوان الوئولار است. پالپ و پریودنشیوم بطور فیزیکی از فلور دهان توسط مینا، عاج و لثه چسبنده جدا میشوند. وقتی پالپ دندان و بافتهای پری رادیکولار در معرض میکروارگانیسم قرار می گیرند موجب بیماری و آسیب پالپ و پری رادیکولار میگردد. محققینی که حیوانات آزمایشگاهی را برای مطالعه خود مورد استفاده قرار داده اند فقدان و نبود آسیب پالپ و پری رادیکولار را در شرایط بدون میکروب و رشد ضایعات را وقتی که در معرض باکتری قرار گرفته بودند نشان دادند. میکروارگانیزم ها اصلی ترین تحریک کننده های پالپ دندان و پریودنشیوم هستند. برای زنده نگه داشتن بافت پالپ و جلوگیری از تغییرات پاتولوژیک در بافت های پری رادیکولار تمام اکسپوژرهای مکانیکی پالپ و اکسپوژرهای پوسیدگی پالپ بدون علائم پولپیپ غیر قابل برگشت را در دندانهایی که آپکس نابالغ دارند می بایست سیل شود. به علاوه راههای ارتباطی بین سیستم کانال ریشه و پریود نشیوم نظیر پرفوراسیون های ایاتروژنیک بایستی با موادی که از نشت باکتری جلوگیری می کنند سیل شوند از آنجایی که این مواد در تماس با بافتهای زنده هستند می بایست سازگار با بافت ها باشند و رژنریشن مطلوب بافتهای درگیر را به وضعیت قبل از بیماری فراهم کنند. مواد زیادی برای سیل راههای ارتباطی بین سیستم کانال و بافتهای پری رادیکولار به کار رفته اند. این مواد عبارتند از آمالگام و موادی با بیس زینک اکساید اژنول، نظیر ‏‎‏‎super eba, irm, cavit‎‏ و همچنین رزین های کمپوزیت و سمان های گلاس آینومر. مهمترین عیب این مواد عبارتست از: میکرولیکیج و درجاتی از توکسیسته و حساس به وجود رطوبت اخیرا یک ماده که ‏‎mta‎‏ نامیده شده به عنوان یک ترکیب قوی برای سیل راه های ارتباطی بین سیستم کانال ریشه .و سطح خارجی دندان مورد تحقیق قرار گرفته است. لذا این رساله تلاشی است برای جمع آوری اطلاعات و معرفی بهتر این ماده به پژوهشگران و همچنین تقدیر و تشکری است از محقق فرهیخته جناب آقای دکتر محمود ترابی نژاد که افتخار جامعه دندانپزشکی به خصوص جامعه اندودانتیست های ایران می باشد.