مقصود از این مطالعه مقایسه تاثیر کلینداماسین خوراکی و مترونیدازول خوراکی برا یدرمان واژینوزیس باکتریائی بود. ما عوارضی جانبی را در دو گروه درمانی مقایسه کردیم. روشها: ما 563 بیمار با مشکل ترشح واژن را معاینه کردیم. یک کارآزمائی تصادفی کوردوسویه روی 170 بیمار هدایت شد. که 3 معیار از 4 معیار زیر را داشتند: 1) ترشح نازک و هموژن 2) ‏‎<ph‎‏ 4/5 واژن 3) نتیجه مثبت تست آمین 4) وجود سلولهای کلیدی روی نمونه مرطوب و رنگ آمیزی گرم. بیماران بطور تصادفی تقسیم شدند که یا کلیندامایسین خوراکی (300 میلی گرم دوبار در روز برای 7 روز) یا مترونیدازول خوراکی (500 میلی گرم 2 بار روزانه برای 7 روز) دریافت کنند. 15-8 روز بعد از پایان درمان بیماران مجددا معاینه شدند، ترشح واژن برای کنترل سلولهای کلیدی معاینه شد. و تعیین ‏‎ph‎‏ و تست ‏‎koh‎‏ انجام شد. جمعیت باقیمانده در مطالعه 123 بیمار بودند که 62 نفر در گروه کلیندامایسین و 61 نفر در گروه مترونیدازول بودند. در این مطالعه شکایات و علائم بیماری، میزان بهبودی و پاسخ کلینیکی، عوارض جانبی و میزان پذیرش بیماران در دو گروه درمانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در هر دو گروه، یک کاهش با اهمیت در فراوانی بوی بد، ‏‎ph‎‏ ترشحات واژن، سلولهای کلیدی روی نمونه مرطوب و رنگ آمیزی گرم، و در شدت تست آمین مشاهده شد. بین دو گروه از نظر میزان درمان اختلاف با اهمیتی نبود ‏‎‎‏(کلیندامایسین 32/90% و مترونیدازول 52/88%) بین دو گروه از نظر میزان بهبود کلینیکی در دو گروه درمانی اختلاف با اهمیتی نبود (کلیندامایسین 93/91% و مترونیدازول 32/90%) و اختلاف با اهمیتی در عوارض جانبی بین دو گروه وجود نداشت. عارضه جانبی مزه فلزی در گروه مترونیدازول بطور با اهمیتی از نظر آماری بیشتر از گروه کلیندامایسین بود ‏‎(p=0/003)‎‏ 12 بیمار در گروه کلیندامایسین عوارض جانبی داشتند و 19 بیمار در گروه مترونیدازول عوارض جانبی داشتند. عوارض جانبی و واکنشهای زیان آور در هر دو گروه درمانی شدید نبود و قطع درمان ضرورت نیافت. اختلاف با اهمیتی در پذیرش بیماران در بین دو گروه ‏‎(p=0/0028)‎‏ وجود داشت. پذیرش بیماران نسبت به درمان در گروه کلیندامایسین بیشتر از گروه مترونیدازول بود. براساس این مطالعه مشاهده شد که کلیندامایسین بر همان اندازه مترونیدازول برای درمان زنان مبتلا به واژینوزیس باکتریای موثر و امن بود.