چای (camellia sinensis l.) یکی از مهمترین منابع ترکیبات فعال زیستی است. عواملی مثل نوع رقم، فصل برداشت، شرایط کشت و سن برگ های چای به عنوان عوامل تاثیرگذار در کیفیت چای شناخته می شوند. در این تحقیق، شاخساره های چای شامل یک جوانه ی راسی و دو برگ مجاور از کلون های 100، 278، 451 و dn، در سه فصل رویشی بهار، تابستان و پاییز از مرکز تحقیقات چای کشور (لاهیجان) جمع آوری شد. پس از عصاره گیری نمونه ها، میزان تغییرات فصلی برخی از ترکیبات فنلی مثل محتوای فنل کل، قدرت خنثی کنندگی رادیکال آزاد(dpph) ، ظرفیت آنتی اکسیدانی احیاکننده ی فریک (frap)، محتوای فلاونول کل، فلاونوئید، آنتوسیانین، کافئین، کلروژنیک اسید، کوئرستین، کاتچین و اپی گالوکاتچین و برخی از ترکیبات غیر فنلی مثل محتوای رنگدانه های فتوسنتزی و پروتئین کل ارزیابی شد. نتایج این پژوهش نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی کلون های 100 و 451 از اولین برداشت تا سومین برداشت دارای روند افزایشی بود، در حالیکه در کلون های 278 و dn عکس این قضیه مشاهده شد. محتوای رنگدانه های فتوسنتزی در فصل پاییز کاهش یافته بود. محتوای کوئرستین از اولین برداشت تا سومین برداشت در کلون 100 افزایش پیدا کرده بود. میزان پروتئین کلون های 100 و dn در سه برداشت مختلف تغییرات ناچیزی را نشان داد و محتوای آنتوسیانین همه ی کلون ها در برداشت دوم بالاتر بود. به طور کلی می توان گفت که ترکیبات اندازه گیری شده ی فوق الذکر در برداشت های مختلف، دارای مقادیر متفاوتی بودند که این نتایج، تاثیر تغییرات فصلی و پارامترهای اکولوژیکی را بر روی ترکیبات شیمیایی شاخساره های جوان چای نشان می-دهد.

قرار گرفتن گیاهان در برابر تنش های زیستی مثل دمای پایین موجب استرس اکسایشی می شود که طی آن افزایش تولیدگونه های اکسیژن فعال رخ می دهد. در این تحقیق تغییرات کمی پروتئین محلول،پرولین، پراکسیداسیون لیپیدی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در برگ سه کلون 100، 284 و 264 چای در تیمار دمایی 5 درجه سانتیگراد اندازه گیری شد.

به منظور بررسی برخی شاخص های فیزیولوژیکی تحمل به شوری در پایه های بذری پسته انجام شد. در این پژوهش دو پایه معمول پسته، انتخاب شد و اثرات سطوح مختلف شوری آب آبیاری روی آنها مورد ارزیابی قرار گرفتبر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها، طول ساقه، طول ریشه اصلی، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، نشت یونی، میزان تجمع کاتیون های سدیم و کلسیم اندام هوایی و ریشه و پتاسیم اندام هوایی صفاتی بودند که تحت تأثیر اثرات متقابل پایه و سطوح شوری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کاهش میزان صفات رشدی مانند طول ساقه و ریشه، وزن تر و خشک بیانگر رابطه منفی بین ضریب انتخاب گری سدیم و این صفات است. میزان نشت یونی با افزایش سطح شوری افزایش یافت که نشان دهنده تخریب دیواره سلولی در اثر افزایش میزان شوری است. اندازه گیری میزان تجمع سدیم، پتاسیم و کلسیم در اندام هوایی و ریشه نشان داد که مقدار سدیم و پتاسیم و کلسیم با افزایش سطح شوری در هر دو پایه بادامی ریز و قزوینی افزایش یافتند. بر اساس داده های بدست آمده، مقدار سدیم در اندام هوایی پایه بادامی ریز نسبت به پایه قزوینی افزایش بیشتری داشته است که بیانگر این است که پایه بادامی ریز سدیم بیشتری به اندام هوایی خود انتقال داده است. در ریشه، مقدار سدیم در پایه قزوینی نسبت به بادامی ریز بیشتر بود که نشان می دهد پایه قزوینی مقدار زیادی سدیم را در ریشه خود تجمع نموده است و مقدار کمتری را به اندام هوایی خود منتقل کرده است. مقدار پتاسیم اندام هوایی در هر دو پایه در اثر شوری افزایش یافت که این میزان افزایش در پایه بادامی ریز نسبت به قزوینی بیشتر بود. مقدار پتاسیم، در ریشه هر دو پایه نیز افزایش نشان داد که این میزان افزایش در پایه قزوینی بیشتر است. مقدار کلسیم اندام هوایی در پایه بادامی ریز با افزایش همراه بود اما با افزایش سطح شوری از میزان افزایش آن کاسته شد اما در پایه قزوینی افزایش مقدار کلسیم صعودی و معنی دار بود. میزان کلسیم ریشه هر دو پایه بادامی ریز و قزوینی افزایش و پایه قزوینی افزایش بیشتری نشان داد. بر اساس نتایج بدست آمده، افزایش میزان کلسیم نیز مکانیسم دیگری برای مقابله با اثرات شوری می باشد. با توجه به نتایج این آزمایش، پایه قزوینی با حفظ وزن خشک خود در طی دوره تنش، نشت یونی کمتر، مقدار پتاسیم و کلسیم بیشتر در اندام هوایی و ریشه، و تجمع بیشتر یون سدیم در ریشه به عنوان پایه بردبارتر به شوری معرفی می گردد.

این تحقیق به منظور بررسی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی ارقام بادام زمینی، تحت تنش شوری، در دانشگاه گیلان در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در شرایط کشت گلدانی با 4 سطح شوری 0، 50، 100 و 150 میلی مولار حاصل از کلرید سدیم و در 3 رقم بادام زمینی محلی گیلان، icgv96177 و icgv03060 انجام شد . بررسی نتایج این نشان داد که بیشترین مقدار خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی، در سطح صفر و رقم محلی گیلان و بالاترین مقدار آنتی اکسیدان های آنزیمی نیز در رقم محلی گیلان و سطح شوری 150 میلی مولار بدست آمد. لذا رقم محلی گیلان حساسیت کمتر نسبت به تنش شوری نسبت به ارقام دیگر بررسی شده می باشد.

بادام زمینی (arachis hypogaea l) گیاهی متعلق به خانواده فاباسه است و از بقولات یکساله می باشد که به دلیل کیفیت بالای روغن و پروتئین دانه، در 108 کشور جهان از جمله ایران کشت می شود. سطح زیر کشت بادام زمینی در ایران حدود 3000 هکتار است که 2584 هکتار آن در استان گیلان قرار دارد. با توجه به گسترش روز افزون اراضی شور در ایران و کشت بادام زمینی در مناطق ساحلی گیلان، گیاه بادام زمینی تحت تنش شوری قرار خواهد گرفت. در این تحقیق، تاثیر سطوح مختلف شوری (0، 50، 100 و 150 میلی مولار سدیم کلرید) بر روی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی 3 رقم بادام زمینی (محلی گیلان، icgv96177 و icgv03060) در بخش تحقیقاتی دانشگاه گیلان در سال 1392، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار بررسی شد. در این بررسی خصوصیات مورفولوژیکی و رشد گیاهچه ای بذور، خصوصیات فیزیولوژیکی شامل فلورسانس کلروفیل، محتوای فتوسنتزی و همچنین قدرت خنثی کنندگی رادیکال آزاد(dpph) و آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی شامل فنل کل، فلاونول، فلاونوئید، آنتوسیانین و بتاکاروتن اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که افزایش تنش، در همه ارقام باعث کاهش در اندازه صفات مورفولوژیکی و گیاهچه ای بذور، همچنین کاهش میزان کلروفیل a و کلروفیل b و عملکرد کوانتومی فتوسیستم iiو افزایش f0 شد. تنش شوری روی قدرت خنثی کنندگی رادیکال آزاد (dpph) و غلظت آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی در برگ ارقام مختلف، تغییرات معنی دار و متفاوتی ایجاد کرد و در غلظت 100 میلی مولار، افزایش این آنتی اکسیدان ها قابل توجه بود. به طور کلی با بررسی نتایج حاصل از این پژوهش، رقم محلی گیلان از نظر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی، در مقایسه با ارقام دیگر مورد مطالعه، حساسیت کمتری به شوری داشت.

این مطالعه برای بررسی اثر عصاره آبی الکلی و هگزانی شنبلیله روی سایتوکاین های التهاب آور اینترلوکین یک، اینترلوکین شش و فاکتور نکروز تومور الفا در موش صحرایی تخمدان برداری شده طراحی شده است.

تحقیق حاضر مطالعه شیمیوتاکسونومی در گیاه چای می باشد که در آن همزمان چند ویژگی مورفولوژی، خصوصیات شیمیایی(از قبیل پروتئین کل، فنل کل، ...) الکتروفورز پروتئین های ذخیره ای بذر، الکتروفورز پروتئین های محلول برگ و یک سیستم آنزیمی (استراز، ‏‎est‎‏) بررسی شد. سپس با استفاده از روش های آماری چند متغیره از قبیل تجزیه خوشه ای، ارقام مورد مطالعه، مورد مقایسه قرار گرفتند. در بررسی بیوشیمیایی انجام شده درصد پروتئین کل به روش کجلدال، پروتئین محلول به روش لوری و فنل کل به روش کلریمتری (رنگ سنجی) اندازه گیری شدند. بیشترین درصد پروتئین کل با 39/26 درصد در رقم 20 و کمترین میزان آن با 23/18 درصد در رقم 100 ملاحظه شد. از لحاظ محتوای فنلی بیشترین مقدار با 74/29 درصد و رقم 19 و کمترین میزان آن با 2/9 درصد در قم 275 ‏‎b‎‏ مشاهده شد. کلاستربندی ارقام چای براساس هرکدام از ویژگی های پروتئین های ذخیره ای بذر، پروتئین های محلول برگ و آنزیم استراز به طور جداگانه صورت گرفت و در نهایت خوشه بندی ارقام برحسب 47 مارکر (19 باند پروتئینی بذر + 12 باند پروتئینی برگ + 16 باند ایزوزیمی) با استفاده از ضریب جفت و جور شدن ساده ‏‎(simple matching)‎‏ و به روش ‏‎upgma‎ انجام شد. ارقام در فاصله 1/0 تا 5/0 خوشه بندی شدند و میانگین فاصله ژنتیکی آنها 316/0 برآورد شد. برش دندروگرام از نقطه ای نزدیک به میانگین، ارقام را به سه کلاس گروه بندی می نماید. کلاس 1: ارقام ‏‎dn‎‏، 5/62 ، 275 ‏‎b‎‏، 11 و 24 کلاس 2: ارقام 10، 14، 19، 20 و 31 و کلاس 3: ارقام 28 و کلون 100.با توجه به منشا جغرافیایی و خصوصیات مورفولوژیک و زراعی متفاوت ارقام سریلانکایی ‏‎(b275 , 62/5 ,dn)‎‏ قرار گرفتن آنها در یک کلاستر قابل انتظار است. درخصوص ارقام انتخابی نیز قرار گرفتن ارقام در یک کلاس حاکی از تشابه آنها و کم بودن فاصله ژنتیکی شان است (همگی هیبرید تیپ چینی هستند) البته در درون این کلاس هم تنوع ژنتیکی واضحی وجود دارد به طوریکه بعضی از ارقام با فواصل ژنتیکی کمتر و بعضی از ارقام در فواصل بالاتر به سایرین پیوسته اند.