بمنظور مطالعات دقیق تر لیتواستراتیگرافی و بیواستراتیگرافی سازندهای سروک و ایلام از گروه بنگستان، شش مقطع چینه شناسی تحت الارضی (چاهای منتخب از چند میدان نفتی) و یک مقطع سطح الارضی از ناحیه جنوبی فروافتادگی دزفول در امتداد خارگ-کوه میش انتخاب شد. در این مطالعه از اطلاعات مقاطع نازک حاصل از کنده های حفاری، مغزه و نمونه های سطحی استفاده شد و برای اولین بار یک زون زیستی جدید واقع در مقطع سطح الارضی کوه میش و یک زیر زون جدید از مقطع تحت الارضی خارگ-1 شناسایی و معرفی شده است. سازند سروک در مقطع سطح الارضی واقع در کوه میش، با سن آلبین پسین-سنومانین پیشین منحصرا از رخساره پلاژیک باسنگ شناسی آهکی-شیلی تشکیل شده است. در این مقطع سه زون زیستی شناسایی شد که دو زون زیستی آن زونهای 23 و 26 وایند (1965) ‏‎(wynd,1965)‎‏ و یک زون زستی دیگر آن جدید بوده و برای اولین بار معرفی می گردد که عبارت است از:‏‎rotalipora-praeglobotruncana assemblage zone‎‏ شش مقطع دیگر تحت الارضی بوده و تعداد زونهای زیستی شناسایی شده در آنها از 3 تا 5 زون زیستی متغیر بوده که بطور متناوب از رخساره های نریتیک و پلاژیک تشکیل شده است. مقطع تحت الارضی خارگ-1 متشکل از چهار زون زیستی 22، 23، 25 و 26 وایند ‏‎‎‏(1965) ‏‎(wynd,1965)‎‏ یک زیر زون زیستی جدید می باشد که این زیر زون زیستی تحت عنوان:‏‎helvetoglobotruncana-whiteinella subzone‎‏ با سن تورونین پیشین می باشد که برای اولی بار شناسایی و معرفی می شود. ضخامت سازند سروک در کلیه مقاطع چینه ای متغیر بوده بطوریکه راس سازند سروک در کوه میش به سن سنومانین پیشین، در خارگ-1 تورونین پیشین و در بقیه مقاطع سنومانین پسین میباشد و کمترین هیاتوس در رسوبات آن در مقطع تحت الارضی خارگ-1 مشاهده می شود. سازند ایلام منحصرا در دو مقطع تحت الارضی کیلور کریم-1 و بی بی حکیمه-91 موجود می باشد که دارای یک زون زیستی حاوی رخساره نریتیک بوده و بیانگر رسوبگذاری در ناحیه کم عمق دریا است. بمنظور ردیابی گسترش زونهای زیستی شناسایی شده یک تطابق زیستی انجام شد. در این تطابق، سازند سروک در مقطع سطح الارضی کوه میش برخلاف دیگر مقاطع منحصرا از رخساره پلاژیک تشکیل شده و آثار هیچگونه شواهد ناپیوستگی در راس آن مشاهده نشد که می توان نتیجه گرفت که عمیق ترین بخش حوضه رسوبی در محل این مقطع چینه ای واقع بوده و به طرف مقطع تحت الارضی خارگ-1 با توجه به رخساره نریتیک غالب در رسوبات، حوضه از عمق کمتری برخوردار بوده است. رخساره رسوبی سازندهای مذکور عمدتا آهکی بوده و گاهی بصورت محلی بسته به عمق حوضه رسوبی آهکی-شیلی می شود، در مقاطع چینه ای نبود رسوبی عظیمی از رسوبات تورونین، کنیاسین و سانتونین مشاهده می شود، که علت آن تاثیر فاز فرسایشی بعد از سنومانین-تورونین و ایجاد ارتفاعات قدیمی در منطقه میباشد، مضافا بر اینکه تغییرات شدید در بستر حوضه رسوبی را میتوان به ایجاد رمپ های جانبی حاصل از فعال شدن مولفه های فرعی گسل کازرون نیز منسوب دانست.