جنبش های سیاسی دوران امام سجاد (7) و موضع گیری های آن حضرت در قبال آن:در فصل اول رساله حاضر نگارنده درباره وضعیت سیاسی و اجتماعی دوره مذکور از عهد خلیفه اول تا دوره امام سجاد (ع) سخن گفته و تا حد امکان چگونگی شکل گیری احزاب سیاسی را بر رسیده است. مسئله جانشینی پیامبر (ص) و امامت حضرت علی (ع) و همچنین جریان حکمت و مسئله صلح امام حسن(ع) از اهم مباحث مطروحه در این فصل است که سبب ساز تشکیل احزاب سیاسی و اعتقادی در جهان اسلام شدند.در فصل دوم با تفصیل تمام جنبش های سیاسی موسوم به شیعه را مورد بحث و فحص قرار داده و در دو جنبش: نهضت توابین و مختار ثقفی را از دو بعد توصیفی و تحلیلی به بحث نشسته و اهداف سردمداران آنها را با توجه به منابع موجود، به نقد و تحلیل کشانده است. نگارنده احتمال متاخم به یقین داده است که سلیمان بن صرد، به امامت حضرت امام سجاد (ع) توجه داشته است و خواستار برگرداندن خلافت به ایشان بوده است. در فصل سوم از دو جنبش دیگر واقعه حره واقعم و قیام ابن زبیر سخن رانده و به طور مفصل و مبسوط از آرای سیاسی و اهداف سیاسی و اعتقادی آنان بحث کرده است. همچنین نگارنده شمه ای از موضع گیری های ابن زبیر در قبال خاندان عصمت و طهارت را از خلال کتب تاریخی بیرون کشیده و با توجه به نتایج بدست آمده، نهضت مذکور را مورد ارزیابی قرار داده است. در مورد واقعه حره، از آن جا که قیامی زبیری بوده، نگارنده نتیجه گرفته است که امام سجاد (ع) با توجه به ماهیت قیام، بدان عنایتی نداشته و از آن تبری جسته است.