در این تحقیق هفت کودک اوتیستیک چهار الی دوازده ساله با هدف تعیین نوع و میزان استفاده از هر یک از شیوه های ارتباطی، بررسی کیفیت رفتارهای ارتباطی و مقایسه ایشان با هم در گروه کودکان مورد مطالعه، تحت بررسی موردی قرار گرفتند. در این تحقیق از روش مشاهده مستقیم و غیرفعال در موقعیت طبیعی زندگی و به کمک فیلم برداری استفاده گردید. سپس رفتارهای شاخص ارتباطی در هر یک از کودکان مورد مطالعه مشخص گردید و پس از بررسی و تحلیل یافته ها و تعیین سطح ارتباط هر یک از کودکان نتیجه گرفته شد که در شش مورد از هفت مورد تحقیق کلیه رفتارهای مشاهده شده جنبه عملکردی داشتند و این کودکان بزرگترین بهره را از (گفتار تک کلمه ای) برای برقراری ارتباط برده اند. همچنین آداب تکراری در شش مورد از هفت مورد تحقیق مشاهده گردید.