علی رغم اهمیت آموزش و سرمایه گذاریهای مالی قابل توجهی که روی سرمایه انسانی از نظر آموزشهای عمومی، متوسطه، عالی و بالاخره آموزشهای ضمن خدمت کارکنان صورت گرفته است، هنوز نیروی مجرب و متخصصی که بتواند نیازهای سازمانها و جوامع امروزی را برطرف نمایند تربیت نشده است. از دلایل اصلی این امر آن است که برنامه های آموزشی از کیفیت مناسبی برخوردار نیستند و بیشتر از روی رقابت برگزار میشوند. لازمه رفع چنین نقیصه ای مطالعه سازمان از یک طرف و نیاز سنجی صحیح آموزشی کارکنان از طرف دیگر میباشد.از آنجائیکه نیاز سنجی آموزشی یکی از مولفه های بسیار مهم فرایند آموزش میباشد، لذا برای حصول اطمینان از اثر بخش بودن برنامه ها اجرایی آن، بناچار میبایست آن را از لحاظ علمی بودن (یعنی منطبق بودن با نیازهای سازمان، نیازهای شغل و نیازهای فرد)، مورد ارزیابی قرار دهیم.