یکی از عوامل موثر در ارتباط تحقیق، ترویج و کشاورزان، گرایش مثبت کارکنان ترویج نسبت به کشاورزان و محققان است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی گرایش کارکنان ترویج پیرامون مشارکت با کشاورزان و محققان و شناخت متغیرهای مرتبط در این زمینه بود. تحقیق به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام شده است. جمعیت آماری شامل کل کارکنان ترویج سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان غربی بود که با استفاده از روش تصادفی طبقه ای از بین آنها 207 نفر بعنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. براساس تئوریهای گرایش نه عامل کسب اطلاعات، پایگاه اقتصادی - اجتماعی، انتظارات دیگران، شرکت در رهیافتهای مشارکتی (الگوگیری)، استنباط منطقی، تجربه، رضایت شغلی، نظام مدیریتی و خصوصیات فردی بعنوان متغیرهای پیش بین در نظر گرفته شد و ارتباط آنها با متغیرهای ملاک (گرایش کارکنان ترویج پیرامون مشارکت با کشاورزان و محققان و دانش بومی) سنیجده شد.نتایج این تحقیق نشان می دهد که میانگین نمرات گرایش کارکنان ترویج، پیرامون مشارکت با کشاورزان و محققان و دانش بومی به ترتیب 24/4، 37/4 و 68/3 می باشد که در حد ((خوب)) برآورد شده است. تحلیل همبستگی متغیرها مشخص نمود که خصوصیات فردی، کسب اطلاعات مشارکتی، استفاده از نظرات کشاورزان و محققان در طرحهای تحقیقی - ترویجی، شرکت در رهیافتهای مشارکتی، انتظارات دیگران، تجربه مشارکتی با کشاورزان، رضایت شغلی و نظام مدیریتی با گرایش کارکنان ترویج رابطه معنی داری دارد و شدت رابطه ها ‏‎(r)‎‏ از 17/0 تا 30/0 برآورد شده است. بعلاوه متغیر میزان استفاده از نظرات کشاورزان در طرحهای تحقیقی - ترویجی نقش اصلی را در تبیین میزان گرایش کارکنان ترویج ایفا می کند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که ارتباط ترویج و تحقیق در مدیریت ترویج عنصر مهمی تلقی نمی شود و اکثر پاسخگویان ارتباط فعلی ترویج با کشاورزان و محققان را ضعیف ارزیابی می کنند و معتقد هستند که ارتباط ترویج با تحقیق و کشاورزان باید بیشتر و گسترده تر از قبل باشد. براساس نتایج بدست آمده، این تحقیق موارد زیر را جهت تقویت گرایش کارکنان ترویج پیشنهاد می کند: درگیر نمودن کارکنان ترویج در رهیافتهای مشارکتی، بازنگری در واحدهای درسی رشته های کشاورزی، تقویت رضایت شغلی کارکنان ترویج و حمایت های سازمانی از آنها، توسعه فرهنگ مشارکت در بین کارکنان ترویج، مشارکتی نمودن نظام مدیریتی و...