نو شدن هرگز به معنی انکار قدیم و میراث گذشته نیست. هر امر جدیدی بر شالوده بنا می شود. شعر جدید تنها به معنی شکستن قالبتها و بهم ریختن معیارهای ادبی گذشتگان نیست؛ بلکه مضمون و موضوع جدید نیز می خواهد. از طرفی مضمون جدید، بیان نو می خواهد و این با تقلید صرف از گذشتگان همخوانی ندارد. موضوعاتی چون آزادی، مبارزه، عدالت خواهی، بیداری و ... از موضوعات ادب جدید است؛ در حالیکه موضوعات شعر گذشته بیشتر مدح، وصف، هجو و رثا است.خلیل مطران (1949-1872) معروف به شاعر قطرین (لبنان و مصر)، از نو اندیشان معاصر عرب است. وی می کوشد تا مضمونها و اندیشه های جدید متناسب با عصر را وارد ادب کند. او می خواهد ادبش فرزند زمانه خویش باشد.خلیل مطران با تقلید و پیروی از بسیاری معیارها و اسلوبهای حاکم بر ادب قدیم، تلاش نمود تا ادب را از قید اصول خشک برهاند. او زمینه بروز تغییرات و اصلاحات اساسی متناسب با عصر را در ادب عربی فراهم کرد. مقدمه نقدی دیوان او به عنوان اولین سند حقیقی نوگرایی در ادب عربی می باشد.وی شاعری کلاسیک و دارای گرایشات رومانتیک می باشد. مظاهر و ویژگیهای مکتب کلاسیک و رومانتیک در بسیاری از اشعار او نمایان است. ادب او حد فاصل بین این دو مکتب است. او این شهامت و جرات را به ادبای دیگر داد که میتوان در عین پایبندی و پیروی از سنتهای ارزشمند گذشته، همگام با عصرخود به فکر نو شدن بود.