شیوه طراحی صحیح اتصال عضو مهاربند به تیر پیوند در مهاربندی های ناهمرس، می تواند باعث ایجاد مهارپیچشی مناسب در انتهاب مهاربند گشته و همچنین با تقویت قطعه تیر خارج پیوند شرایط لازم برای امکان دستیابی به مقاومت نهایی برشی تیر پیوند را به نحو مطلوبی مهیا سازد. همچنین انتخاب مسیر مناسب برای انتقال تنش های عضو مهاربند به تیر پیوند علاوه بر آنکه باعث کاهش تمرکز تنش ها می گردد. از پتانسیلکمانش های موضعی در قسمت های مختلف اتصال می کاهد و این همه موجب بهبود عملکرد قاب مهاربندی شده می گردد. از سوی دیگر چنانچه اتصال مذکور بتواند امکان مناسب برای بکارگیری عضو مهاربندی قوطی شکل را فراهم سازد، علاوه بر بهبود شرایط مهار پیچشی و ظرفیت خمشی در انتهای تیر پیوند، استفاده از مقاطع سبکتر برای عضو مهاربند را مهیا ساخته و در نتیجه از نظر جبنه های اقتصادی طرح نیز حائز اهمیت خواهد بود.در این مطالعه ابتدا سعی بر ایجاد مدل اجزا محدود واقع گرایانه، از لحاظ نوع اجزا محدود، شرایط مرزی، ویژگیهای مصالح و حالات سخت شدگی و نظایر آن شده و سپس به ساخت مدل قاب کامل مهاربندی شده پرداخته و پارامترها و حالات مختلف اتصال عضو مهاری به تیر پیوند مورد بررسی قرار گرفته است. در این بین اتصال پیشنهادی توسط آقای دکتر مالک نیز معرفی گشته و با سایر شیوه های مورد بررسی مقایسه گردیده است.