افزایش فشار داخل چشم (گلوکوم) عوارض زیادی دارد که از جمله مهمترین آنها آسیب به عروق شبکیه و نهایتا از بین رفتن بینایی می باشد. از آنجایی که دارو زمانی گلوکوم (از نوع زاویه باز که شایع ترین نوع آن نیز می باشد) طولانی مدت و ضروری است، استفاده از مسدودکننده های گیرنده (بتا) و از مهمترین آنها، تیمولول اجتناب ناپذیر می باشد. بتابلاکرها علاوه بر پایین آوردن فشار داخل چشم روی میدان دید نیز اثر داشته و آ نرا بهبود می بخشند. این دسته از داروها در افراد بالای 55 سال و بخصوص بالای 75 سال عوارض قلبی عروقی و تنفسی جدی داشته و پزشکان این داروها را در این سنین با احتیاط بسیار تجویز می کنند. استفاده از سیستم های آهسته رهش ‏‎(sustained -release)‎‏ در دارودرمانی گلوکوم برای نیل به دو هدف عمده مورد بررسی قرار گرفته اند:1- کاهش جذب سیستمیک دارو و متمرکز کردن اثرات آن به صورت موضعی.2- کاهش دفعات مصرف دارو و راحتی بیمار در پذیریش درمان مزمن و طولانی مدت از میان سیستمهای طولانی اثری که در درمان گلوکوم به کار می رود لیپوزم ها، جایگاه ویژه ای داند. با استفاده از این حامل، دارو به مدت طولانی تری در چشم باقی مانده و ضمن حفظ اثرات درمانی دارو، با ممانعت از جذب سیستمیک، میتوان عوارض جانبی دارو را کاهش داد. از آنجاییکه فرآورده های چشمی لیپوزمال به صورت پراکندگی آبی (سوسپانسیون) ناپدیدار می باشند در این پایان نامه ساخت فرآورده لیپوزومی پایدار با درصد محصور سازی بالا از داروی تیمولومالئات بررسی شده است.