رساله حاضر تحت عنوان ((کارگردان و فضاسازی در تئاتر)) ضمن ارائه تعاریفی از کارگردانی، به موضوع ((فضاسازی)) و ارتباط کارگردان به عنوان مغز متفکر اجرا و رکن هماهنگ کننده می پردازد. در این راستا با پرداختن به تعاریفی از عناصر و ارکان سازنده نمایش، کیفیت تاثیرگذاری و چگونگی ایجاد فضا توسط این عناصر بررسی شده است. در این پژوهش سعی شد که ارتباط هریک از این ارکان و عناصر، بصورت مجزا بررسی و سپس تاثیر آنها بر یکدیگر و سرآخر بر تماشاچی و بالعکس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و فرضیه های مرتبط، مورد مداقه قرار گیرد. از جمله اینکه: ((کارگردان در هر اجرا، با استفاده از ابزار و عناصر گوناگون، در هر لحظه، فضای جدیدی خلق می کند)). بخش عمده ای از این رساله، کار ویژه ها و تاثیرات هریک از اجزا و عوامل فضاساز را در دو گونه عینی (صحنه آرایی، نور، موسیقی، بازیگر، میزانسن و عمل، چهره آرایی، اشیا و لباس) و گونه ذهنی (ریتم و تمپو،متن نمایشی، حس و عواطف جاری و ((جو)) و حالت) بررسی می نماید. سپس وظایف کارگردان در بهره گیری از عوامل فضاساز، تعیین شده است. در بخش ضمائم نیز به تاثیر و تاثرات عوامل فضاساز، بر تماشاگر، و نقش تماشاگر بر ایجاد فضا پرداخته ایم.