خواندن یکی از مهمترین مهارتها در محیط های یادگیری زبان خارجی و زبان دوم است. آگاهی از اجزا و چگونگی برخورد با این فرایند برای بسیاری از محققین و معلمان اهمیت بسزایی دارد. اگر قرار است که از طراحی برنامه هایی بر پایه حدس و گمان به سوی برنامه هایی که نیازهای دانش آموزان ما را برطرف می کند حرکت کنیم این آگاهی لازم است. خواندن تقابل بین خواننده و متن است. معنی توسط خواننده و متن بوجود می آید. این بدان معنی است که خواننده فراتر از لغات و جملات به طرف ساختار کلی و در سطح کلامی حرکت می کند زیرا پیشینه دانشی اش او را قادر به پیش بینی نحوه پردازش و ساختن متن توسط نویسنده می کند. در این راستا هدف تحقیق حاضر بررسی این امر است که چگونه انواع مختلف کلام به عنوان مثال روایتی و تشریحی ممکن است عاملی تاثیر گذار بر خواندن و درک مطلب باشد. این تحقیق به مقایسه درک مطلب دانشجویان ایرانی رشته زبان انگلیسی از کلامهای روایتی و فهم آنها از کلامهای تشریحی پرداخته است. 35 دانشجوی زبان انگلیسی در این مطالعه شرکت داشتند. اطلاعات مربوط جمع آوری شد و سپس تحت عملیات آماری قرار گرفت. آمار توصیفی نشان داد که دانشجویان متون تشریحی را بهتر فهمیده بودند. بعد از آن تست تی انجام شد تا مشخص شود که آیا این تفاوت مشاهده شده در عملکرد آنها معنی دار است یا نه. تحلیلها نشان دادند که تفاوت بین عملکرد دانشجویان در متون روایتی و تشریحی معنی دار بوده است. همچنین تحلیل واریانس یک جانبه به منظور یافتن تفاوت فهم دانشجویان از هر یک از هشت متن (چهار متن روایتی و چهار متن تشریحی) انجام گرفت. نتایج نشانگر این بودند که عملکرد دانشجویان در هر یک از متون نیز به طور معنی داری متفاوت بوده است. یعنی اینکه ساختار منطقی یا صورت کلامی متنی که خوانده می شود در فهم و درک مطلب آن متن تاثیر دارد.