براساس آمارهای موجود، ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان انگور و صادرکنندگان کشمش در جهان به شمار می رود. در حال حاضر تهیه کشمش در ایران غالبا به روش سنتی، در شرایط غیر قابل کنترل انجام می گیرد؛ که این موضوع علت اصلی پایین بودن کیفیت غذایی و بهداشتی تولیدات کشور نسبت به تولیدات سایر کشورهای صادرکننده و بالا بودن افت محصول در حین دوره خشک شدن می باشد. در این تحقیق؛ طراحی فرآیند خشک کنی، که در طی آن می توان با حداقل هزینه و در کوتاه ترین زمان ممکن، محصولی با کیفیت مناسب به دست آورد، مدنظر قرار گرفت. ابتدا برای بدست آوردن پارامترهای طراحی و خشک کنی، آزمایشهایی با استفاده از یک خشک کن آزمایشگاهی انجام گرفت. براساس بررسیهای انجام گرفته، نسبت به شرایط موجود، خشک کن مورد نظر طراحی از نوع تونلی خورشیدی انتخاب شد. دلیل انتخاب خشک کن های خورشیدی آن است که، امکان اجرای طرح در مناطقی که انرژی های الکتریکی و فسیلی در دسترس نیست نیز وجود داشته باشد و هزینه کاربرد آن کمینه گردد. طراحی دو نوع خشک کن خورشیدی و کمک خورشیدی مورد ملاحظه قرار گرفت. در نوع اول تمام انرژی مورد نیاز از خورشید تامین می شود و مدت زمان یک دوره خشک کنی در آن 18 روز می باشد. خشک کن نوع دوم با استفاده از یک سیستم گرمکن ثانویه با سوخت فسیلی، یک دوره خشک کنی را در مدت زمان حدود 16 ساعت کامل می کند. طراحی سیستمها براساس عملکرد تولید در یک هکتار انجام شده است تا قابلیت تعمیم برای مساحت های بالاتر وجود داشته باشد.