هیدرو کربنهای کل واستیرن دو آلاینده بسیار مهم هوا می باشند که در صنایع پتروشیمی و نفتی و از یکطرف باعث ایجاد مخاطراتی برای پرسنل شاغل در کارخانه ها و خطوط تولیدی می گردند و از دیگر سو جز جنبه های بارز زیست محیطی میباشند و پیامدهای متعددی را ایجاد می نمایند. در این تحقیق و مجتمع پتروشیمی تبریز جهت اندازه گیری و ارزشیابی این دو آلاینده انتخاب گردید. اندازه گیری ها به تفکیک خطوط تولدی انجام گرفت و بر اساس مساحت هر خط تولید تعدای نقطه به صورت تصادفی انتخاب گردید و عملیات نمونه برداری انجام شد. هیدروکربنهای کل به دو صورت هیدروکربهای متانی وهیدروکربنهای غیرمتانی مورد ارزشیابی قرار گرفت.جهت اندازه گیری و ارزشیابی هیدروکربنهای کل، از روش قرایت مستقیم استفاده گردید و برای ارزشیابی استیرن از روش نمونه برداری شغلی با لوله های جاذب زغال فعال ‏‎100/50mg‎‏ استفاده گردید. جهت انجام اندازه گیریهای محیطی روش مذکور بسط داده شد و با محاسبه ضرایب تصحیح از یک روش شغلی جهت ارزشیابی های زیست محیطی استفاده گردید.عملیات نمونه برداری و ارزشیابی در دو فصل تابستان و پاییز انجام گرفت. برای اولین بار و در بحث آلودگی هوا از نرم افزار ‏‎surfer‎‏ جهت ترسیم منحنی های هم تراز آلاینده استیرن استفاده شد. حد مجاز جهت مقایسه آلاینده های مذکور حدود مجاز ‏‎tlv-twa‎‏ متعلق به سازمان ‏‎a.c.g.i.h‎‏ و ‏‎w.h.o‎‏ و ‏‎e.p.a‎‏ میباشد. نتایج مربطو به هیدرو کربنهای کل نشان داد که در تمامی واحدها و قمستهای مجتمع هیدروکربنهای متانی بالاتر از حد مجاز می باشد و اگرچه در برخی قسمتها میزان هیدروکربنهای غیرمتانی پایین تر از حد مجاز میباشد ولی در نهایت میزان هیدروکربنهای کل بیشتر از حد مجاز گردیده است.نتایج اندازه گیری مربوط به استیرن نشان می دهد که رابطه معنی داری بین غلظت آلودگی و فصل وجود نداشت و میزان آلودگی در خط تولیدی بازیافت در هر دو فصل بالاتر پایین تر از حد مجاز بود. همسویی تراکم غلظت آلاینده استیرن و جهت وزش بادهای غالب در دو فصل نشان میدهد که انباشتگی آلاینده استیرن با وزش بادهای غالب ارتباط دارد.