مشخص شده است که سلول های بنیادی مزانشیمال قادر به بیان برخی از تحت واحدهای گیرنده های نیکوتینی می باشد. در عین حال عملکرد متقابل سلول های مزانشیمال و سلول های نوتروفیل نیز در تحقیقات قبلی نشان داده شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات نیکوتین بر روی عملکرد متقابل سلول های بنیادی مزانشیمال بر روی نوتروفیل ها می باشد. بعد ازجداسازی سلول های بنیادی مزانشیمال از مغز استخوان رت ها، این سلول ها با غلظت های متفاوتی از نیکوتین (0، 0.1،0.5، 1 میکرو مولار) برای دوره های زمانی 24، 48 و72 ساعت مجاور شدند. سپس نوتروفیل های جدا شده با سلول های بنیادی مزانشیمال و یا مایع رویی این سلول ها به مدت 4 ساعت انکوبه شدند، آنگاه عملکرد نوتروفیل ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که سلول های بنیادی مزانشیمال و مایع رویی سلول های بنیادی تیمار شده با نیکوتین به طور معنی داری موجب افزایش زنده مانی و قابلیت فاگوسیتوز سلول های نوتروفیل در سطحی به مراتب بیشتر از مجاورت نوتروفیل ها با سلول های بنیادی و مایع رویی سلول های بنیادی مزانشیمال بدون تیمار می گردد. به علاوه سلول های بنیادی مزانشیمال تیمار شده با نیکوتین و مایع رویی آن ها به طور معنی داری موجب کاهش انفجار تنفسی نوتروفیل ها پس از برداشت مخمر غیراپسونیزه نسبت به سلول های بنیادی تیمار نشده و یا مایع رویی آن ها شد. علیرغم این قابلیت انفجار تنفسی و یا قابلیت مخمر کشی نوتروفیل ها که با مخمر اپسونیزه مجاور شده بودند هیچ تغییر معنی داری را بین گروه های مزانشیمال تیمار شده با نیکوتین و یا مایع رویی آن ها در مقایسه با سلول های مزانشیمال بدون تیمار و یا نوتروفیل تنها نشد. در مجموع این یافته ها ممکن است که افق جدیدی را در ارتباط با درک سازوکارهای ضدالتهابی و ایمنومدولاتوری نیکوتین نشان دهد.

نتایج این بررسی نشان می دهد که: تجویز داروی مورد نظر در پایان نامه باعث حفاظت بیشتر سلولهای کبدی در برابر تغییرات متابولیک حول و حوش زایمان می شود و باعث کاهش سطح فعالیت آنزیمهای ‏‎sdh,ggt‎‏ سرم به ترتیب در فاصله شروع مطالعه تا 2 هفته بعد از زایش و یک هفته قبل از زایش تا 2 هفته پس از آن گردید. در عین حال داروی مذکور علاوه بر کاهش چشمگیر فعالیت ‏‎cpk‎‏ سرمی در یک هفته قبل از زایش ، منجر به یکنواخت تر شدن الگوی تغییرات آنزیم ‏‎cpk‎‏ سرم گردید.