خداوند سبحان ، هدایت و ارشاد بندگانش را از طریق اجتبا افراد معصومی چون علی (ع) قرار داده که خود با سعی و تلاش و مجاهده با نفس، با تقوی الهی و دوری از گناه و انجام طاعات، تسلیم محض در برابر اوامر و نواهی الهی است و چون حفظ رسالت و هدایت جمیع افراد نیاز به عصمتی همه جانبه و پیگیر دارد خداوند سبحان آنان را با موهبت عصمت که حاصل اثر مراتب والای تقوا و علم لدنی و تسدید روح القدس است، در جمیع امور در برابر خطا و لغزش -جهل-شک و تردید -اخلاق زننده و نیز عیوب جسمانی و عقلانی مصون ساخته است. و بندگانش را به محبت و دوستی و تمسک و اطاعت همه جانبه در جمیع اعمال و اقوال اش امر فرموده است. معرفت به عصمت علی (ع) از طریق کلام الهی در قرآن ، سخن اهل بیت علیهم السلام در روایات و نیز بیانات علی (ع) به طور خاص در خطبه ها و نامه ها و کلمات قصار نهج البلاغه و غررالحکم و الدررالکلم حاصل می شو د. در این رساله ادله عصمت علی (ع) در قرآن با تعابیری چون: لاینال عهدی الظالمین-جعلناکم امه وسطا-اطیعوا الرسول و اولوالامر منکم -اعتصموا بحبل الله-اعلموفسیری الله... و المومنون -کونوامع الصادقین-لکل قوم هاد -فسئلوا اهل الذکر -انمایرید الله... و آیه مودت استفاده شده است. در روایات اهل بیت (ع) عصمت علی (ع) از احادیث سفینه-ثقلین-طیر-لاعطین الرایه-النجوم -باب الله-الحق مع علی و هدایت استفاده شده است. و در نهایت عصمت علی (ع) از زبان علی (ع) در نهج البلاغه که اشاره به عصمتشان دردوران کودکی -تطبیق عملکردشان بر کتاب و سنت و جدائی همیشگی ظلم از ایشان و بصیرت و یقین در دین و اجرای آن داشته اند ، مورد دقت قرار گرفته است.