در سالهای اخیر اصل جدیدی برای هدایت فعالیتهای بشر و جلوگیری از صدمه به محیط زیست و سلامت انسان در حقوق بین الملل محیط زیست پدیدار گشته که از آن به اصل اقدامات احتیاطی یاد می شود. به ویژه با پذیرش اعلامیه ریو در 1992 ، در کنفرانس ملل متحد راجع به محیط زیست و توسعه ، این اصل جایگاه مهم تری را بدست آورد. این پایان نامه نتیجه می گیرد که به منظور دستیابی به توسعه پایدار سیاستهای توسعه و حفاظت از محیط زیست باید براساس اصل اقدامات احتیاطی باشد و ارزیابی های زیست محیطی باید پیش بینی کننده ، و جلوگیری کننده با توجه به علل تخریب زیست محیطی باشد . دراصل پنجاهم قانون اساسی ایران و دیگر قوانین عادی نیز به این اصل با ذکر عباراتی چون ممنوع بودن برخی اعمال و فعالیتها اشاره شده که نشان از ضرورت بکارگیری اصل اقدامات احتیاطی در برنامه های توسعه و نیز حفاظت از محیط زیست در ایران می باشد.