در زبانهای مختلف ، فرآیندهای ترکیب و اشتقاق نقش عمده ای در ساخت واژه های جدید ایفا می کنند.پژوهش حاضر به بررسی اسم مرکب و مشتق در زبان ترکی آذری پرداخته است . منظور از ترکی آذری در این پژوهش ، زبانی است که در ناحیه آذربایجان ایران بدان تکلم می شود. روش پژوهش توصیفی است و داده های زبانی از هر دو گونه مکتوب و غیر مکتوب زبان ترکی آذری استخراج شده اند . پژوهشگر می کوشد با ارائه الگوهای ساخت اسم مرکب و مشتق در زبان ترکی آذری ، مرز میان این دو را مشخص نماید. همچنین با تکیه بر نظریه سلکیرک (1995) جایگاه هسته را در اسم های مرکب ترکی آذری بررسی کرده ، این نوع اسمها را هسته پایانی می نامد.