مطالعات بیانگر این مطلب هستند که امروزه پرستاران رضایت شغلی کمتری نسبت به گذشته دارند و نارضایتی شغلی می تواند کیفیت مراقبت از بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و ارتباطی که پرستاران با کودکان بیمار در طی انجام مراقبت برقرار می سازند جهت دستیابی این کودکان به سطح سلامتی مطلوب حیاتی است . نارضایتی شغلی پرستاران از یک سو و حجم زیاد کار و شلوغی مراکز بهداشتی و درمانی در جامعه ای اکثریت آن را کودکان یعنی آسیب پذیرترین قشر جامعه تشکیل می دهند می تواند هم پرستار و هم کودک بیمار را در معرض خطر قرار دهد. این تحقیق با هدف تعیین رابطه رضایت شغلی با میزان برقراری ارتباط پرستاران با کودکان 3 - 6 ساله بستری در بیمارستانهای تخصصی کودکان وابسته به دانشگاههای دولتی شهر تهران انجام گردید.