موضوع این رساله مقایسه زبان داستان در آثار دولت آبادی و احمد محموداست . زبان داستان پهنه وسیعی است که نویسنده خلاقیت خود را در آن به نمایش می گذارد. به طور کلی گفتگو و توصیف دو عنصر اصلی این زبان هستند که با استفاده از واژه ها داستان را زنده و پویا نشان می دهند . اگر زبان به دقت به کار گرفته شود، وسیله صعود سایر عناصر داستان یه قله آفرینش یک اثر ادبی می گردد. همچنین شناخت زبان داستان خواننده را درک بهتر زیبائی های هنری داستان و لذت بردن از آن یاری خواهد کرد. بنابراین ، جهان داستان مخلوق ذهن نویسنده است که با زبان خاص خود با مخاطب ارتباط برقرار می کند. دولت آبادی و احمد محمود نویسندگانی هستند که با آگاهی از توانمندیهای زبان داستان ، آثار خویش را نگاشته اند . توجه به آثار این دو نویسنده هم برای کسانی که تازه قدم در راه نوشتن داستان گذاشته اند مفید است و هم زوایای تاریک زبان داستان را برای علاقمندان روشن می سازد. در این رساله کوشیدیم از دریچه زیبائی شناسی به آثار دو نویسنده معاصر بنگریم و مباحث مربوط به زبان داستان را با رعایت نظم و ترتیب بیان کنیم.