کودکان و نوجوانان ، آینده سازان هر کشور می باشند، بنابراین توجه صاحب نظران و مسئولین به آنان ، جهت آموزش و تربیت و هدایت صحیح و مطلوب آنها ، برای ایفا نقش های گوناگون خود در آینده ضرورت دارد. از آنجا که این قشر بخشی از بزهکاران جامعه را تشکیل می دهد ابتدا باید با بررسی های دقیق ، علل بزهکاری آنان را شناخت و سپس با اتخاذ تدابیر خاص با توسل به ابزارهای موجود و نوع حکومت جامعه و شرایط محیطی و فرهنگی و ... برای مقابله و پیشگیری از جرائم آنها برنامه ریزی شود. این امر مستلزم شناخت مفید و مختصر از قواعد و مقررات گذشته کشور و استفاده از تجارب تلخ و شیرین گذشته و دست آوردهای سایر کشورها می باشد. قوانین و مقررات باید بعنوان بخشی از سیاست جنایی یک کشور براساس اصول قانون نویسی تدوین شوند و قانون و قانونگذار دارای مشخصه های لازم باشند و کارایی قواعد ماهوی و شکلی هر چند سال یکبار براساس تحولات صورت گرفته مورد ارزیابی قرار گیرد و مطابق با واقعیتهای محیطی و اجتماعی تدوین شود. علاوه بر قانون ، باید در زمینه انتخاب و آموزش مجریان قانون خصوصا قضات و کارکنان دادگاه اطفال و مراکز نگهداری ، نهایت دقت را بعمل آورد و مراکز نگهداری اطفال در کنار دادگاهها از یک سری اصول و قواعد دقیق و مفید ، همگام با تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه و جهان سازماندهی شوند. هماهنگی و تطابق و همکاری بین کلیه ارکان سیاست جنایی و نهادهای مربوط و مسئول ، مشارکت مردم در مهار بزهکاری اطفال و نوجوانان _ با توجه به آمار نگران کننده افزایش ارتکاب جرم این قشر - ، گسترش نهادهای غیرقضایی ضمن حفظ حقوق کودک و نوجوانان با در نظر گرفتن تدابیر مفید و کارآمد باید از برنامه های آتی کشور باشد.