یکی از مهمترین راههای تحقق مردمسالاری ، انتخابات است که باید سالم و بدور از هرگونه آسیب و خدشه برگزار گردد. امروزه در تمام دنیا در جهت تامین سلامت انتخابات ، بر ضرورت نظارت بر انتخابات ، معترفندو کشورهای مختلف هر کدام نهادی را متولی این امر مهم نموده اند تا جویندگان قدرت سیاسی نتوانند رای مردم را در جهت منافع خود تغییر دهند. در جمهوری اسلامی ایران براساس اصل 99 قانون اساسی ، شورای نگهبان نظارت بر انتخابات را بر عهده دارد. اما چند و چون و کیفیت این نظارت از صراحت کافی برخوردار نیست و در عمل مشکلات و مسائلی را موجب شده است بویژه از زمانیکه تفسیر شورای نگهبان از اصل 99 و ماده 3 قانون انتخابات مجلس به مساله نظارت استصوابی اشاره نمودند. در نظام انتخاباتی انگلستان ، یک نهاد قضایی که دادگاه ویژه انتخابات می باشد نظارت عالی بر امر انتخابات را اعمال می نماید هر چند در سطوح پائین تر ماموران اجرایی به گونه ای عهده دار وظایف نظارتی می باشند ، نظارت بر انتخابات در انگلستان عموما یک نظارت بعدی است به این معنی که پیگیری و رسیدگی به موارد نقض قوانین انتخاباتی بیشتر منوط به شکایت احزاب و افراد می باشد. هم در ایران و هم در انگلستان تمام ابعاد انتخابات از جمله هزینه ها و مسائل تبلیغاتی به طور کامل قانونمند نیست و می طلبد که خلا های قانونی در این زمینه ها پر گردند.