هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر سطوح متفاوت تداخل زمینه ای بر اکتساب و یادداری برخی مهارت های فوتبال بوده است. بدین منظور ، 60 آزمودنی ( چهار گروه 15 نفری ) از میان کلیه دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی شهر شیبان استان خوزستان ( 1500=n ) انتخاب و بطور تصادفی به چهار گروه تمرین مسدود ، زنجیره ای ، تصادفی و افزایشی تقسیم شدند. این تحقیق شامل سه مرحله پیش آزمون ، پس آزمون و یادداری بود . تکلیف مورد نظر در این تحقیق شامل سه نوع مهارت فوتبال ( روپایی، پاسکاری با دیوار و کنترل توپ در هوا ) بود. در تحقیق حاضر ، به منظور ارزیابی و نمره دادن به سه مهارت فوق، از 3 آزمون استاندارد آزمون روپایی ( aahper ، 1969 ) ، پاسکاری با دیوار ( ایگلی ، 1972 ) و آزمون کنترل توپ در هوا ( ایگلی ، 1972 ) استفاده گردید . ضرایب پایایی این آزمون از روش آزمون- آزمون مجدد برای روپایی ، پاسکاری با دیوار و کنترل توپ در هوا به ترتیب ، 78/0 ، 95/0 و 97/0 بدست آمد . آزمودنی ها بعد از 12 کوشش تمرینی ( برای هر مهارت 4 کوشش ) ، در مرحله پیش آزمون ، به مدت 5 جلسه در 5 روز متوالی به تمرین پرداختند . پس آزمون بلافاصله بعد از پایان جلسات تمرینی و آزمون یادداری 48 ساعت بعد از پایان مرحله اکتساب انجام گرفت . نتایج تحلیل واریانس نشان داد که ، سطوح متفاوت تداخل زمینه ای بطور معنی داری بر اکتساب و یادداری هر سه مهارت تاثیر گذار بود ، همچنین بین چهار روش تمرینی مسدود، زنجیره ای، تصادفی و افزایشی در اکتساب و یادداری برخی از این سه مهارت ( روپایی، پاسکاری با دیوار و کنترل توپ در هوا ) تفاوت معنی داری وجود داشت ، ولی در برخی از این مهارت ها ، هیچ تفاوت معنی داری دیده نشد . در اکتساب این سه مهارت، روش مسدود و در یاداری این سه مهارت، روش افزایشی بهتر از بقیه بود. این پژوهش پیشنهاد می کند که ، مربیان بهتر است تا به جای روش های سنتی مسدود ، زنجیره ای و تصادفی ، از روش افزایشی به صورت افزایشی منظم در تداخل زمینه ای برای آموزش افراد مبتدی در مهارت های فوتبال استفاده کنند .

خود پنداره بدنی می تواند تحت تاثیر برنامه های مداخله ای چون ورزش و تمرین بدنی یا برنامه های کاهش وزن قرار گیرد. یکی از روش های تمرینی که بر خود پنداره نقش مهمی دارد، فعالیت هوازی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ایروبیک بر خود پنداره بدنی دختران دانش آموز مقطع راهنمایی بود. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اهواز بودند که از بین آنها 150 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه 75 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل پرسشنامه اطلاعات فردی محقق ساخته و همچنین پرسشنامه خود توصیفی بدنی (psdq) ساخته مارش (1994) بود که دارای 11 خرده مقیاس می باشد. ضریب پایایی این پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ 87/0 و روایی سازه آن با استفاده از پرسشنامه خود ادراکی بدنی (pspp) برابر 83/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه تجربی از آزمون t همبسته و برای بررسی تفاوت میان دو گروه تجربی و کنترل از تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) و آزمون تعقیبی lsd استفاده شد. سطح معنی داری در این تحقیق 05/0>p بود. نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین ایروبیک بر خود پنداره بدنی و کلیه خرده مقیاس های آن تاثیر مثبت معنی داری داشته است (001/0p=). همچنین در مقایسه ی خود پنداره بدنی و خرده مقیاس های آن بین گروه تجربی و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد و این تفاوت حاکی از آن است که تمرین تاثیر مثبتی بر خود پنداره بدنی و خرده مقیاس های آن درگروه تجربی داشته است.

هدف این تحقیق بررسی ارتباط عوامل انگیزشی با فرسودگی شغلی دبیران تربیت بدنی استان چهارمحال و بختیاری بود. این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی شاغل در استان چهارمحال وبختیاری درسال تحصیلی1388-1389بودند. تعداد 165 نفر به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون (1981) و پرسشنامه استاندارد نیازهای گوردون (1994) بود و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 71/0 و 82/0 محاسبه شد. از روش های آمار توصیفی به منظور توصیف ویژگی های فردی آزمودنی ها و متغیرهای تحقیق و از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. سطح معنی داری فرضیه ها 05/0 تعیین شد. یافته های تحقیق بین عوامل انگیزشی دبیران مقطع راهنمایی با مقطع دبیرستان تفاوت معنی دار نشان داد. بین عوامل انگیزش شغلی دبیران مرد با دبیران زن تفاوت معنی دار نشان داد. بین میزان فرسودگی شغلی دبیران مرد و زن در بعد خستگی عاطفی و مسخ شخصیت تفاوت معنی دار و در بعد عدم موفقیت شخصی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. بین سابقه کار، مدرک تحصیلی و فاصله ی محل زندگی تا محل خدمت با ابعاد مختلف فرسودگی شغلی رابطه معنی دار مشاهده شد. با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود از طریق ارائه انگیزاننده های قوی و نظارت بر عوامل انگیزشی دبیران از فرسودگی شغلی آنها جلوگیری شود. واژه های کلیدی: عوامل انگیزشی، انگیزش شغلی، فرسودگی شغلی، دبیران تربیت بدنی

چکیده: هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین سبک های رهبری مدیران با خلاقیت کارکنان ادارات تربیت بدنی استان خوزستان بود. این تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق تعداد 164 نفر کارکنان ادارات تربیت بدنی استان خوزستان دارای مدرک دیپلم به بالا بودند. با استفاده از جدول مورگان 118 نفر به عنوان نمونه تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه استاندارد سبک های رهبری (mlq) و پرسشنامه استاندارد خلاقیت رندسیپ بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفا کرونباخ به ترتیب 81/0 و 84/0 محاسبه شد. جهت توصیف یافته ها از روش های آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از روش های آمار استنباطی تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی، آزمون پیگیری توکی، آزمون مانوا و آزمون تی استیودنت استفاده شده است یافته های توصیفی تحقیق نشان داد از دیدگاه کارکنان 20/14% مدیران از سبک تحول گرا، 27/7% از سبک عمل گرا و 91/4% از سبک بی خاصیت استفاده می کنند. هم چنین میزان خلاقیت 19% کارکنان در حد ضعیف، 34% در حد متوسط و 44% در حد نسبتاُخلاق بود. در آزمون فرضیه ها بین سبک های رهبری تحول گرا و بی خاصیت با میزان خلاقیت کارکنان رابطه معنی دار مشاهده نشد، لیکن بین سبک رهبری عمل گرا با میزان خلاقیت کارکنان رابطه معنی دار مشاهده شد. فرضیه های جانبی نشان داد بین هیچکدام از ویژگی های فردی با خلاقیت رابطه معنی داری مشاهده نشد. بین سبک رهبری عمل گرا مدیران مرد و زن تفاوت معنا داری وجود داشت، یعنی مردان بیشتر از زنان از این سبک استفاده می کردند. بین سبک رهبری مدیران مجرد و متاهل ادارات تربیت بدنی استان تفاوت وجود دارد.یعنی کارکنان مجرد به طور معنی داری بیشتر از کارکنان متأهل سبک بی-خاصیت را ترجیح می دادند.با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود مدیران ورزشی با استفاده از سبک های رهبری مناسب خلاقیت کارکنان را بهبود بخشند.

مطمئناً بهترین و حیاتی ترین گیرنده حسی در مورد حرکت اشیا و دنیای اطراف چشم می باشد (اشمیت و لی ، 2005). برخی عصب شناسان تفاوت انسان با پستانداران را در برتری یکی از اعضای قرینه بدن اعم از دست، پا، چشم و یا نیمکره های مغز می دانند(سیچ ،1987). سوتل (2008) بیان می کند بیشتر مردم از یک طرف بدنشان بیشتر و راحت تر از طرف دیگر استفاده می کنند و در هنگام استفاده از آنها ماهرانه تر از طرف دیگر عمل می کنند که این ویژگی اغلب به عنوان دست غالب راست یا چپ و یا پای غالب راست یا چپ شناخته است. سیستم بینایی از این قاعده مستثنی نیست و افراد معمولا ترجیح می دهند در انجام یک مهارت مشخص از یک چشم بیشتر استفاده می کنند که به عنوان چشم غالب شناخته می شود. چشم برتر، چشمی است که چشم دیگر را در انجام وظایفی که مستلزم ردیابی و تثبیت بینایی است، هدایت می کند (سیچ، 1978). این برتری منجر به اثرات ادراکی متعدد می شود. افراد در هنگام استفاده از چشم خود دقیق تر هستند و تصاویر دیده شده توسط چشم برتر واضح تر و بزرگتر است. همچنین محو شدن تصویری که با چشم غالب دیده می شود، آرام-ترصورت می گیرد (شنور ،2006). چشم برتر با انواع برتری های جانبی بدن ارتباطی ندارد (سوتل، 2008). سادینو و مک مانوس (1998) بیان کردند که 90% افراد راست دست و حدود 80 % راست پا و 70 % راست چشم وحدود 60 % راست گوش هستند. گریفیتس(2003) اظهار کرد که چشم غالب پیش-بینی کننده مطمئنی برای دست غالب نیست. در یک مطالعه چندگانه مک مانوس و پوراک (1999) یافتند که 35 % راست دست ها و حدود یک سوم جمعیت دنیا دارای چشم غالب چپ هستند و برای تکالیف یک چشمی، بیشتر از چشم چپ استفاده می کنند. اگر چشم برتر افراد در همان سمتی باشد که دست برترشان (دست و چشم غالب راست یا دست و چشم غالب چپ)قرار دارد، دارای برتری یکطرفه و افرادی که دست برترشان در سمت مخالف باشد (دست غالب راست و چشم غالب چپ یا بالعکس) دارای برتری متقاطع هستند(ایساکس، 2002). نتایج تحقیقات نشان داده است که افراد با برتری متقاطع در ورزش هایی مانند گلف، کریکت و بیسبال که ورزشکار باید برای اجرای آن به پهلو بایستد برتری دارند (شنور ،2006). چشم غالب تمرکز توجه، در برابر محرک بیرونی مانند آمدن توپ یا حرکت رقیب را هدایت می کند. این نشان می دهد که چشم برتر باید نقش معنی داری در رشد مهارت حرکتی بازی کند که این شامل تکالیف هدف گیری مانند دارت تیروکمان و ضربه گلف و همچنین ورزش هایی با سرعت بالا مانند تنیس و فوتبال می شود(استینبرگ ،1999).متغیر چشم غالب در میان دانش آموزان می تواند نقش کلیدی در رشد یک برنامه درسی انفرادی مناسب بازی کند پس تعیین آن باید در طراحی برنامه گنجانده شود (استینبرگ، 1999).با توجه به هدف های تحقیق و پژهش روش تحقیق نیمه تجربی انتخاب شد که از طریق پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. از بین دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران که در نیمسال دوم سال تحصیلی 88-89 تربیت بدنی عمومی 1و2 اتخاذکرده بودند ، به طور تصادفی100 نفر از دانشجویان انتخاب شدند. از این افراد خواسته شد که فرم اطلاعات فردی را پرکنند. سپس از آنها آزمون سوراخی در کارت و پرتا گرفته شد تا چشم غالب آنها مشخص شود. افرادیکه دارای ویژگی های زیر بودند از تحقیق حذف شدند. 1. از عینک طبی استفاده می کردند. 2. کسانیکه در انجام مهارت های هدفگیری به ویژه دارت تجربه داشتند. 3. کسانیکه در هنگام نوشتن، پرتاب کردن توپ و گرفتن راکت از یک دست مشخص استفاده نمی کردند. 4. کسانیکه در آزمون پرتا و سوراخی در کارت به وسیله یک چشم مشخص هدف را نمی-دیدند. 25 نفر دارای برتری یکطرفه و 15 نفر دارای برتری متقاطع بودند که از بین این افراد10 نفر برای گروه برتری یکطرفه و 10 نفر برای گروه برتری دوطرفه به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه قرار گرفتند.به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات مورد نظر از spss نسخه 18 در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. از روش های آماریt مستقل و t وابسته برای مقایسه این دو گروه استفاده کردیم..12 جلسه تمرین برگزار شد که در آن آزمودنی ها 30 تیر به عنوان تمرین‏ پرتاب می کردند. که امتیاز آن ثبت نمی شد. بعد از آن 30 پرتاب انجام می دادند که پس از هر 6 پرتاب 30 ثانیه استراحت وجود داشت که امتیازهای این 30 تیر نیز بر اساس نمره گذاری 1،3و5 ثبت می شد. نتایج پیش آزمون نشان داد که این دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشتند.پس از تجزیه و تحلیل های آماری به نتایج زیر دست یافتیم. همانطوریکه در جدول 2 مشاهده می کنید بین پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه تفاوت معناری وجود دارد که نشان می دهد هر دو گروه مهارت را کسب کرده اند. آماری شاخص آزمودنی میانگین انحراف استاندارد مقدار t درجه آزادی سطح معنی داری پیش آزمون (برتری یکطرفه) 600/31 376/4 953/7 9 000/0 پس آزمون (برتری یکطرفه) 700/51 583/6 پیش آزمون (برتری متقاطع) 100/32 840/4 533/15 9 000/0 پس آزمون(برتری متقاطع) 00/54 055/6 جدول(2):تاثیر تمرین بر اکتساب مهارت دارت در دو گروه برتری یکطرفه و متقاطع همچنین یافته ها نشان داد که بین پس آزمون و یادداری تفاوت معناداری وجود ندارد.به عبارت دیگر مهارت کسب شده پس از یک دوره بی تمرینی نیز حفظ شده و یادگیری پایدار بوده است. آماری شاخص آزمودنی میانگین انحراف استاندارد مقدار t درجه آزادی سطح معنی داری پس آزمون (برتری یکطرفه) 700/51 583/6 426/0 9 680/0 یادداری (برتری یکطرفه) 900/50 846/2 پس آزمون (برتری متقاطع) 00/54 055/6 355/0 9 731/0 یادداری (برتری متقاطع) 300/53 368/3 جدول(3): تاثیر تمرین بر یادداری مهارت دارت در دو گروه برتری یکطرفه و متقاطع همانطوریکه در جدول (4) مشاهده می کنید در مرحله اکتساب عملکرد گروه برتری یکطرفه تفاوت معناداری با گروه برتری متقاطع معناداری ندارد. شاخص آماری آزمودنی میانگین انحراف استاندارد مقدارt درجه آزادی سطح معنی داری پس آزمون (برتری یکطرفه) 700/51 583/6 813/0- 9 000/0 پس آزمون(برتری متقاطع) 00/54 055/6 جدول(4): مقایسه عملکرد افراد با برتری یکطرفه و متقاطع در اجرای مهارت دارت در مرحله اکتساب و در نهایت نتایج مربوط به مقایسه عملکرد افراد با برتری یکطرفه و متقاطع نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد این دو گروه در مرحله یادداری وجود ندارد. شاخص آماری آزمودنی میانگین انحراف استاندارد مقدارt درجه آزادی سطح معنی داری یادداری (برتری یکطرفه) 900/50 846/2 721/1- 9 102/0 یادداری (برتری متقاطع) 300/53 386/3 جدول (5): مقایسه عملکرد افراد با برتری یکطرفه و متقاطع در اجرای مهارت دارت در مرحله یادداری بحث و نتیجه گیری همان طور که قبلاً بیان گردید هدف از این تحقیق مقایسه افراد با برتری یکطرفه و متقاطع در اجرای مهارت دارت بود. جهت دستیابی به این هدف فرضیه هایی آزمون شدند که در این بخش نتایج حاضر با تحقیقات دیگر مقایسه گردیده و سپس به بحث، بررسی و نتیجه گیری در مورد آنها پرداخته می شود. ?یافته های این تحقیق بیانگر این است که تمرین باعث بهبود عملکرد افراد با برتری یکطرفه و متقاطع در اجرای مهارت دارت می شود. به عبارتی تمرین باعث بهبود معنی داری در سطح اجرای مهارت دارت در مراحل اکتساب و یادداری شد. همچنین تفاوت معناداری بین اجرا در مرحله اکتساب با مرحله یادداری وجود نداشت، که این نشان می دهد که سطح مهارت آزمودنی ها در فاصله یک هفته بعد از آزمون اکتساب تغییر چندانی نکرده و پیشرفت تا حدودی ثابت بوده است. که نتایج این تحقیق با نتایج تحقیق لاولی (1970) همخوان بود وی نشان داد که تمرین باعث افزایش مهارت در افراد با برتری یکطرفه و متقاطع می شود حتی اگر تمرین با چشم غالب و یا با چشم غیر غالب صورت گرفته باشد که بر اساس تعریف یادگیری حرکتی این نتیجه کاملا واضح است. ?یافته های این تحقیق نشان داد که بین عملکرد افراد با برتری یکطرفه و برتری متقاطع در مرحله اکتساب و یادداری تفاوت معناداری وجود ندارد. به عبارت دیگر تعامل بین دست و چشم غالب در موفقیت و اجرای مهارت دارت تاثیر ندارد. نتایج این تحقیق با بخشی از نتایج تحقیقات لابرد (2009) (آزمون در روشنایی) مبنی بر اینکه بین عملکرد افراد با برتری یکطرفه و متقاطع در اجرا و دقت مهارت تیروکمان تفاوت وجود ندارد، همخوان است. همچنین با مطالعه کلس و همکاران (1996) در بررسی مقایسه افراد با برتری یکطرفه و متقاطع در ضربه زننده ها و گیرنده ها با برتری یکطرفه متقاطع در بیسبال و مطالعه لابی و همکاران (1998) در مقایسه مهارت ضربه زدن در بیسبال بین دو گروه با برتری یکطرفه و متقاطع دال بر عدم تفاوت معنی دار بین این دو گروه همخوانی داشت. علاوه بر این فرام (1967)در بررسی مهارت هوک و گروس (1998) در بازبینی 4 مقاله انجام شده (آدامز ، (1965)؛ میلن ، (1995)؛ کلس، (1998)) اذعان داشتند که تفاوتی بین عملکرد این دو گروه وجود ندارد. با بررسی مبانی مربوط به چشم برتری ،عامل دست و چشم و تفاوت های بین چشم غالب و غیر غالب به دلایل همخوانی این تحقیقات می پردازیم. در هدف گیری به سمت یک هدف گسسته چشم ها قبل از شروع حرکت دست بر روی هدف ثابت می شوند و این کار باعث به وجودآمدن سیستم کنترلی می شودکه از طریق آن اطلاعات بصری در مورد موقعیت هدف و چگونگی حرکت دست فراهم می شود (بینستد، 2001). در طول مدت آمادگی، مدت حرکت تثبیتی چشم جهت به دست آوردن مجموعه کافی از پارامترهایی از شوت مانند موقعیت و مسافت هدف، مسیر پرتاب، نیروهای مطلوب جهت انجام حرکت و زمانبندی و هماهنگی اعضا ضروری است (ویکرز،1996). با توجه به این مطالب می توان این نتیجه راگرفت که حرکت دست در هماهنگی چشم و دست در مهارت های هدفگیری به مقدار بسیار زیادی وابسته به حرکت چشم و اطلاعات رسیده از آن است. به نظر می رسد که اثرات مخصوص چشم غالب بر هماهنگی دست و چشم تنها در سطح معینی از فضای نامعین وجود دارد. علاوه براین، تفاوت بین حرکت چشم غالب و غیرغالب در حرکت ساکادی چشم ها دیده می شود و حرکت ساکادی چشم غالب بیشتر از چشم غیر غالب است (آزمار، 2008). همچنین در پرتاب به سمت هدف ثابت تفاوت بین افراد ماهر و مبتدی و همچنین یکی از عامل های بسیار مهم در موفقیت و اجرای دقیق و بهتر این مهارت ها از جمله دارت، گلف، بیلیارد، دریافت و پاس والیبال مدت بی حرکت ماندن چشم (qe) است(ویکرز،1996). پس با دقت در نوع حرکات غالب چشم و تعاریف مربوط به آن و سطح فضای نامعین در رشته هایی مانند تیروکمان، بیسبال، دارت و پرتاب هوک درمی یابیم که در این رشته ها حرکت غالب چشم از نوع ساکادی نیست و مدت زمان ثابت بودن چشم می تواند عامل موثری در موفقیت و اجرای بهتر این مهارت ها باشد و هماهنگی دست و چشم که تا حد بسیار زیادی وابسته به اطلاعات چشم است نمی تواند تحت تاثیر غالب یا غیر غالب بودن چشم قرار گیرد. ? نتایج این تحقیق با بخشی ازنتایج لابرد(2009) ناهمخوان است. وی بیان کرد که در تاریکی عملکرد افراد با برتری یکطرفه بهتر از افراد با برتری متقاطع است. ممکن است دلیل این تفاوت به گیرنده های مخروطی ومیله ای و تعداد آنها در نیمه خارجی و داخلی شبکیه مربوط باشد. طبق گفته پینل(2007) دید مخروطی (دید روزگاهی) در نور کافی اتفاق می افتد و ادراکات رنگی بسیار دقیقی از دنیا می دهد. در نور ضعیف که مخروط ها به اندازه کافی تحریک نمی شوند، دید میله ای ( دید شبانگاهی) رخ می دهد. این در حالیست که طبق گفته پینل در نیمه نزدیک به بینی، در شبکیه، میله های خیلی بیشتری نسبت به نیمه خارجی شبکیه وجود دارد. از طرف دیگر قابل ذکر است که از چشم راست بعضی رشته ها به قشر نیمکره راست می-روند ولی رشته های عصبی نیمه داخلی در کیاسمای اپتیک تقاطع کرده و به نیمکره مقابل می-روند. همین وضع در مورد چشم چپ نیز دیده می شود. پس رشته های عصبی نیمه داخلی شبکیه در چلیپای بینایی تغییر مسیر داده به سمت مخالف مغز می روند. به این ترتیب محرک-هایی که بر سمت راست هر شبکیه بیفتند به نیمکره راست مغز و محرک های وارد بر سمت چپ هر شبکیه به نیمکره چپ منعکس می شوند (اتکینسون‏،1382). با توجه به این دو نکته می توان گفت که افراد با برتری یکطرفه جهت استفاده از اطلاعات بینایی(گیرنده های میله ای) و اجرای مهارت به وسیله دست غالب از یک نیمکره استفاده می کند که ممکن است این عامل باعث برتری تفاوت عملکرد افراد با برتری یکطرفه نسبت به افراد با برتری متقاطع شود. می توان عدم ناهمخوانی تحقیق حاضر و تحقیق لابرد را تفاوت شرایط انجام آزمون (روشنایی و تاریکی) دانست. ?همچنین این نتایج با نتایج آزمار(2008) در بررسی برتر بودن افراد با برتری متقاطع نسبت به افراد با برتری یکطرفه در رشته های رو در رو مانند شمشیر بازی، بوکس و ... ناهمخوان است وی بیان می کند که در ورزش های تن به تن افراد با برتری متقاطع نسبت به افراد با برتری یکطرفه موفق تر عمل می کنند. چرا که مسیرهای عصبی دست و چشم غالب برای اجرای مهارت شامل درگیری یک نیمکره می شود که این باعث کاهش زمان عکس العمل می شود. در رشته دارت چون زمان عکس العمل تاثیر بر اجرای دقیق تر مهارت نمی شود در نتیجه مزیت عکس-العمل کمتر در افراد با برتری متقاطع نمی تواند عامل برتری آنها نسبت به افراد با برتری یکطرفه شود. ? نتایج این مطالعه با تحقیق جونز(1996) دال بر رابطه دست و چشم غالب و مهارت تیراندازی ناهمخوان است. وی به این نتیجه رسید که بین عملکرد افراد با برتری یکطرفه و متقاطع تفاوت معناداری وجود دارد و در یک مدت یکسان افراد با برتری متقاطع مهارت تیراندازی را به خوبی افراد با برتری یکطرفه یاد نمی گیرند. در مهارت هایی مانند تیراندازی (به هدف ثابت) با تفنگ گرچه هدف و پرتاب کننده ثابت هستند و نوع حرکت چشم از نوع تثبیتی است و نوع استفاده از اطلاعات چشم متفاوت از مهارت دارت است. زمانیکه فرد از یک چشم برای هدف گیری استفاده کند و چشم دیگر بسته باشد هدف گیری دچار مشکل نخواهد شد. گرچه میدان دید به وسیله چشم غالب بهتر است (تان،2002). ولی چون دید پیرامونی و ادراک عمق به وسیله دو چشم باز بهتر انجام می شود ورزشکاران ترجیح می دهد که دو چشم خود را باز نگه دارند که در این صورت اگر تیرانداز دارای چشم و دست غالب در طرف مقابل باشد (برتری متقاطع) هدف گیری دچار مشکل خواهد شد (باکلی،2003). زیرا در این حالت دست و چشم غالب در یک طرف نیست و همانطوریکه از تعاریف بیان شده درباره چشم غالب برمی آید چشم غالب چشم دیگر را به کارکردهای تثبیتی وادار می کند(سیچ،1987) و اطلاعات رسیده از چشم غالب توسط مغز سریعتر پردازش می شود (نادسون، 1997). در افراد با برتری متقاطع به دلیل نوع در دست گرفتن تفنگ یا در دست غالب، چشم غیر غالب پشت مگسک تفنگ جهت هدف گیری قرار می گیرد در حالیکه مغز به طور خودکار اطلاعات رسیده از چشم غالب را برای هدف گیری پردازش می کند و بر اساس آن اطلاعات دست را به سمت هدف هدایت می کند. چون بین دو چشم فاصله وجود دارد مطمئنا اطلاعات رسیده از چشم غالب در حالیکه هدف به وسیله چشم غیرغالب دیده می شود نمی تواند برای حرکت دست به سمت هدف مناسب باشد. اما در مهارت دارت با اینکه هر دو چشم باز است ولی هدف گیری مانند تیراندازی با تفنگ توسط چشم خاصی انجام نمی شود و چشم ها به طور عادی به هدف نگاه می کنند چشم غالب، چشم غیرغالب را هدایت می کند و حرکت دست بر اساس آن مهارت را اجرا می کند. در این حالت چشم برتری متقاطع یا یکطرفه نمی تواند باعث تفاوت عملکرد بین دو گروه درعملکرد دارت شود. ?نتایج این تحقیق با مطالعه سوگی یاما(2002) مبنی بر چشم غالب، میدان دید، در مهارت ضربه زدن در رشته گلف ناهمخوان است. وی بیان کرد که دید هر دو گروه به وسیله چشم غالب بهتر از چشم غیر غالب است. اما افراد با برتری یکطرفه در شرایط ضربه به توپ با دو چشم ، فقط چشم راست یا فقط چشم چپ، بهتر از افراد با برتری متقاطع عمل کردند و هر دو گروه در شرایط چشم راست موفق تر از شرایط چشم چپ عمل کردند، که با نتایج تحقیق حاضر ناهمخوان است. علت عدم هم خوانی ممکن است به این دلیل باشد که در هنگام ضربه-زدن چشم راست در پشت توپ و چشم چپ بین توپ و سوراخ قرار می گیرد این باعث شود که هر دو گروه در شرایط چشم راست بهتر از چشم چپ عمل کنند(تاین،2002). چون افراد راست دست با چشم غالب راست جهت گیری (تشخیص موقعیت) فضایی بهتری نسبت به افراد راست دست با چشم غالب چپ دارند(لازارو،2007). چون در این تحقیق منظور از یکطرفه بودن افراد راست دست و راست چشم بوده است بدون اینکه از افراد چپ دست و چپ چشم نیز استفاده کند(این امر برای افراد با برتری متقاطع نیز صادق است) می توان عملکرد بهتر افراد راست چشم را به غالب بودن آن نسبت نداد علاوه بر این مشاهده می کنیم که در سه شرایط تحقیق افرادی که دارای چشم غالب راست بوده اند بهتر عمل کردند حتی زمانیکه چشم غالب آنها بسته بوده( چشم چپ باز) پس نمی توان برتری این گروه را به چشم غالب نسبت داد بلکه باید گفت که چشم راست در اجرای دقیق تر این مهارت موثر است خواه چشم غالب باشد خواه غیر غالب. اگر در شرایطی که فقط چشم چپ باز بود گروهی که دارای چشم غالب چپ بودند بهتر عمل می کردند می شد نتیجه گرفت که چشم غالب در انجام این مهات موثر است. پس می توان ناهمخوانی تحقیق حاضر رابا این تحقیق در تاثیر به سزای چشم راست در اجرای دقیق تر مهارت ضربه در گلف و عدم تاثیر آن در مهارت دارت دانست

هدف از این تحقیق بررسی اثر تکلیف شنوایی (ساده وپیچیده ) بر زمان عکس العمل بینایی و شنوایی (ساده و انتخابی) ورزشکاران است. آزمودنی های تحقیق 30 دانشجوی دختر و پسر ورزشکار (سن 1+_24.1) بودند که بصورت تصادفی از بین دانشجویان ورزشکار دانشکده تربیت بدنی انتخاب شدند.روش کار به این صورت بود که از آزمودنی ها در سه مرحله آزمون به عمل می آمد. در مرحله اول آزمودنی ها باید به محرک های نوری و صوتی ارائه شده توسط دستگاه بدون حضور هیچ عامل دیگری پاسخ می دادند.دستگاه زمان عکس العمل آنان را با دقت هزارم ثانیه ثبت می کرد.مرحله دوم آزمودنی باید به محرک ارائه شده در حالیکه صدای همهمه تماشاچیان در محیط پخش می شد پاسخ می داد. و در مرحله سوم آزمودنی باید در ضمن گوش دادن و بخاطر سپردن اخبار معنی داری که پخش می شد به محرک های ارائه شده نیز پاسخ می داد. پس از جمع آوری داده ها کلیه اطلاعات با استفاده از آزمون تحلیل واریانس طرح عاملی 3?2 و آزمون تعقیبی lsd در سطح p=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های تحقیق نشان داد که شرایط مختلف محیطی(کنترل، تکلیف شنوایی ساده، تکلیف شنوایی پیچیده) و جنسیت بر زمان عکس العمل بینایی ساده تاثیر نمی-گذارد. شرایط مختلف محیطی(کنترل، تکلیف شنوایی ساده، تکلیف شنوایی پیچیده) بر زمان عکس العمل بینایی انتخابی تاثیر می گذارد اما جنسیت هیچ تاثیری بر زمان عکس العمل بینایی انتخابی نمی گذارد یعنی تفاوت معنی داری بین دو گروه دختران و پسران ورزشکار وجود ندارد. شرایط مختلف محیطی(کنترل، تکلیف شنوایی ساده، تکلیف شنوایی پیچیده) بر زمان عکس العمل شنوایی ساده تاثیر می گذارد اما جنسیت هیچ تاثیری بر زمان عکس العمل شنوایی ساده نمی گذارد یعنی تفاوت معنی داری بین دو گروه دختران و پسران ورزشکار وجود ندارد. شرایط مختلف محیطی(کنترل، تکلیف شنوایی ساده، تکلیف شنوایی پیچیده) بر زمان عکس العمل شنوایی انتخابی تاثیر می گذارد اما جنسیت هیچ تاثیری بر زمان عکس العمل شنوایی انتخابی نمی گذارد یعنی تفاوت معنی داری بین دو گروه دختران و پسران ورزشکار وجود ندارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین مهارت های روانی و تفسیر اضطراب رقابتی در ورزشکاران برتر مرد استان خوزستان می باشد. روش این تحقیق توصیفی از نوع میدانی است. نمونه آماری این تحقیق شامل 200 نفر از ورزشکاران برتر مرد استان خوزستان در رشته های انفرادی و اجتماعی می باشند که بصورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کننده ها قبل از رقابت، پرسشنامه های سنجش مهارت های روانی اوتاوا (سالملا و همکاران، 2001) و تفسیر اضطراب رقابتی (مارتنز و همکاران، 1990) را تکمیل کردند. ضریب پایایی این پرسشنامه ها به روش الفا کرونباخ در این تحقیق به ترتیب 85/0 و 80/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی از جمله همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و t مستقل استفاده شد. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح معنی داری 05/0p< نشان داد که برخی از مهارت های روانی، مثل هدف گزینی با تفسیر اضطراب شناختی (02/ 0 p =) رابطه منفی و معنی داری داشته است. واکنش به فشار روانی (001/ 0 p =) با تفسیر اضطراب جسمانی رابطه منفی و معنی داری داشته است. تصویرسازی ذهنی با تفسیر اضطراب شناختی (002/ 0 p =) و با تفسیر اضطراب جسمانی (03/ 0 p =) رابطه منفی و معنی دار و با تفسیر اضطراب اعتماد به نفس (002/ 0 p =) رابطه مثبت و معنی داری دارد. ولی برخی از مهارت های روانی از جمله تعهد، آرمیدگی، طرح ریزی با جهت اضطراب رقابتی (شناختی، جسمانی و اعتماد به نفس) رابطه معنی داری نداشته است. همچنین برخی از مهارت های روانی، هدف گزینی، واکنش به فشار روانی، تمرکز و تصویرسازی ذهنی پیش بینی کننده تفسیر اضطراب شناختی و تفسیر اضطراب اعتماد به نفس در ورزشکاران می باشد. واکنش به فشار روانی و تمرکز پیش بینی کننده جهت اضطراب جسمانی ورزشکاران برتر مرد بوده است. علاوه بر این بین مهارت های روانی و تفسیر اضطراب رقابتی بین ورزشکاران برتر مرد رشته های انفرادی و اجتماعی تفاوت معنی داری یافت نشد. از اینرو پیشنهاد می شود که مربیان با آموزش مهارت های روانی به کاهش تفسیر اضطراب رقابتی ورزشکاران کمک کنند

چکیده : هدف از این تحقیق، بررسی رابطه جو سازمانی و سلامت روان کارشناسان شاغل در سازمان تربیت بدنی ایران بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارشناسان زن و مرد سازمان تربیت بدنی (298 = n)، که تعداد 169 نفر بر اساس جدول نمونه گیری مورگان و به صورت روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل پرسشنامه ی محقق ساخته ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد جو سازمانی(ocq) سوسمان و دیپ(1989) و سلامت روان( scl-90-r) دراگوتیس و همکاران(1976) بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 97/0 به دست آمد. جهت اطمینان از نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف استفاده شد. به منظور توصیف ویژگیهای فردی آزمودنی ها و همچنین متغیرهای تحقیق از روش های آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از روش های آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، ضریب رتبه ای اسپیرمن، رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چند متغیره (manova) استفاده شد. آزمون فرضیه های تحقیق در در سطح معنی داری05/0=? نشان داد که بین جو سازمانی و سلامت روان کارشناسان سازمان تربیت بدنی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین از بین ابعاد هشتگانه سلامت روان، پنج بعدآن شامل افسردگی(029/0p<)، اضطراب(037/0p<)، شکایات جسمانی(04/0p<)، روان پریشی(048/0p<) و افکار پارانئوییدی(042/0p<) با جو سازمانی رابطه منفی و معنی داری را نشان داد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد بین مولفه های جو سازمانی و سلامت روان رابطه چندگانه وجود دارد و رضایت از پاداش و وضوح و توافق بر روی هدف، به ترتیب بهترین پیش بینی کننده های سلامت روان کارشناسان سازمان تربیت بدنی به شمار می روند. در میان ویژگی های فردی، بین میزان تحصیلات و وضعیت استخدامی با جو سازمانی کارشناسان رابطه مثبت معنی دار مشاهده گردید، ولی بین سلامت روان و ویژگی های فردی مثل وضعیت استخدامی، میزان تحصیلات، وضعیت تأهل و سابقه کار رابطه معنی دار مشاهده نگردید. همچنین بین جو سازمانی و سلامت روان کارشناسان زن و مرد تفاوت معنی دار مشاهده نگردید.

هدف تحقیق حاضر تغییر حالت های ذهنی و هیجانی طی سه شدت تمرینی: با رویکرد نظریه بازگشتی می باشد. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پسر تربیت بدنی بودند که حداکثر اکسیژن مصرفی45-40 را داشتند (151=n). پرسشنامه تسلط فعالیت محور (کوک و گرکوویچ،1993) بین آن ها توزیع، و از بین آنها 28 نفر به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند (14 نفر گروه هدف محور و 14 نفر گروه فعالیت محور). این تحقیق شامل سه شدت متفاوت تمرینی بود قبل از هر شدت شرکت کنندگان پرسشنامه استرس تنشی و کوششی (اسوباک، یورسین، اندرسون و اپتر، 1991) و پرسشنامه مقیاس هدف محوری (اسوباک و مورگاتروید،1985) را تکمیل کردند. در طی آزمون هر 2 دقیقه مقیاس هدف محوری به شرکت کنندگان نشان داده می شد و حالات آنان ثبت گردید. بعد از اتمام آزمون شرکت کنندگان دوباره پرسشنامه استرس تنشی و کوششی را تکمیل کردند.لازم به ذکر است که هر شدت در روزهای جداگانه انجام شده است. پایایی پرسشنامه های تسلط فعالیت محور، و مقیاس حالت هدف محوری به ترتیب برابر 80/0، و78/0 برای آیتم فعالیت محور و 82/0 برای آیتم هدف محور به دست آمد. هم چنین برای روایی سازه پرسشنامه استرس تنشی و کوششی از طریق تحلیل عاملی مقدار77/0 kmo= محاسبه شد. ضریب پایایی این پرسشنامه برای هشت هیجان مثبت 81/0 و برای هشت هیجان منفی 80/0 محاسبه شد. نتایج نشان داد که بازگشت میان حالت های فراانگیزشی در هر سه شدت متفاوت در هریک از گروه ها رخ می دهد و مهم ترین عامل بازگشت رویدادهای محیطی می باشد. همچنین نتایج نشان داد که بین شرکت کنندگان هدف محور و فعالیت محور در هیجانهای جسمانی مثبت، و هیجان های تعاملی تفاوت معنی داری وجود دارد.

هدف از این تحقیق مطالعه نگرش دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در طبقه بندی جنسیتی ورزش ها می-باشد. حجم نمونه آماری 383 نفر (245 دانشجوی دختر و 138 دانشجوی پسر) می باشد. نظر به اینکه در زمینه تحقیق پرسشنامه استانداردی در دست نبود، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. این پرسشنامه با استفاده ازجمع بندی پرسشنامه های محققین خارجی و نیز مبانی نظری تحقیق و همچنین فرهنگ ورزشی حاکم بر جامعه تهیه و تنظیم گردید. پایایی پرسشنامه723/0گزارش گردید. در تحقیق حاضر 30 ورزش مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های خی دو (نیکوئی برازش) و خی دو (جدول توافقی) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که برخی ورزش ها همچنان به جنسیت خاصی اختصاص دارند. از این رو یافته های قبلی را مبنی بر آنکه برخی ورزش ها همچنان مردانه است، تایید کرد.همچنین نتایج حاکی از آن بود که از دیدگاه دانشجویان رشته های ورزشی بکس، وزنه برداری و کشتی رشته ای کاملاً مردانه، فوتبال و پرتاب ها بیشتر مردانه، باله و شنای موزون بیشتر زنانه و دیگر رشته های ورزشی خنثی، تلقی شدند. با وجود کاهش یافتن تعداد ورزش های مناسب برای یک جنس، شرکت کنندگان بر اساس شدت فعالیت های ورزشی و میزان درگیری عضلات بدن در انجام آن ها، برخی ورزش ها را برای یک جنس خاص مناسب می دانند که این مسئله تایید کننده ی طبقه بندی متنی و برخی مطالعات دیگر مبنی بر وجود نگرش زنانه و مردانه بودن رشته های ورزشی در عرصه ی ورزش می باشد

هدف از تحقیق حاضر، بررسی میزان رضایتمندی و رتبه بندی عوامل موثر بر آن از دیدگاه مشتریان باشگاه های بدنسازی شهر اهواز بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق، کلیه مشتریان زن و مرد باشگاه های بدنسازی دارای مجوز در مناطق هشت گانه شهر اهواز در سال 90-89 بودند (950=n ). با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری در دسترس، حجم نمونه آماری (273=n ) تعیین شد (158 نفر زن و 115 نفر مرد). ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ویژگی های فردی و پرسش-نامه محقق ساخته رضایتمندی مشتری با 61 سوال که در 5 حیطه تنظیم شده بود، می باشد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه با نظرخواهی از اساتید دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز مورد تأیید قرار گرفت و روایی سازه پرسش نامه (90/0=kmo ) و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ برابر با 96/0 محاسبه شد. برای مشخص شدن نرمال یا عدم نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های دو جمله ای، یومن ویتنی، فریدمن و کروسکال والیس) استفاده و در سطح معنی داری( 05/0=? ) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد به طور کلی مشتریان از باشگاه های بدنسازی شهر اهواز رضایت دارند(99/3m=). و هم چنین بین میزان رضایت مشتریان زن و مرد باشگاه های بدنسازی شهر اهواز در حیطه های روابط اجتماعی، سلامت جسمی- روانی، کیفیت خدمات کارکنان و برنامه های تمرینی تفاوت وجود نداشت، اما بین میزان رضایت از تجهیزات و محیط فیزیکی سالن ها در مشتریان زن و مرد تفاوت معناداری وجود داشت؛ بدین معنا که مردان نمرات بالاتری را نسبت به زنان گزارش کرده اند. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود، هدف باشگاه های بدتسازی می بایست در راستای استاندارد سازی تجهیرات و امکانات خود مطابق با نیاز ها و رشته های ورزشی مورد علاقه مشتریان به خصوص بانوان باشد که این امر جز با خصوصی سازی و مدیریت تخصصی میسر نخواهد شد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح متفاوت تداخل زمینه ای (تمرین مسدود و تصادفی) بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت های ساده و پیچیده بسکتبال در دختران و پسران بوده است. بدین منظور، 80 آزمودنی (40 دختر و 40 پسر) از میان دانش آموزان مدارس راهنمایی آموزش و پرورش ناحیه یک شهر اهواز(7800n= ) انتخاب و هر کدام از دو جنس بطور تصادفی به چهار گروه تمرین مسدود ساده،مسدود پیچیده، تصادفی ساده و تصادفی پیچیده تقسیم شدند. این تحقیق شامل چهار مرحله پیش آزمون، پس آزمون، یادداری و انتقال بود. تکالیف مورد نظر در این تحقیق شامل سه مهارت بسکتبال (پاس دو دست داخل سینه، شوت یک دست و دریبل) بود. در تحقیق حاضر به منظور ارزیابی و نمره دادن به سه مهارت پاس دو دست داخل سینه، شوت یک دست و دریبل بسکتبال از مجموعه آزمون بسکتبال ایفرد (aahper) (1992)، همچنین آزمون دریبل درجا استفاده شد. که ضریب روایی آزمون برابر 97/0 می باشد و ضرایب پایایی آن برای پاس سینه ای، شوت ثابت یک دست، دریبل و دریبل درجا به ترتیب، 79/0 ، 83/0، 94/0 و 85/0 به دست آمد. آزمودنی ها بعد از اجرای مرحله پیش آزمون، به مدت 10 جلسه در 5 هفته متوالی به تمرین پرداختند. پس آزمون بلافاصله بعد از پایان جلسات تمرینی و آزمون یادداری و انتقال 48 ساعت بعد از پایان مرحله اکتساب انجام گرفت. نتایج آزمون های آماری (t مستقل، تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر و آزمون پیگردی lsd)، نشان داد که، سطوح متفاوت تداخل زمینه ای(تمرین مسدود و تصادفی) بطور معنی داری بر اکتساب، یادداری و انتقال هر سه مهارت ساده و پیچیده تأثیر گذار بود. برتری تمرین تصادفی نسبت به مسدود تنها در مهارت پاس ساده در پسران معنی دار بود. به علاوه در مهارت های پاس پیچیده در دختران و پسران و دریبل پیچیده در دختران برتری معنی داری به نفع تمرین مسدود بدست آمد. در مقایسه دو جنس در مهارت های شوت و پاس پیچیده بوسیله تمرین مسدود و شوت و پاس ساده بوسیله تمرین تصادفی، پسرها برتری معنی داری نسبت به دخترها داشتند. این پژوهش پیشنهاد می کند که، مربیان بهتر است برای آموزش مهارت های ساده بسکتبال به افراد مبتدی از هر دو روش تمرین مسدود و تصادفی و برای آموزش مهارت های پیچیده بسکتبال به افراد مبتدی از تمرین مسدود استفاده کنند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر نوع کانون توجه بر عملکرد و فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات منتخب ورزشکاران تیر اندازی با کمان بود. بدین منظور 12 نفر(7 مرد و 5 زن) از تیر اندازان با میانگین سن 66/27 سال، میانگین وزن 15/68 کیلو گرم و میانگین قد 33/165 سانتی متر که به طور میانگین 2 سال تجربه تیر اندازی با کمان داشتند انتخاب شدند. تمامی شرکت کنندگان در شرایط کنترل، دستورالعملهای درونی- شنیداری، درونی - دیداری، بیرونی - شنیداری و بیرونی - دیداری کانون توجه به تیر اندازی پرداختند، فعالیت الکترومایو گرافی سطحی عضلات باز کننده انگشتان، خم کننده سطحی انگشتان، دوسر بازویی، دلتوئید میانی، دلتوئید خلفی و پشتی بزرگ ثبت گردید و امتیازات هر مرحله محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد، دستورالعملهای مختلف کانون توجه بر عملکرد تیر اندازان تاثیر معناداری نداشته و عملکرد تیر اندازان زن و مرد در دستورالعملهای مختلف تفاوت معناداری نداشته است، جنسیت نیز تاثیر معناداری بر عملکرد نداشت. دستورالعملهای مختلف کانون توجه بر فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات باز کننده انگشتان، خم کننده سطحی انگشتان، دو سر بازویی، دلتوئید میانی و پشتی بزرگ تاثیر معناداری نداشت، اما بر فعالیت الکترومایوگرافی عضله دلتوئید خلفی موثر بوده و میانگین فعالیت الکترومایوگرافی این عضله با ارائه دستورالعمل درونی - شنیداری در مقایسه با شرایط کنترل، بیرونی - شنیداری و بیرونی - دیداری به طور معناداری کاهش یافته بود. فعالیت الکترومایوگرافی هیچ یک از عضلات در دستورالعملهای مختلف در زنان و مردان تفاوت معناداری نداشت، فعالیت الکترو مایوگرافی عضلات دوسر بازویی، دلتوئید خلفی و پشتی بزرگ به طور معناداری در زنان بیشتر از مردان بود. نتایج این تحقیق فرضیه عمل محدود شده را حمایت نمی کند.

مقدمه?:? ویژگی? ?خاص? ?در? ?انسانها? ?مانند? ?سبک? ?های? ?شناختی? ?باعث? ?می شود? ?تا? ?عده ای? ?یک? ?موضوع? ?را? ?سریعتر? ?یاد? ?بگیرند? ?و? ?این? ?در? ?همه? ?مهارتها? ?از? ?جمله? ?مهارتهای? ?ورزشی? ?می تواند? ?دلیلی? ?بر? ?صرف? ?کمتر? ?انرژی،? ?هزینه? ?و? ?زمان? ?باشد?.?? ?افزایش? ?سن? ?با? ?کاهش ? ?در? ?بسیاری? ?از? ?توانایی ? ?های? ?شناختی? ?و? ?توانایی? ?های? ?اجرایی? ?ارتباط? ?دارد?.?هدف? ?تحقیق? ?تاثیر? ?سن? ?و? ?سبک های? ?شناختی? ?بر? ?اکتساب? ?و? ?یادداری? ?دقت? ?پرتاب? ?دارت? ?بود?.????????????????????????????????????????????????????????????????????????? روش? ?شناسی?:? ?روش? ?پژوهش? ?از? ?نوع? ?طرح های? ?مقطعی? ?و? ?مقایسه ای? ?می باشد?. ?جامعه? ?آماری? ?این? ?تحقیق? ?را? ?گروه? ?های? ?سنی? ?مختلف? ?دانشگاه? ?شهید? ?چمران? ?در? ?سال? ?تحصیلی? 19-09 ?تشکیل? ?دادند(?تعداد?8774 ?نفر) ?دامنه? ?سنی? ?مفروض? ?در? ?تحقیق? ?حاضر? ?از? 06-02 ?سال? ?بود?. ?در? ?مجموع? 69 ?نفر? ?بر? ?اساس? ?سبک? ?های? ?شناختی? ?در? ?چهار? ?گروه? ?سنی? ?انتخاب? ?شدند?. ?ابزار? ?مورد? ?استفاده? ?آزمون? ?گروهی? ?شکل های? ?نهفته? ?شده? ?ویتکین? (1971) ?و? ?تخته? ?دارت? ?طراحی? ?شده? ?بود?.???????????????????????????????????????????????????????????????????? یافته? ?ها?:? ?نتایج تحقیق نشان داد سبکهای? ?شناختی? ?بر? ?اکتساب (0.001p=) ?و? ?یادداری(0.001p=) ?دقت? پرتاب دارت تاثیر ?معنادار?ی ?دارد?، هم چنین ?گروه? ?های? ?سنی? ?نیز? ?بر? ?اکتساب (0.001p=) ?و? ?یادداری(0.001p=) ?دقت? پرتاب دارت تاثیر ? ? ?معنادار?ی ?دارند?. ?اما? ?تعامل? ?سبک شناختی? ?وگروه? ?های? ?سنی? ?بر? ?اکتساب (0.092p=) ?و? ?یادداری (0.613p=) ?تاثیر? ?معنی? ?دار ندارند?.???????????????????????????????? بحث? ?و? ?نتیجه? ?گیری?:? ?کاهش? ?عملکرد? ?انسان? ?با? ?افزایش? ?سن? ?را? ?می? ?توان? ?به? ?دلایل? ?فیزیولوژیکی? ?مانند? ?کاهش? ?ماده? ?سفید? و? ?یا? ?دلایل? ?رفتاری? ?مثل? ?کاهش دردسترس بودن منابع شناختی،? ?نسبت? ?داد?. ?از? ?طرفی? ?نتایج? ?یافته? ?ها? نشان داد ?افراد? ?با? ?سبک? ?های? ?شناختی? ?مستقل? ?از? ?زمینه? ?نسبت? ?به? ?وابسته? ?به? ?زمینه? ?کار آمدتر بودند?. ?با? ?توجه? ?به? ?این? ?نتایج? ?به? ?افرادی? ?که? ?در? ?امر? ?آموزش? ?سرو? ?کار? ?دارند? ?توصیه? ?می? ?شود? ?به? ?سبک? ?ها? ?ی? ?شناختی? ?به? ?عنوان? ?یک? ?عامل? ?در? ?گروه? ?بندی? ?و? ?همگن? ?کردن? ?افراد? ?بر? ?اساس? ?قدرت? ?ادراک? ?و? ?یادگیری? ?توجه? ?نمایند.? توصیه? ?می? ?شود? ? ?به? ?کسانی? ?که? ?باافراد مسن ?سر وکار دارند در امر آموزش به این گروه صبر بیشتری داشته باشند.????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر انواع بازخورد بینایی بر اکتساب، یادداری و انتقال یک تکلیف هماهنگی دو دستی نامتقارن انجام شد. تعداد 60 نفر از دانشجوی دختر راست دست و مبتدی، با دامنه سنی 25-19 سال که از بین دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به 5 گروه 1 بینایی طبیعی (فقط نگاه کردن به دست ها)، گروه 2 تمرین با بازخورد همزمان صفحه نمایشی (فقط نگاه کردن به مانیتور) و گروه 3 دریافت بازخورد از گیرنده های عمقی، گروه 4 بازخورد پایانی و گروه 5 گروه بی تمرین (کنترل) تقسیم شدند و به صورت 5 بلوک 5 کوششی به تمرین پرداختند. آزمودنی ها، تکلیف هماهنگی دو دستی نامتقارن را با استفاده از ابزار های اندازه گیری که شامل دو دستگاه قلم نوری و صفحه حسگر که با پورت usp به 2 دستگاه لب تاپ متصل بودند، انجام دادند. سپس نتایج میانگین خطای هر آزمودنی برای هرکدام از دست ها در تکلیف هماهنگی دو دستی نامتقارن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که انواع مختلف بازخورد بینایی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پیچیده ترسیم ستاره و مهارت ساده ترسیم خط تأثیر مثبت معنی داری دارد (05/0? p). ولی از مقایسه بین گروه ها در ترسیم خط و ستاره می توان نتیجه گرفت که این تأثیر بیشتر روی تکلیف پیچیده تر (ترسیم ستاره) بوده است. همچنین از مقایسه ی آماره های به دست آمده از تحقیق می توان نتیجه گرفت دریافت بازخورد از طریق گیرنده های حسی در مقایسه با گروه های دیگر بیشترین تأثیر را بر عملکرد فرد داشته و موجب بهبود عملکرد آزمودنی می شود. با توجه به نتایج به دست آمده می توان عنوان کرد که بازخورد بینایی تأثیر مثبتی بر یادگیری مهارت، مخصوصاً مهارت های پیچیده دارد. از آن جا که بازخورد حسی طبق نتایج بدست آمده بیشترین تأثیر مثبت را در یادگیری مهارت ها دارد، می توان به مربیان توصیه کرد این نوع بازخورد در برنامه آموزشی خود بگنجانند و یا بیشتر استفاده کنند. بنابراین به مربیان و درمانگران پیشنهاد می شود در مراکز آموزشی، درمانی و یا توان بخشی از بازخورد بینایی جهت اهداف آموزشی یا درمانی خود بهره ببرند.

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین مهارت های روانی با میزان موفقیت تیراندازان با کمان برتر و غیر برتر اجرا شده است. جامعه آماری این تحقیق را تمام شرکت کنندگان در مسابقه قهرمانی کشور سال 1390 که در خوزستان برگزار گردید تشکیل می دهند که جمعا 288 نفر بودند. 12 نفر تیرانداز برتر از میان نفرات اول تا سوم ماده های ریکرو و کامپوند، و 12نفر تیرانداز غیر برتر از میان نفراتی که مقامی به دست نیاوردند به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای ارزیابی مهارت های روانی از پرسشنامه انستیتوی ورزش استرالیای جنوبی (sasi) استفاده شد. موفقیت تیراندازان با توجه به مقام های کسب شده در 3 سال گذشته هر ورزشکار در سطح ملی و برون مرزی ارزش گذاری شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین وانحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره با سطح معنی داری (05/0p?)، آزمون t مستقل، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته های این تحقیق حاکی از آن بود که بین سازه های روانی انگیزش، تمرکز، اعتماد به نفس و تنظیم سطح انرژی روانی با میزان موفقیت تیراندازان ارتباط مثبت و معنا داری وجود دارد و از بین مولفه های روانی، (تمرکز، اعتماد به نفس و تنظیم سطح انرژی روانی) می توانند پیش بینی کننده موفقیت تیراندازان باشند. دیگر نتایج این تحقیق نشان دهنده برتری تمام سازه های روانی تیراندازان برتر نسبت به تیراندازان غیر برتر بود. همچنین میزان موفقیت تیراندازان برتر به طور معناداری بیشتر از همتایان غیر برتر خود می باشد. بر

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت های بدنی منتخب بر رشد مهارت های حرکتی دانش آموزان دختر کم توان ذهنی آموزش پذیرشهر اهواز می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل 150 دانش آموز کم توان ذهنی می باشد که از بین سه مدرسه یکی از آن ها به صورت تصادفی انتخاب کردیم. سپس در آن از بین 50 دانش آموز بر اساس توزیع پرسشنامه فردی 26 نفر بصورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل بصورت تصادفی قرار گرفتند. پس از کسب رضایت از والدین و آشنایی دانش آموزان با نحوه انجام آزمون، پیش آزمون انجام شد سپس بر اساس برنامه حرکتی منتخب(برنامه حرکتی اسپارک) که شامل فعالیت های تقویتی، بازی و ورزش برای کودکان است، به مدت 24 جلسه بر روی آزمودنی های گروه آزمایش انجام شد و سپس پس آزمون گرفته شد. جهت مقایسه میانگین ها از آزمون آماری t همبسته و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد 24 جلسه تمرین برنامه حرکتی منتخب در گروه تجربی تأثیر معنی داری در همه خرده مقیاس های پژوهش ایجاد کرد.هم چنین بین گروه کنترل و تجربی در تمام خرده مقیاس ها تفاوت معنی دار بود. نتایج این مطالعه نشان داد که برنامه فعالیت بدنی منتخب مورد استفاده که برگرفته از برنامه حرکتی اسپارک است می تواند باعث بهبود مهارت های حرکتی در دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر شود.

اختلال هماهنگی رشدی وقتی رخ می دهد که در رشد مهارت های حرکتی تأخیر بیفتد، یا در انجام حرکات هماهنگ مشکلاتی بروز کند، عملکرد کودک مبتلا به این اختلال در فعالیت های روزمره ای که نیازمند هماهنگی حرکتی است، پایین تر از سطح مورد انتظار برای سن و هوش اندازه گیری شده آن است و به دلیل بیماری های جسمانی و روان شناختی نیست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرات احتمالی تمرین فیزیوبال بر کارکردهای حسی- حرکتی، اجرایی و توجه در کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی 5 تا 6 ساله شهر اصفهان بود. از بین تمامی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در شهر اصفهان، 30 نفر با استفاده از آزمون های غربالگری و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) انتخاب شدند. ابزار تحقیق جهت غربال پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی، آزمون رشدی دنور2 و آزمون هوش ریون بودند. همچنین جهت ارزیابی متغیرهای وابسته از پرسشنامه ی عصب- روان شناختی کانرز استفاده شد. روش تحقیق به صورت پیش آزمون- پس آزمون بود که گروه آزمایش برنامه حرکتی مداخله ای تمرین با فیزیوبال را برای 8 هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرین و مداخله ای را دریافت نکرد. برای بررسی تاثیر تمرین از آزمون تی وابسته و برای مشخص شدن میزان تفاوت در گروه ها از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری و تحلیل کواریانس یکراهه استفاده شد. یافته ها تاثیر تمرین با فیزیوبال برای گروه آزمایش در تمامی متغیرها به غیر از عملکرد لامسه و استشمام را نشان داد (0.05p?). همچنین یافته ها تفاوت میانگین نمرات گروه آزمایش با گروه کنترل در متغیرهای تحقیق را نشان داد (0.05p?). بنابراین گروه آزمایش عملکرد بهتر و بهبودی در اختلال را نشان دادند که تاثیر مثبت تمرین با فیزیوبال برای کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی را نتیجه می دهد. از این رو به مهدهای کودک و مدارس پیشنهاد می شود از این گونه تمرینات جهت بهبود کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی استفاده کنند.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات منتخب ورزش در آب برخی فاکتورهای شناختی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر اهواز با edss، 2 تا 5 می باشد. روش تحقیق نیمه تجربی بود. 30بیمار زن مبتلا به ام اس با رده سنی 17 تا 51 سال )نوع عودکننده -بهبودپذیر) که در انجمن ام.اس خوزستان عضویت داشتند به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی )15نفر( و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار های تحقیق شامل آزمون استروپ (جهت سنجش توجه انتخابی)، آزمون عملکرد پیوسته (جهت سنجش توجه مستمر) و پرسشنامه کیفیت زندگی (باربار ویکری 1995) 54 سوالی بود. گروه تجربی در مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و روزانه 60 دقیقه به تمرینات ورزش در آب پرداختند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری ویلکاکسون و یومن.ویتنی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که 8 هفته استفاده از تمرینات منتخب ورزش در آب تاثیر معناداری در بهبود توجه انتخابی، توجه مستمر و کیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس شرکت کننده داشته است. هم چنین نتایج آشکار کرد که تفاوت معنی داری در هر سه متغییر( توجه انتخابی، توجه مستمر و کیفیت زندگی) بین گروه تجربی و گروه کنترل وجود دارد (0.05(p<. با توجه به یافته های این پژوهش، مجموعه تمرینات منتخب ورزش در آب، در بهبود کارکردهای شناختی و کیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس موثر بوده است. لذا با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر به انجمن ام.اس پیشنهاد می شود که در صورت امکان شرایط لازم برای استفاده بیماران از فعالیت های ورزشی در آب فراهم نمایند.

هدف: با گسترش دامنه خدمات دولتی در سال های اخیر، افزایش هزینه های عمومی، مسایل اقتصادی و هم چنین، با توجه به افزایش جمعیت و روند سریع تغییرات در جهان امروز لازم است بهبود کارکرد سازمان های دولتی بعنوان یک امر حیاتی مورد توجه قرار گیرد. یکی از راه هایی که برای غلبه بر مشکلات بخش عمومی پیشنهاد شده و به صورت گسترده طرفدار پیدا کرده، واگذاری کارها به بخش خصوصی است. به عبارت بهتر یکی از اصول اقتصاد پویا و همچنین از پیش فاکتورهای توسعه اقتصادی کشورهای پیشرفته دنیا "خصوصی سازی" است . هدف تحقیق حاضر تحلیل و شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر در جذب سرمایه بخش خصوصی در ورزش می باشد. روش شناسی: جامعه آماری تحقیق صاحبنظران تربیت بدنی شامل اساتید مدیریت ورزشی و کارشناسان وزارت ورزش بودند (n=n=102) و نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته عوامل موثر در جذب سرمایه شامل 35 سوال با مقیاس 5 ارزشی لیکرت و در چهار حیطه دسته بندی شد. روایی صوری و محتوایی آن توسط 15 نفر از اساتید و کارشناسان تربیت بدنی بررسی و تایید شد. روایی سازه پرسشنامه kmo=0/93و پایایی به روش آلفای کرونباخ برابر با 0/97 محاسبه شد. از روش های آمار توصیفی جهت توصیف متغیرهای تحقیق، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، آزمون کلموگروف اسمیرنف جهت اطمینان از توزیع نرمال داده ها و از روش های آمار استنباطی (فریدمن، آناوا، ماناوا) جهت آزمون فرضیه ها و رتبه بندی عوامل استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که در بین عوامل موثر بر جذب سرمایه، عامل اقتصادی با میانگین 2/59 مهمترین عامل در جذب سرمایه بخش خصوصی و سپس عوامل حقوقی- قانونی با میانگین 2/57 و فرهنگی- اجتماعی با میانگین 2/49 در رتبه های بعدی و در نهایت عامل مدیریتی- اجرایی با میانگین 2/35 کمترین اثر را در در روند جذب سرمایه بخش خصوصی در ورزش دارا می باشند.که این عوامل براساس مقایسه های انجام شده از لحاظ ویژگی های دموگرافیک دارای تفاوت بودند برخی از این ویژگی ها شامل مدرک تحصیلی و دیدگاه آزمودنی ها شامل اساتید و کارشناسان بود و از لحاظ نوع استخدامی و جنسیت تفاوتی مشاهده نشد نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود مسئولین با استفاده از این نتایج و عوامل به دست آمده، به رشد سرمایه گذاری و بهبود فرایند خصوصی سازی در ورزش و توسعه و ارتقاء ورزش کشور کمک نمایند.

هدف از تحقیق حاضر تحلیل عوامل انگیزشی دانش آموزان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی درون و بیرون مدرسه شهرستان بروجن بود. روش تحقیق توصیفی - پیمایشی که به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان بروجن به تعداد 5300 نفر بودند، تعداد 350 نفر به روش نمونه گیری تخصیصی طبقه ای به عنوان نمونه آماری تعیین شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ویژگی های فردی و پرسشنامه عوامل انگیزشی فعالیت های بدنی درون مدرسه با 35 سوال در هشت حیطه و عوامل انگیزشی فعالیت های بدنی بیرون مدرسه با 24 سوال 5 ارزشی در چهار حیطه دسته بندی شدند. روایی سازه پرسشنامه برای عوامل انگیزشی فعالیت های بدنی درون مدرسهkmo= 0/88 و برای عوامل انگیزشی فعالیت های بدنی بیرون مدرسهkmo= 0/80 و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ برابر با 0/90 محاسبه شد. از روش های آمار توصیفی جهت توصیف متغییر های تحقیق و از روش های آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه ایی، آزمون فریدمن،یومن ویتنی،ویل کاکسون) جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد 62% درصدآزمودنی ها در فعالیت های بدنی بیرون مدرسه شرکت می کنند.. نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن نشان داد عوامل انگیزشی درون مدرسه به ترتیب اهمیت، کسب سلامتی، عوامل محیطی، آرامش روان، امکانات ورزشی و عوامل اجتمایی بود. عوامل انگیزشی بیرون مدرسه به ترتیب اهمیت، یاد گیری مهارت و پیشرفت ورزشی، کسب سلامتی و عوامل محیطی بود .نتایج آزمون یومن ویتنی نشان دادکه بین عوامل انگیزشی فعالیت های درون مدرسه دختران و پسران تفاوت وجود دارد که میزان انگیزش دانش آموزان پسر بیشتر می باشد.در صورتی که در عوامل انگیزشی فعالیت های بیرون مدرسه دختران و پسران تفاوت وجودندارد. همچنین با توجه به نتایج آزمون ویل کاکسون بین عوامل انگیزشی دانش آموزان در فعالیت های درون و بیرون مدرسه تفاوت وجود دارد که میزان انگیزه فعالیت های بدنی بیرون از مدرسه بیشتر می باشد.

این مطالعه برای بررسی و آزمون تصویرسازی ذهنی پتلپ طرح گردید. هدف اصلی مطالعه حاضر، مقایسه تأثیر تصویر سازی ذهنی پتلپ و تمرین بدنی بر اکتساب و یادداری مهارت های پاس بسکتبال در دانش آموزان پسرپایه ششم ابتدایی شهر خرم آباد بود. برای دستیابی به هدف، پرسشنامه توانایی تصویرسازی ذهنی (هال و مارتین، 1997) و فرم اطلاعات شخصی بین 82 دانش آموز پسر پایه ششم ابتدایی توزیع گردید. در نهایت به صورت هدفمند 45 نفر با امتیاز تصویرسازی ذهنی 55-45 و بدون سابقه بسکتبال انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری تصویرسازی ذهنی پتلپ، تمرین بدنی و ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی پتلپ قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت 6 هفته صورت گرفت و سپس پس آزمون به عمل آمد. آزمون یادداری 2 هفته پس از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها و برابری واریانس ها، داده ها به روش آماری تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گیری مکرر روی عامل جلسات، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی و بنفرونی تحلیل شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گیری مکرر تفاوت معنی داری را بین گروه تمرین بدنی با ترکیبی (001/0=p) و پتلپ (019/0=p)و گروه پتلپ با ترکیبی (042/0=p) در مرحله اکتساب نشان می-دهد. همچنین در مرحله یادداری بین گروه های تمرین بدنی و ترکیبی (035/0 p=)، گروه تمرین بدنی و پتلپ (001/0 p=) و همچنین بین گروه پتلپ و ترکیبی (001/0=p) تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به یافته های این پژوهش، نقش تصویر سازی ذهنی مدل پتلپ به همراه تمرین بدنی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و تأکید بر استفاده از آن توصیه می شود.

هدف تحقیق حاضر تحلیل عوامل انگیزشی مشارکت دانشجویان در فعالیت های فوق برنامه ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی در سال تحصیلی92-91 بودند (11290n=). حجم نمونه به روش تصادفی طبقه ای و با استفاده از جدول کرجسی مورگان تعیین شد (375n=).ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات فردی،پرسشنامه محقق ساخته در دو بخش عوامل بیرونی انگیزشی شامل 33 سوال در 4 حیطه؛ و عوامل درونی انگیزشی شامل 22 سوال در 5 حیطه که بر اساس مقیاس پنج ارزشی لیکرت و بر پایه طیف (خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد) تنظیم و تدوین گردید. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظرخواهی از 12 نفر از اساتید دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بررسی شد. بررسی روان سنجی پرسشنامه با استفاده از سه روش تحلیل سوال، تعیین اعتبار، تعیین پایایی انجام شد. روایی سازه پرسشنامه به روش تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی بررسی شد، کفایت نمونه گیری(89/0=kmo)وضریب پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه شد.برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون ، آزمون t تک متغیره ، آزمون تحلیل واریانس یکراهه در متن مانوا ، آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده شد.و سطح معنی داری (05/0=?) تعیین شد. یافته های تحقیق بین عوامل درونی و عوامل بیرونی موثر بر مشارکت در فعالیت فوق برنامه ورزشی دانشگاه تفاوت معنی داری نشان داد. در عوامل درونی به ترتیب مولفه کسب سلامتی ، تعامل و شناخت اجتماعی، رقابت ورزشی و نشاط و شادابی و پیشرفت در مهارت و در عوامل بیرونی به ترتیب مولفه شرایط، وسایل، امکانات و تاسیسات، مدیریتی و برنامه ریزی ، نیروی انسانی و ماهیت فعالیت ها تشخیص داده شدند. در مورد عوامل درونی، دانشجویان دختر در مولفه کسب سلامتی و دانشجویان پسر در مولفه رقابت ورزشی بیشترین انگیزه را برای شرکت در فعالیت های فوق برنامه دارند. درمورد عوامل بیرونی، مولفه مدیریتی و برنامه ریزی از نظر دانشجویان پسر و دختر تفاوت معنی داری وجود دارد.نتایج نشان داد عوامل بیرونی تاثیر بیشتری روی انگیزه دانشجویان برای شرکت در فعالیت های فوق برنامه دارند. بر اساس نتایج تحقیق پیشنهاد می شود با در نظر گرفتن علایق، انگیزه و نیاز های دانشجویانارائه برنامه ها و فعالیت های ورزشی و ایجاد امکانات و تسهیلات ورزشی بخصوص در خوابگاه-ها، جدی گرفته شود، تا از این طریق بتوان میزان فعالیت بدنی و سلامتی آینده سازان کشور را ارتقاء داد.

هدف این تحقیق، تعیین تاثیر بازخورد هنجاری بر یادگیری مهارت هدف گیری پرتابی کودکان 11تا 9 ساله شهر اهواز بوده است. جامعه آماری این تحقیق را کودکان 11 تا 9 ساله شهر اهواز تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 90 نفر از آنان به شیوه تصادفی انتخاب و براساس سن، قد، وزن، طول دست، طول بازو و نمرات پیش آزمون در سه گروه بازخورد هنجاری مثبت، منفی و کنترل ، تکلیف را در سه مرحله اکتساب، یادداری و انتقال به دو صورت فوری (10دقیقه) و تاخیری (24ساعت) انجام دادند. در مرحله اکتساب، گروه مثبت و منفی، بعد از هر کوشش بازخورد حقیقی و بعد از پایان بلوک بازخورد هنجاری دریافت می کردند. بعد از بررسی نرمال بودن و برابری واریانس ها، داده ها به روش تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گیری تکراری روی عامل بلوک ها، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون پیگردی توکی تحلیل شد. در هر سه مرحله بین گروه ها تفاوت معناداری مشاهده شد و گروه بازخورد هنجاری مثبت عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر داشت. یافته ها نشان داد بازخورد هنجاری مثبت اثر تسهیل کننده در یادگیری حرکتی دارد.

تعادل یکی دیگر از قابلیتهایی است که در حیطه آمادگی قرار دارد و به معنی توانایی عضلات برای حفظ و نگهداری بدن به صورت پایدار می باشد(گائینی و رجبی 1388). کنترل تعادل برای اجرای کلیه مهارت های حرکتی ضروری به نظر می رسد. یکی از فاکتورهای بسیار مهم در ثبات و تعادل، سن و شاخص های آنتروپومتریک نظیر قد، وزن، شاخص توده بدن و اندازه های اندام تحتانی می باشد. از این رو هدف تحقیق، مقایسه توانایی تعادل و ارتباط آن با برخی ویژگیهای آنتروپومتریکی در پسران 7 تا 10 سال شهر یاسوج می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را تمام کودکان گروه سنی 7 تا 10 سال شهر یاسوج تشکیل می دادند. نمونه های این تحقیق تعداد 460 نفر بود که به صورت تصادفی خوشه ای و تناسب درصدی از میان تمامی مدارس ابتدایی پسرانه شهر یاسوج و با رعایت اصول اخلاقی تحقیق ، کسب مجوزهای لازم از آموزش و پرورش و با کسب رضایتنامه از والدین کودکان ،انتخاب گردیدند. ویژگی های آنتروپومتریکی شامل: قد، وزن، bmi، طول دستان، طول اندام تحتانی، طول و عرض کف پای آزمودنی ها بود، که اندازه گیری و ثبت گردید، سپس برای سنجش تعادل ایستا و پویا از دو آزمون تعادلی لک لک و راه رفتن پاشنه-پنجه بر روی چوب موازنه استفاده گردید. در تجزیه و تحلیل اطلاعات خام از نرم افزار spss17 و amoss18 استفاده گردید. یافته ها نشان داد که، با افزایش سن در آزمون تعادل ایستا کودکان بهتر عمل کردند و در آزمون تعادل پویا با افزایش سن آزمودنی ها سرعت عمل بهتری داشتند. همچنین، بین سن و شاخص های آنتروپومتریک رابطه مثبت معنی داری وجود داشت. بین سن و اجرای آزمون های تعادل ارتباط معناداری بدست آمد. اما بین شاخص های آنتروپومتریک و تعادل، همچنین بین شاخص های آنتروپومتریک و تعادل با میانجی سن ارتباط معناداری یافت نشد. با توجه به یافته های تحقیق می توان اینگونه نتیجه گرفت که در کودکان سالم گروه سنی 7 تا 10 سال با وجود داشتن شرایط طبیعی سیستم های بینایی، اسکلتی- عضلانی، دهلیزی و حس عمقی؛ ویژگی های آنتروپومتریک فاکتور مهمی برای برهم زدن تعادل محسوب نمی شود. از این رو، با توجه به اینکه کودکان هنوز به بلوغ کامل نرسیده اندو مهارتهای توانایی کنترل تعادل بطور کامل در آنها تثبیت نگردیده؛ بنابراین تغییرات سنی می توانند هم بر روی تعادل ایستاو پویا و هم بر روی ویژگیهای آنتروپومتریک تاثیرگذار باشند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی شاخص های عملکردی ریه fev1,fvc,pef,mvv قبل و بعد از مصرف مکمل و رژیم غذایی حاوی ویتامین ث پس از شش هفته تمرینات هوازی در دانشجویان دختر تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. برای این منظور طبق رضایت نامه و پرسشنامه هایی که در کلاس توزیع گردید و با توجه به سوالات مورد نظر در قالب رضایت نامه و پرسشنامه ای که از افراد به عمل آمده از میان75 دانشجوی دختر تربیت بدنی، 49 نفر به دلایل سطح آمادگی غیر یکسان، مواجهه با محیطهای آلاینده، داشتن سوابق بیماریهای جسمانی و تنفسی (نظیرآسم و غیره) داشتن ناهنجاریهای اسکلتی از شرکت در طرح پژوهش حذف و تعداد24 نفر برای شرکت در تحقیق پذیرفته شدند که از آنها تست اسپیرومتری توسط دستگاه اسپیرومترمتصل به کامپیوتر جهت ثبت شاخص های عملکرد ریهfev1)،fvc ،mvv و (pef گرفته شد. پس از ثبت اطلاعات اولیه مربوط به شاخص های ریوی و قد، وزن ، bmi و سن که میانگین آنها در گروه مکمل به ترتیب8/99±159/50سانتیمتر، 13/83±59/00 کیلوگرم، 5/01± 23/16 کیلوگرم بر متر مربع،0/88± 20/75سال و در گروه کنترل به ترتیب5/71±161/00سانتیمتر، 9/59± 59/50 کیلوگرم، 3/51± 23/67 کیلوگرم بر متر مربع،0/75 ± 20/29سال و در گروه رژیم غذایی به ترتیب6/59±157/00سانتیمتر، 9/91±61/42 کیلوگرم،23/01 58/4± کیلوگرم بر متر مربع، 0/99±21/13محاسبه شدو همچنین پس از شش هفته مصرف مکمل و رژیم غذایی حاوی ویتامین ث متعاقب شش هفته تمرین هوازی در مرحله پس آزمون شاخص های ریوی اندازه گیری شد. از آمار استنباطی آزمون مانوا برای مقایسه مقادیر شاخص های عملکرد ریوی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. میانگین و انحراف معیار شاخص fev1 از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب0/28± 2/36و0/32±2/68لیتر, در گروه رژیم غذایی0/32 ±2/54و0/33±2/92ودر گروه کنترل 0/59 ±1/99و0/073±2/10می باشد. میانگین و انحراف معیار شاخص fvc از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب 0/34±2/40و0/36±2/86لیتر, در گروه رژیم غذایی0/55 ±2/48و0/57±2/98 ودر گروه کنترل 0/30 ±2/42و0/25±2/67می باشد ,میانگین وانحراف معیار شاخص ،mvv از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب 9/32 ±80/75و13/98±91/75لیتر, در گروه رژیم غذایی19/89 ±101/85و43/25±102/14 ودر گروه کنترل15/67 ±89/12و12/09±89/75لیتر می باشد و میانگین و انحراف معیار شاخصpef از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه های مکمل به ترتیب 0/96±5/02و0/66±5/29لیتر, در گروه رژیم غذایی1/47 ±5/39و1/44±5/72 ودر گروه کنترل 0/89 ±4/70و0/92±4/87 می باشد . در این تحقیق بین شاخص های fvc, pefوmvvوfev1 قبل وبعد ازآزمون درون همه گروهها( تمرین,مکمل ورژیم غذایی)افزایش معنی داری مشاهده شد, اما در شاخص های fvc, pefوmvv قبل و بعد از آزمون دربین هیچ گروهی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0/05). و فقط در شاخص fev1 ، افزایش معنی دار بین گروه کنترل و رژیم غذایی و گروه کنترل و مکمل دیده شد(p<0/05) .

از آنجایی که بینایی در همه ی جنبه های عملکرد استفاده می شود بنابراین تغییرات در سیستم حسی از جمله بینایی، بر اجرای حرکتی تعادل و هماهنگی تأثیر می گذارد. مشاهده ی حرکات دیگران برای افراد نابینا و کم بینا به دلیل نداشتن حس بینایی ناممکن و سخت بوده و نمی توانند آن را برای خود الگو قرار دهند؛ در نتیجه فرآیند یادگیری شان دشوار خواهد بود. هدف این تحقیق مقایسه ی تعادل و هماهنگی افراد با شدت های مختلف بینایی و ارتباط آن با برخی ویژگی های فردی بود. به این منظور افراد کم بینا (13 نفر)، نابینا (15 نفر) و بینا (52 نفر) در سه گروه سنی مختلف (5/12-5/6) مورد مقایسه قرار گرفتند. برای اندازه گیری هماهنگی دوسویه از آزمون تبحر حرکتی بروینینکس ازرتسکی، برای تعادل ایستا از آزمون شارپند رومبرگ و برای تعادل پویا از آزمون بلند شدن و راه رفتن و آزمون پاشنه- پنجه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل کوواریانس یکراهه و دو راهه و رگرسیون خطی صورت گرفت. نتایج نشان داد که تعادل و هماهنگی دوسویه در افراد با شدت های مختلف بینایی معنادار است و این تفاوت به نفع افراد بینا می باشد اما در مقایسه ی تعادل و هماهنگی کم بینا و نابینا تفاوتی وجود ندارد. همچنین رابطه ای بین سن و جنس و اجرای حرکتی وجود ندارد. بطورکلی می توان گفت که تعادل و هماهنگی در کودکان با ناهنجاری بینایی به طور کامل رشد نکرده است و این کودکان نسبت به افراد بینا در این مهارت ها بدتر می باشند و یکی ازعلل این امر فعالیت بدنی کم این افراد است.

هدف این پژوهش بررسی تفاوت های مرتبط با فاصله دهی کانون توجه بیرونی بر تعادل ایستای بیماران ام اس می باشد. نمونه آماری این تحقیق شامل 23 نفر از مردان و زنان بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس( 11 مرد، 12 زن ( است که به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. در مرحله اصلی، آزمودنی ها طی سه مرحله بر روی فورس پلتفورم قرار گرفتند. حالت پایه( بدون دستورالعمل) دستورالعمل توجه بیرونی نزدیک( توجه به نشانه های نزدیک به پاها( و دستورالعمل توجه بیرونی دور (توجه به نشانه های دوراز پاها3(کوشش20 ثانیه ای با 30 ثانیه استراحت بین کوشش ها در هر مرحله، از آزمودنی ها به عمل آمد. میانگین سه کوشش هر آزمودنی در هر یک از شرایط توجه پایه و توجه بیرونی نزدیک و دور به عنوان معیار عملکرد تعادل ایستای بیماران محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری مانوا بیانگر عملکرد بهتر هر دو گروه زنان و مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در حالت توجه بیرونی دور و نزدیک است و اینکه هر دو گروه زنان و مردان مولتیپل اسکلروزیس در شرایط توجه بیرونی دور نسبت به توجه بیرونی نزدیک تعادل ایستای بهتری داشتند.

هدف: هدف کلی در این پژوهش نگرش سنجی دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز نسبت به کاربرد فناوری اطلاعات می باشد. روش شناسی: جامعه آماری تحقیق کلیه دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 92-1391 در مقاطع مختلف تحصیلی اعم کارشناسی و کارشناسی ارشد در این دانشکده مشغول به تحصیل بودند (277n=). روش آماری سرشماری بود از کل پرسشنامه های پخش شده تقریبا 70درصد پرسشنامه برگشت داده شد (n=195).ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته ی بود که به منظور نگرش سنجی دانشجویان نسبت به فناوری اطلاعات در 39 سوال تهیه شده بود. برای روایی پرسشنامه، آنها در اختیار تعدادی از اساتید هئیت علمی دانشگاه ها قرار گرفت و نظرات آنها در تنظیم پرسشنامه اعمال گردید. همچنین برای تعیین پایایی، ابزار تحقیق از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن برای پرسشنامه 89/0 برآورد گردید. نتایج: 8/70درصد از آزمودنی ها (138 نفر) از رایانه شخصی استفاده می کردند،دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز نسبت به مفاهیم فناوری اطلاعات آشنایی دارند،مهمترین گویه در مولفه مفاهیم فناوری اطلاعات از دیدگاه دانشجویان تربیت بدنی، گویه "توانایی در استفاده از اینترنت است کم اهمیت ترین آن گویه "میزان آشنائی شما با ساخت صفحات وبلاگ شخصی بود.دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز نسبت به استفاده از فناوری اطلاعات دیدگاه های متفاوتی دارند..دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز نسبت نسبت به موانع استفاده از فناوری اطلاعات دیدگاه-های یکسانی دارند.دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز نسبت به موارد بکارگیری استفاده از فناوری اطلاعات در دانشگاه دیدگاه های متفاوتی دارند.مهمترین گویه در مولفه موارد بکارگیری استفاده از فناوری اطلاعات در دانشگاه از دیدگاه دانشجویان تربیت بدنی، گویه " ایجاد دوره های آموزش زبان انگلیسی درجهت استفاده بهتر از شبکه جهانی وب " و کم اهمیت ترین آن گویه"بکارکارگیری کارشناسان مجرب در سایت های کامپیوتری دانشگاه جهت راهنمایی" بود. نتیجه گیری:دنیای علوم ورزشی، امروز به قدری وسیع و متنوع است که تشریح و کاربرد و عملکرد آن جز با استفاده از فن اوری اطلاعات امکان ندارد. باتوجه به حجم استفاده دانشجویان از کامپیوتر و اینترنت در منازل و دانشگاه می توانند برای ارتقاء کیفی فعالیت های ورزشی خود از فن آوری اطلاعات بهره گیرند و با اجرای این امر در سطح کشور، تحولی نو در امر آموزش تربیت بدنی ایجاد کنند. به منظور توفیق در به کارگیری فن آوری اطلاعات توسط دانشجویان تربیت بدنی نیاز به برگزاری دوره های آموزشی بیش از گذشته احساس می شود

بازی و فعالیت بدنی مطلوب برای کودکان می تواند تندرستی، سلامت عاطفی، اجتماعی، اخلاقی ذهنی و عقلانی به ارمغان آورد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر، برنامه منتخب، بازی های بومی محلی و فعالیت های رایج مراکز پیش دبستانی بر رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی شهر اهواز بود. به این منظور60 کودک 6 ساله پیش دبستانی از بین مراکز پیش دبستانی شهر اهواز تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آنها در3 گروه برنامه اجرای برنامه منتخب، بازی های بومی محلی و فعالیت های رایج مراکز بعد از اجرای پیش آزمون(آزمون مهارتهای حرکتی درشت – ویرایش دوم اولریخ و مقیاس رشد اجتماعی واینلند) و به شیوه همتاسازی قرار گرفتند. تحقیق نیمه تجربی همراه با طرح پیش آزمون – پس آزمون می باشد. دو گروه برنامه منتخب و بازی بومی محلی فعالیت های خود را به مدت 8 هفته ، هفت ای 3 جلسه یک ساعته و گروه سوم(فعالیت های رایج) در این مدت به فعالیت های روزمره رایج مراکز مشغول بودند. در این پژوهش از روش آماری tزوجی و آنالیز واریانس یک طرفه(anova) با استفاده از آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داریp<0/05 برای تعیین جایگاه تفاوت ها استفاده شد. نتایج نشان داد، هرسه روش فعالیت بر رشد حرکتی تأثیر معنی داری دارد ولی دو گروه برنامه منتخب و بازی در رشد حرکتی نسبت به گروه فعالیت های رایج از رشد حرکتی بالاتری برخوردار بودند. همچنین یافته ها نشان داد در رابطه با رشد اجتماعی هر سه روش فعالیت ها بر رشد اجتماعی کودکان تأثیر داشت اما امتیازات رشد اجتماعی دو گروه برنامه منتخب و فعالیت های رایج در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی داری نداشت ولی امتیازات پس آزمون رشد اجتماعی گروه بازی نسبت به پیش آزمون و همچنین دو گروه دیگر برتری معنی داری داشت.

تصویرسازی ذهنی، سال هاست که مورد توجه محققان روانشناسی ورزشی و یاگیری حرکتی بوده است . هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر تصویرسازی ذهنی پتلپ و تصویرسازی سنتی بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در دو سطح مبتدی وپیشرفته است. برای دستیابی به هدف، پرسشنامه توانایی تصویرسازی ذهنی (هال و مارتین، 1997) و فرم اطلاعات شخصی بین 80 بازیکن مبتدی و پیشرفته شهرستان دزفول توزیع گردید در نهایت به صورت هدفمند 20 نفر مبتدی و20 نفر پیشرفته با امتیاز تصویرسازی ذهنی 55-45 به صورت تصادفی در چهار گروه 10 نفری تصویرسازی ذهنی پتلپ در گروه مبتدی ، تصویر سازی سازی ذهنی سنتی در گروه مبتدی ، تصویرسازی ذهنی سنتی در گروه پیشرفته و تصویرسازی ذهنی پتلپ در گروه پیشرفته قرار گرفتند. پروتکل تمرینی،ابتدا از آزمودنی ها پیش آزمون گرفته شد که شامل آزمون شوت پرتاب آزاد ایفرد بود. پروتکل تمرینی 3 جلسه در هر هفته به مدت 6 هفته صورت گرفت و سپس پس آزمون به عمل آمد. سپس داده های جمع شده از طریق آزمون لون فرض یکنواختی واریانس ها تأیید شد برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده¬ها از آزمون کلموگروف-اسمیرنف استفاده شد. و از آزمون تی مستقل با واریانس های برابر استفاده شد .یافته های پزوهش نشان داد بین گروه تصویرسازی پتلپ و سنتی در سطح پیشرفته ومبتدی تفاوت معنی داری وجود دارد و در هر دو گروه مبتدی و پیشرفته گروه تصویر سازی پتلپ برتری داشت. با توجه به یافته های این پژوهش، نقش تصویر سازی ذهنی مخصوصاً مدل پتلپ بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و تأکید بر استفاده از آن در کنار تمرین بدنی توصیه می شود.

مقایسه تصویر سازی ذهنی و تمرین بدنی نتایج متناقضی را به دنبال داشته است. چرا که تصویر سازی ذهنی دارای مقداری تمرین بدنی بلافاصله بعد از تمرین ذهنی است که ممکن است خود بر میزان یادگیری تأثیر گذار باشد. از طرفی مطالعات دیگر نشان داده اند که مهارت هایی که بیشتر خواست حرکتی دارند از تمرین بدنی بیش از تمرین ذهنی سود می برند از اینرو این تحقیق سعی دارد به بررسی علمی تأثیر تمرین بدنی، تصویرسازی ذهنی و ترکیبی از این نوع دو تمرین بر یادگیری مهارت طناب زنی در دانش آموزان مقطع چهارم ابتدایی که مخاطبان اصلی طرح طناورز است، بپردازد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی می باشد که 45نفر از دانش آموزان شهر اهواز در سه گروه تجربی (تمرین بدنی، تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی با تصویرسازی ذهنی (ترکیبی)) قرار گرفتند. گروه تمرین بدنی، به انجام عملی مهارت ملاک پرداخت. گروه تصویرسازی ذهنی مهارت ملاک را به صورت ذهنی انجام داد. و گروه ترکیبی مهارت مورد نظر را به صورت 50 به 50 (نصف تمرین بدنی و نصف تمرین ذهنی) انجام دادند، طرح تحقیق به صورت مراحل پیش آزمون، اکتساب و یادداری بود. برای همگن کردن نمونه ها از پرسشنامه تجدید نظر شده تصویر سازی حرکتی (هال و مارتین، 1997)استفاده شد . برای توصیف آماری از میانگین و برای تحلیل استنباطی از tمستقل استفاده شد انجام شد .یافته های این تحقیق نشان داد که ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی ، تصویر سازی ذهنی و تمرین بدنی بر اکتساب (05/0p< ) و یادداری(05/0p< ) مهارت طناب بازی در دانش آموزان پسر پایه چهارم تأثیر معنی داری داشته است. نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان دهنده ی تأثیرگذاری و برتری ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی می باشد . به نظر می رسد تصویرسازی ذهنی همراه با تمرین، چون هم عوامل بدنی و هم عناصر شناختی را در یادگیری درگیر می کند، منجر به یادگیری حداکثری می شود.

اختلال هماهنگی رشدی برای توصیف کودکانی به کار می رود که در اجرای برخی از مهارتهای حرکتی با مشکل مواجه هستند و از شایستگی لازم جهت مقابله با نیازهای حرکتی روزمره خود رنج می برند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات منتخب بر زمان واکنش و کنترل پاسچر پسران 7 تا 8 ساله شهر اهواز بود. از بین تمام دانش آموزان پایه اول و دوم دبستان یکی از مدارس شهر اهواز با استفاده از آزمون بروینینکس- اوزرتسکی و سیاهه اختلال هماهنگی رشدی 20 کودک دارای اختلال تشخیص داده شدند که به دوگروه آزمایش(10 نفر) و کنترل(10) نفر تقسیم شدند.کنترل پاسچر و زمان واکنش این کودکان به وسیله دستگاه فورس پلت فورم و دستگاه زمان واکنش سنجیده شد. روش تحقیق به صورت پیش آزمون- پس آزمون بود که گروه آزمایش به مدت 8 هفته تمرینات منتخب(ترکیبی از تمرینات ایروبیک و بازی های ریتمیک) را انجام دادند. و گروه کنترل هیچ تمرین و مداخله ای را دریافت نکرد. برای بررسی تاثیر تمرین از آزمون تی وابسته و برای مشخص شدن شدن میزان تفاوت در گروهها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل کواریانس یکراهه استفاده شد. یافته ها تاثیر تمرینات منتخب را بر دو متغیر زمان واکنش( در تمام شرایط) و همچنین کنترل پاسچر را نشان می دهد(p?0.05). بنابراین گروه آزمایش عملکرد بهتر و همچنین بهبودی در اختلال را از خود نشان دادند و تاثیر مثبت این تمرینات را بر کودکان نمایان کرد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر الگوهای همسو و دگرسو (چشم و دست برتر) بر یادگیری (اکتساب و یادداری) مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامع آماری شامل (3000 n= ) نفر دانشجوی دختر خوابگاه حضرت معصومه (س) ، دانشگاه شهید چمران اهواز بودند. نمونه آماری این پژوهش شامل 60 نفر دانشجوی دختر با دامنه سنی 22-19 سال بودند، که با توجه به اهداف پژوهش با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی، فعالیت بدنی و ورزشی، پرسشنامه دست برتری ادینبورگ (اولدفیلد، 1971) جهت تعیین دست برتر، آزمون کارت سوراخ دار (دورند و گولد، 1910) جهت تعیین چشم برتر انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. هر کدام از دو گروه کنترل و تجربی نیز خود به دو گروه همسو (15 نفر) و دگرسو (15 نفر) تقسیم شدند. جهت اندازه گیری عملکرد مهارتی افراد از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال (هادوی و همکاران، 1391) استفاده شد. طرح این پژوهش به صورت پیش آزمون، تمرین، همراه با پس آزمون و آزمون یادداری بود. پروتکل تمرینی این پژوهش شامل 8 هفته تمرین (24 جلسه) و به صورت 3 جلسه تمرین در هفته بود. برای مشخص کردن مراحل اکتساب (اولیه، میانی، انتهایی) مهارت پرتاب آزاد بسکتبال، بعد از هر 3 جلسه تمرین، از افراد یک پس آزمون گرفته شد، در نهایت از آزمودنی ها 6 پس آزمون و یک هفته بعد از آخرین پس آزمون، آزمون یادداری به عمل آمد. در این مدت از گروه کنترل بدون انجام تمرین، همزمان با گروه تجربی آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که یک دوره تمرینی بر اکتساب و یادداری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در افراد همسو و دگرسو تأثیر داشت. از طرف دیگر نتایج نشان داد که در مراحل اولیه و میانی اکتساب مهارت پرتاب آزاد بسکتبال تفاوت معناداری (001/0 p=) در بین افراد همسو و دگرسو در گروه تجربی وجود داشت و افراد همسو عملکردشان بهتر بود، در حالی که در مراحل انتهایی (178/0 p=) و یادداری (113/0 p=) مهارت پرتاب آزاد بسکتبال، تفاوت معناداری در بین افراد همسو و دگرسو در گروه تجربی مشاهده نشد. در نهایت نتایج حاکی از این بود که بین گروه کنترل و تجربی در هر دو شرایط همسویی و دگرسویی تفاوت معناداری وجود دارد، و در تمام مراحل عملکرد گروه تجربی از گروه کنترل بهتر بود.

هدف این تحقیق، تاثیر بازخورد هنجاری بر یادگیری مهارت هدف گیری پرتابی زنان سالمند 60 تا75 ساله شهر شوش بوده است. جامعه آماری این تحقیق را زنان سالمند 60تا75 ساله شهرشوش تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 39 نفر ازآنان به شیوه هدفمند انتخاب و بر اساس سن، قد، وزن، طول دست، طول بازو و نمرات پیش آزمون در سه گروه بازخورد هنجاری مثبت، منفی و گروه کنترل، تکلیف را در سه مرحله اکتساب، یادداری و انتقال به دو صورت فوری (10دقیقه) و تاخیری(24ساعت) انجام دادند.در مرحله اکتساب، گروه مثبت و منفی، بعد از هر کوشش بازخورد حقیقی و بعد از پایان بلوک بازخورد هنجاری دریافت می کردند. بعد از بررسی نرمال بودن و برابری واریانس ها، داده ها به روش تحلیل واریانس یکراهه و آزمون پیگردی توکی تحلیل شد. در هر سه مرحله بین گروهها تفاوت معناداری مشاهده شد و گروه بازخورد هنجاری مثبت عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگرداشت. یافته ها نشان داد بازخورد هنجاری مثبت اثر تسهیل کننده در یادگیری حرکتی دارد

هدف از این مطالعه تاثیرهدف گزینی بریادگیری مهارت پرتاب ازبالای شانه دانش آموزان پسر 12 ساله بود.روش تحقیق حاضرازنوع نیمه تجربی وطرح تحقیق به صورت مراحل پیش آزمون،اکتساب ویادداری بادوگروه تجربی (هدف گزینی)وبدون هدف گزینی (کنترل) می باشدکه درآن تاثیرهدف گزینی بریادگیری یک مهارت حرکتی دردانش آموزان پسر 12 ساله مدارس شهراهوازموردآزمون قرارگرفته وبایکدیگرمقایسه گردیدند.جهت تجزیه و تحلیل آماری در این تحقیق، از آمار توصیفی و از آمار استنباطی نظیرt مستقل، واریانس درون گروهی با اندازه¬گیری تکراری، تحلیل واریانس بین گروهی و آزمون پیگردی lsd استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد تمرین همراه باهدف گزینی براکتساب ویادداری مهارت پرتاب ازبالای شا نه کودکان تأثیردارد (05/0>). p (05/0>pنتایج آماری تحقیق نشان داد بین شرایط هدف گزینی با شرایط بدون هدف گزینی بر اکتساب مهارت پرتاب از بالای شانه کودکان 12 ساله تفاوت معناداری وجود ندارد). ولی بین شرایط هدفگزینی باشرایط بدون هدف گزینی بریادداری مهارت پرتاب ازبالای شانه کودکان تفاوت معناداری وجوددارد

این پژوهش با هدف تاثیر پایبندی به اخلاق ورزشی بر انسجام گروهی تیم های بسکتبال و فوتسال بانوان شهر اهواز صورت پذیرفت.پژوهش از لحاظ هدف کاربردی است.جامعه آماری شامل تمامی تیم های بانوان ورزشکار بسکتبال و فوتسال شهرستان اهواز در سال1393می باشد(n=150). که از این بین تعداد 118نفر به عنوان نمونه تحقیق مشخص گردیدند. به منظور جمع آوری داده ها از سه پرسش نامه ،اطلاعات فردی و برای سنجش اخلاق ورزشی از پرسشنامه (itcsq) دیودسون و همکاران (2006) و برای اندازه گیری میزان انسجام گروهی تیم های ورزشی از پرسش نامه وید مایر و براولی (1985) بر اساس مدل ادراکی کارون (1982) استفاده شد. برای تجریه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss و از رویکرد معادلات ساختاری به وسیله نرم افزار amos به بررسی و آزمودن فرضیه های پژوهش پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان داد پایبندی به ارزش های اخلاقی با ضریب همبستگی 25/0 با انسجام گروهی تیم های ورزشی رابطه مستقیم و مثبتی وجود دارد.نتایج معادلات ساختاری نشان داد که ارزش های اخلاقی ورزشکاران با مقدار ضریب مسیر89/0 و نسبت بحرانی(cr) 69/3 بر انسجام گروهی تاثیردارد. بنابراین یافته های این تحقیق اهمیت اخلاق ورزشی در میزان انسجام گروهی تیم های ورزشی را تایید می کند

هدف از انجام تحقیق نیمه تجربی حاضر، بررسی جهت انتقال دو سویه قدرت در دانش آموزان 12-11 ساله شهر اهواز بود. تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر 12-11 ساله شهر اهواز بودند که از بین آنان به روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی و با استفاده از پرسشنامه دست مسلط آنت 40 نفر دست راست برتر انتخاب شدند و پس از گرفتن پیش آزمون به 4 گروه همگن 10 نفره (دو گروه دختر و دو گروه پسر) تقسیم شدند. سپس توضیحات لازم در خصوص تمرینات قدرتی به آنها داده شد و تحت تمرینات قدرتی به مدت 4 هفته و هر هفته سه جلسه به مدت 45 دقیقه قرار گرفتند. یک گروه از دختران و یک گروه از پسران در طول جلسات با دست راست و یک گروه از دختران و یک گروه از پسران با دست چپ به تمرینات قدرتی پرداختند. در جلسه دوازدهم پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در مرحله پس آزمون از آزمون تی وابسته و آزمون تی مستقل استفاده گردید. نتایج آزمون نشان داد که در میزان انتقال قدرت بین دو گروه تمرینی با دست چپ و راست تفاوت معنی داری وجود داشت. میزان انتقال قدرت در دانش آموزان از دست چپ به راست بیشتر از میزان انتقال قدرت از دست راست به چپ بود(002/0 p =). با وجود این بین دو گروه دختر و پسر در میزان انتقال قدرت از دست چپ به راست و بالعکس تفاوت معنی داری وجود نداشت(076/0p= و 16/0p=). با توجه به نتایج تحقیق حاضر و تخصص نیمکره راست در کنترل قدرت به نظر می رسد که میزان انتقال قدرت از دست چپ به راست بیشتر از میزان انتقال از دست راست به چپ باشد. همچنین بین دختران و پسران احتمالاً به دلیل عدم میلین دار شدن فیبر های عصبی، عدم هماهنگی عضلات موافق و مخالف و عدم ترشح هورمون آندروژن در پسران تا قبل از دوران بلوغ، تفاوتی در میزان انتقال قدرت یافت نشد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دستورالعمل های مختلف کانون توجه بر یادگیری مهارت پرتاب از بالای شانه در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی (adhd) بود. بدین منظور 30 دانش آموز (22 پسر، 8دختر) مبتلا به adhd با دامنه سنی 7 تا 11 سال به سه گروه تمرکز درونی (توجه روی حرکت دست پرتابی)، بیرونی نزدیک (توجه روی حرکت کیسه شنی) و بیرونی دور (توجه روی هدف) تقسیم شدند. تکلیف شامل پرتاب کیسه شنی با دست برتر در یک هدف عمودی بود. شرکت کنندگان 40 کوشش تمرینی را با دستورالعمل های مختلف کانون توجه که بعد از هر سه کوشش یاددآوری می شد، انجام دادند. یادگیری 48 ساعت بعد از تمرین بوسیله آزمون یادداری و انتقال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که عملکرد شرکت کنندگان در هر سه گروه در مرحله اکتساب بهبود پیدا کرد اما تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد (05/0< p). همچنین یافته ها نشان داد که در مرحله یادداری و انتقال، تفاوت معناداری بین گروه ها وجود دارد (05/0> p)، بطوری که گروه توجه بیرونی دور نسبت به دو گروه توجه درونی و گروه توجه بیرونی نزدیک بالاترین میانگین نمرات را بدست آوردند. بنابراین به مربیان پیشنهاد می شود که در کنار سایر درمان ها از دستورالعمل های مختلف کانون توجه برای بهبود توجه در کودکان مبتلا به adhd استفاده کنند.

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات منتخب بر آگاهی بدنی کودکان دارای نارسایی آگاهی بدنی است. روش انجام تحقیق نیمه تجربی است. جامعه آماری پژوهش تمام دانش آموزان 7 ساله شهر اهواز که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای نمونه گیری از چهار ناحیه شهر اهواز، به روش خوشه ای چند مرحله ای ناحیه یک انتخاب شد و سپس از ناحیه یک، دو مدرسه انتخاب گردید. از آزمون غربالگری کپارت که دارای هفت فاکتور بود به منظور شناسایی کودکانی که دارای نارسایی آگاهی بدنی بودند، استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری هدفمند کودکانی که یک انحراف معیار پایین تر از میانگین در آزمون غربالگری کپارت بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند (n=22 ) و بصورت تصادفی به دو گروه کنترل (n=9)، شامل 4 پسر و 5 دختر و گروه تمرین (n=13)، شامل 5 پسر و 8 دختر تقسیم شدند. گروه مداخله در برنامهحرکتی منتخب (برنامه حرکتی پیشنهاد شده توسط کپارت و برنامه پیشنهادی رونالد کوین و همکارانش) که شامل فعالیتهایی برای تقویت جهت یابی کودکان است، به مدت هشت هفته ، سه جلسه 60 دقیقه ای در هفته شرکت کردند در پایان پس آزمون برای هر دو گروه انجام شد. به منظور تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس چن متغیری استفاده شد و برای تعیین جایگاه تفاوتهت از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در متن مانوا بکار گرفته شد. نتایج بیانگر بهبود آگاهی بدنی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل است. از یافته های این تحقیق می توان استنباط کرد که تمرینات منتخب سبب بهبود نارسایی آگاهی بدنی کودکان می شود. بنابراین پیشنهاد می شود که برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان در مدارس و بهبود آگاهی بدنی ،از تمرینات منتخب ذکر شده انجام شود.

هدف: مسابقات فوتبال در دنیا گروه زیادی از مردم را به ورزشگاه ها و محل برگزاری مسابقات می کشاند، از این رو هدف تحقیق حاضر تحلیل عوامل موثر بر حضور هواداران تیم های خوزستانی لیگ برتر فوتبال:با استفاده از رویکرد معادلات ساختاری می باشد. روش شناسی: جامعه آماری این تحقیق کلیه تماشاچیان تیم های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال صنعتی خوزستان بود(7000n=). نمونه آماری شامل 300 نفر تعیین شد (300n=). ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق از پرسشنامه تعدیل شده (لی و همکاران2011) که شامل مشخصات فردی تماشاگران 6سوال و34سوال با طیف پنج گزینه ای بود. برای تعیین روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط متخصصین تربیت بدنی مورد تایید قرار گرفت و . روایی سازه نیز با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی بر روی مدل نظری تحقیق انجام گرفت و پایایی آن از طریق محاسبه آلفای کرونباخ برای پرسشنامه (89/0=?) در سطح معناداری (05/0 p?) برآورد گردید. از آمار توصیفی و استنباطی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج: از آنجائیکه افزایش تعداد تماشاگران در ورزش حرفه ای یکی از اصلی ترین اهداف باشگاه ها و مسئولان ورزش است، افزایش آگاهی در مورد عواملی که بر تماشاگران جهت حضور در ورزشگاهها و تماشای مسابقات از نزدیک تأثیر بیشتر می گذارند نیاز می باشد و نتایج مدل برآوردی نشان داد، در مورد اثر انگیزش بر شناسایی هواداران انگیزش بر شناسایی هواداران اثر مثبت و معناداری دارد و همچنین در زمینه اثر وضعیت اجتماعی بر شناسایی هواداران، یافته ها نشان داد وضعیت اجتماعی بر شناسایی هواداران اثر مثبت و معناداری دارد و در زمینه اثر وضعیت دموگرافی بر شناسایی هواداران وضعیت دموگرافی بر شناسایی هواداران اثر مثبت و معناداری دارد ولازم است که مدیران ورزشی آنها را مورد توجه قرار دهند. نتیجه گیری: بسیار مفید به نظر می رسد تعیین عواملی که بیشترین تأثیر را بر حضور تماشاگران دارد، این امکان را برای مدیران باشگاه ها و مسئولان لیگ فراهم می کند تا به برنامه ریزی جامع پرداخته تا زمینه حضور هر چه بیشتر آنها را در ورزشگاه ها فراهم کنند.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر بازخورد پس از کوشش های موفق، ناموفق و ترکیبی بر یادگیری مهارت پرتاب از بالای شانه درکودکان پسر کم توان دهنی شهر اهواز می باشد. جامعه آماری شامل کودکان پسر کم توان ذهنی 12-9سال شهر اهواز تشکیل می دادند که از بین آنان 60 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب و پس از انجام پیش آزمون در 4 گروه بازخوردی (پس از کوشش های موفق ، ناموفق، ترکیبی و گروه کنترل) قرار گرفتند. به آزمودنی های گروه کوشش های موفق بعد از کوشش های موفق ، به آزمودنی های گروه کوشش های ناموفق بعد از کوشش های ناموفق و به آزمودنی های گروه کوشش های ترکیبی به تمامی کوشش ها بازخورد داده می شد. تجزیه و تحلیل داده از طریق روش تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری روی عامل بلوک ها برای تعیین تفاوت های درون گروهی و بین گروهی استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد در مرحله اکتساب، گروه بازخوردی پس از کوشش های ترکیبی نسبت به سه گروه دیگر برتری معنی داری داشته، اما در مرحله یادداری و انتقال گروه بازخوردی پس از کوشش های موفق عملکرد بهتری نسبت به سه گروه دیگر نشان داد (05/0p<). به طور کلی توصیه می شود در یادگیری مهارت کودکان کم توان ذهنی از بازخورد افزوده با تواتر بالا و مثبت استفاده شود.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه ای در شرایط پنهان و آشکار بر یادگیری انواع مهارت پاس بسکتبال بوده است. بدین منظور، 60 آزمودنی (چهار گروه 15 نفری) از میان دانش آموزان پسر مقطع هفتم متوسطه شهر اهواز به صورت خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه تمرین مسدود-آشکار، مسدود-پنهان، تصادفی-آشکار و تصادفی-پنهان تقسیم شدند که در دو گروه پنهان از تکلیف دو گانه حروف حافظه استفاده شد. این تحقیق شامل چهار مرحله پیش آزمون، اکتساب، یادداری فوری و تأخیری بود. تکلیف مورد نظر در این تحقیق شامل سه نوع پاس بسکتبال (پاس دو دست داخل سینه، دو دست بالای سر و یک دست از پهلو) بود. در تحقیق حاضر، به منظور ارزیابی و نمره دادن به سه مهارت پاس بسکتبال، از آزمون پاس بسکتبال پورتر و همکاران (2007) استفاده گردید. آزمودنی ها بعد از 12 کوشش تمرینی (برای هر مهارت 4 کوشش)، در مرحله پیش آزمون، به مدت 5 جلسه در 5 روز متوالی به تمرین پرداختند. یادداری فوری بلافاصله بعد از پایان جلسات تمرینی و آزمون یادداری تأخیری72 ساعت بعد از پایان مرحله اکتساب انجام گرفت. نتایج آزمون گرین هاوس گیزر نشان داد که تداخل زمینه ای هم در شرایط آشکار و هم در شرایط پنهان به طور معنی داری بر اکتساب، یادداری فوری و تأخیری مهارت پاس تأثیرگذار است، همچنین بین دو روش تمرینی مسدود و تصادفی هم در شرایط آشکار و هم در شرایط پنهان در مرحله اکتساب، گروه مسدود عملکرد بهتری داشت ولی در مراحل یادداری فوری و تأخیری تفاوتی بین گروه ها دیده نشد و بین دو شرایط آشکار و پنهان هم در شیوه تمرین مسدود و هم در شیوه تصادفی در مرحله اکتساب گروه یادگیری آشکار عملکرد بهتری داشت ولی در مراحل یادداری فوری و تأخیری تفاوتی بین گروه ها وجود نداشت. این پژوهش پیشنهاد می کند که مربیان بهتر است برای آموزش به نوجوانان مبتدی به جای استفاده از تمرین تصادفی از تمرین مسدود استفاده کنند و همچنین این تحقیق از شیوه یادگیری پنهان نیز حمایت می کند.

هدف از این تحقیق بررسی روابط ارتباط بین ابهام نقش، پذیرش نقش، رضایت نقش، انسجام تیمی، و رضایت ورزشکار می-باشد. فرض براین است که ابهام نقش پیش بینی کننده هر دوی پذیرش نقش و رضایت از نقش می باشد و همچنین پذیرش نقش و رضایت نقَش پیش بینی کننده هر دوی انسجام تیمی و رضایت ورزشکار می باشد. شرکت کنندگان شامل 234بازیکن مرد تیم فوتبال از 13 دانشگاه با دامنه سنی 18 تا 31 سال و میانگین سنی 5/24 سال را تشکیل می دادند.. برای جمع آوری داده ها از مقیاس ابهام نقش، پذیرش و رضایت نقش، انسجام تیمی در پرسشنامه محیط گروهی و پرسشنامه رضایت ورزشکار استفاده شد. شرکت کنندگان بعد از اتمام مسابقات پرسش نامه های ابهام نقش، پذیرش و رضایت نقش، انسجام تیمی در پرسشنامه محیط گروهی و پرسشنامه رضایت ورزشکار را پاسخ دادند. نتایج نشان داد همبستگی بین ابهام نقش با پذیرش نقش (42/0-r= )، ابهام نقش با رضایت نقش (70/0-r=)، ابهام نقش با انسجام تیمی (27/0-r=) و ابهام نقش با رضایت ورزشکار (23/0-r=) از نوع منفی و معنادار می باشد. همچنین تجزیه وتحلیل رگرسیون چند متغیرمرحله ای با روش ورود نشان داد که ابهام نقش مربوط نتایج شکست در نقش، پیش بینی کننده پذیرش نقش و ابهام نقش مربوط به حوزه ارزیابی نقش و نتایج شکست در نقش هر دو به یک اندازه توانسته-اند پیش بینی کننده رضایت نقش باشند. علاوه بر این تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیر مرحله ای با روش ورود نشان داد که رضایت از نقش تنها پیش بینی کننده رضایت ورزشکار و همچنین پیش بینی کننده انسجام تیمی بازیکنان تیم های فوتبال می باشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر سطوح متفاوت تداخل زمینه ای بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت های پاس بسکتبال بوده است. بدین منظور، 45 آزمودنی (سه گروه 15 نفری) از میان دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز(n= 120) انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تمرین مسدود، تصادفی و افزایشی تقسیم شدند. این تحقیق شامل چهار مرحله پیش آزمون، پس آزمون، یادداری و انتقال بود. تکلیف مورد نظر در این تحقیق شامل سه نوع پاس بسکتبال (پاس دو دست داخل سینه، دو دست بالای سر و یک دست از پهلو) بود. در تحقیق حاضر، به منظور ارزیابی و نمره دادن به سه مهارت پاس بسکتبال، از آزمون پاس بسکتبال پورتر و همکاران (2007) استفاده گردید. ضرایب پایایی این آزمون از روش آزمون- آزمون مجدد برای پاس دو دست داخل سینه، دو دست بالای سر و یک دست از پهلو به ترتیب، 0/85، 0/79و 0/81 بدست آمد. آزمودنی ها بعد از 12 کوشش تمرینی (برای هر مهارت 4 کوشش)، در مرحله پیش آزمون، به مدت 5 جلسه در 5 روز متوالی به تمرین پرداختند. پس آزمون بلافاصله بعد از پایان جلسات تمرینی و آزمون یادداری و انتقال 48 ساعت بعد از پایان مرحله اکتساب انجام گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که، سطوح متفاوت تداخل زمینه ای بطور معنی داری بر اکتساب، یادداری و انتقال هر سه مهارت پاس تاثیر گذار بود، همچنین بین سه روش تمرینی مسدود، تصادفی و افزایشی در دو مهارت پاس دو دست از بالای سر و یک دست از پهلو تفاوت معنی داری وجود دارد، ولی بین این سه روش در مهارت پاس دو دست داخل سینه، هیچ تفاوت معنی داری دیده نشد. این پژوهش پیشنهاد می کند که، مربیان بهتر است تا به جای دو روش سنتی مسدود و تصادفی، از روش افزایشی به صورت افزایشی منظم در تداخل زمینه ای برای آموزش افراد مبتدی استفاده کنند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی حالات فراانگیزشی و شرایط تکلیف بر خودکارآمدی، وضعیت های هدف محور - فعالیت محور و عملکرد حرکتی پرتاب کنندگان مبتدی دارت می باشد. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویی بودند که واحد تربیت بدنی 1 را انتخاب کرده بودند (140=n). پرسشنامه تسلط فعالیت محور (کوک و گرکوویچ،1993) به صورت تصادفی بین 100 نفر توزیع گردید و از بین آنها 32 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدندکه در دو گروه قرار گرفتند (16 نفر گروه هدف محور و 16 نفر گروه فعالیت محور). این تحقیق شامل دو تکلیف بود (تکلیف غیر رقابتی و تکلیف رقابتی). در تکلیف غیررقابتی شرکت-کنندگان از دو فاصله 1/37 و 3/37اقدام به پرتاب دارت می کنند اما در تکلیف رقابتی شرکت کنندگان از فاصله 2/37 دارت ها را پرتاب می کنند و بازخورد (مثبت، منفی و متغیر) دریافت می کنند. هر تکلیف شامل 24 کوشش می باشد که شرکت کنندگان در پیش آزمون و کوشش های 8، 16 و 24 اقدام به تکمیل کردن پرسشنامه های مقیاس خودکارآمدی (فلتز و چیس،1989)، صفحه عاطفی (راسل و همکاران،1989) و مقیاس حالت هدف محوری (اسوباک و مورگاتروید،1985) می کنند. پایایی پرسشنامه های تسلط فعالیت محور، صفحه عاطفی، مقیاس خودکارآمدی و مقیاس حالت هدف محوری به ترتیب برابر 0/73، 0/83، 0/83و 0/78 برای آیتم فعالیت محور و 0/83 برای آیتم هدف محور به دست آمد. نتایج نشان داد که بین شرکت کنندگان هدف محور و فعالیت محور در خودکارآمدی، خوشایندی و بازگشت میان حالت ها تفاوت معنی داری وجود دارد که در متغیرهای خودکارآمدی و خوشایندی گروه فعالیت محور در دو تکلیف بهتر عمل کرده بودند. علاوه بر این نتایج نشان داد که بین شرکت کنندگان هدف محور و فعالیت محور در عملکرد تفاوت معنی داری وجود ندارد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر بازخورد کلامی و نوع انگیزش بر عملکرد دانشجویان عضو تیم های ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل 100 دانشجوی پسر عضو تیم های ورزشی دانشگاه می باشند، که پرسشنامه انگیزش ورزشی را کامل کردند و از بین آنها به طور تصادفی 45 نفر انتخاب شدند. که 15 نفر دارای انگیزش درونی، 15 نفر دارای انگیزش بیرونی و 15 نفر بدون انگیزش بودند. این افراد دو آزمون 45 متر و 9×4 متر را هرکدام سه مرتبه انجام دادند و زمان آنها ثبت شد. از آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف استاندارد استفاده گردیده است. همچنین از تجزیه وتحلیل واریانس یک راهه anova برای تعیین اختلاف میان نتایج آزمون های چابکی وسرعت درنوع بازخورد وجهت انگیزش استفاده می شود. همچنین از آزمون پیگریlsd برای برسی دو به دو عوامل در این تحقیق استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بازخورد کلامی مثبت نسبت به دو بازخورد منفی و بدون بازخورد تاثیر معناداری بر عملکرد دارد، و افراد با انگیزش درونی عملکرد بهتری نسبت به افراد با انگیزش بیرونی وبدون انگیزش دارند. همچنین افراد باانگیزش درونی که بازخورد مثبت دریافت می کنند عملکرد بهتری نسبت به گروه های دیگر دارند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر چهار روش آموزش مشاهده ای بر سطح اکتساب و یادداری شناختی همچنین اکتساب و یادداری حرکتیِ مهارت بالانس ژیمناستیک بود. به همین منظور 68 نفر دانشجویِ پسر دانشگاه شهید چمران که واحد تربیت بدنی عمومی را انتخاب کرده بودند، و هیچ تجربه تخصصی از مهارت-های ژیمناستیک را نداشتند، به روش تصادفی ساده انتخاب و در4 گروه: 1) گروه مشاهده مدل زنده 2) گروه مشاهده مدل زنده و توضیح شفاهی 3) گروه مشاهده مدل انیمیشن و توضیح شفاهی و 4) گروه ترکیبی مشاهده مدل زنده و انیمیشن به همراه توضیح شفاهی قرار گرفتند. آموزش مختص به هر یک از گروه ها به مدت سه هفته، هر هفته سه جلسه ارائه شد، و بعد از هر جلسه آموزش، همه آزمودنی ها به طور یکسان 10 بار اجرای مهارت بالانس را تمرین کردند. یک ساعت بعد از آخرین جلسه آموزش و تمرین آزمون اکتساب و 48 ساعت بعد آزمون یادداری به عمل آمد. سطح شناختی آزمودنی ها از طریق پرسش نامه کامپیوتیز و تئودراکو (2006) به دست آمد، که پایایی آن%76گزارش شد. و سطح حرکتی آزمودنی ها از طریق میانگین امتیاز 6 بار اجرای مهارت بالانس به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح اطمینان (0/05=p) انجام شد، که نتایج آزمون اندازه گیری مکرر نشان داد که هر چهار روش آموزشی به طور معنی-داری باعث بهبود سطح شناختی و حرکتی مهارت بالانس در مرحله اکتساب و یادداری شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که سطح شناختی آزمودنی های گروه اول(مشاهده مدل زنده) در آزمون های اکتساب و یادداری به طور معناداری ضعیف تر از گروه های دیگر بود ولی بین گروه های دیگر تفاوت معنی داری یافت نشد، همچنین سطح حرکتی(اجراء) آزمودنی های گروه چهارم (گروه ترکیبی)در آزمون های اکتساب و یادداری به طور معنی داری بهتر از گروه های دیگر بود.

چکیده هدف از انجام این تحقیق، مقایسه تأثیر دو روش تمرینیِ انبوه و فاصله دار بر اکتساب، یادداری و انتقالِ دقتِ پرتاب از بالای شانه در دانش آموزان پسرِ کلاس اول دبستانِ شهر اهواز بود. روش تحقیقِ حاضر، نیمه-تجربی و جامعه آماری آن دانش آموزان پسرِ کلاس اول دبستانِ شهر اهواز در سال تحصیلی 88- 87 بودند که از بین آنها 30 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایِ چند مرحله ای، انتخاب شدند و در دو گروه قرار گرفتند (15 نفر در گروه تمرین انبوه و 15 نفر در گروه تمرین فاصله دار). این تحقیق، شامل 4 مرحله: پیش آزمون (با دست برتر و غیر برتر)، پس آزمون، آزمونِ یادداری و آزمون انتقال (با دست غیرِ برتر) بود. آزمودنی ها 72 کوشش تمرینی را در شش جلسه 12 کوششی به دو صورت انبوه (شش روز) و فاصله دار (سه هفته) تمرین کردند. نمره پرتاب آزمودنی ها در 6 کوشش پس آزمون که در پایانِ آخرین جلسه تمرینِ هر یک از گروه های آزمایشی انجام شد به عنوان نمره اکتساب منظور گردید. آزمون یادداری و انتقالِ دو جانبه نیز 48 ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرین برگزار گردید. عملکرد آزمودنی های هر یک از گروه ها در مراحلِ اکتساب، یادداری و انتقال، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر بررسی شد. سپس عملکرد دو گروه در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال با استفاده از آزمون تی استودنت برای گروه های مستقل با سطح اطمینان (05/0?=)، با یکدیگر مقایسه شد. نتایج نشان داد هر دو روش انبوه و فاصله دار بر اکتساب، یادداری و انتقالِ دقتِ پرتاب از بالای شانه تأثیرِ معنی دار دارند. همچنین نتایجِ مقایسه دو گروه نشان داد بین دو گروه انبوه و فاصله دار در مراحلِ اکتساب و یادداری، تفاوت معنی دارِ آماری وجود ندارد ولی در مرحله انتقالِ دو جانبه، دو گروه انبوه و فاصله دار، دارای تفاوت معنی دار هستند و این تفاوت، به نفع گروه انبوه می باشد. این پ‍ژوهش، پیشنهاد می کند در برنامه ریزی تمرین در مورد مهارت های مجرد بنیادی (پرتاب از بالای شانه)، از تمرین انبوه استفاده گردد.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر تمرینات منتخب بر رشد حرکتی و اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ی سوم مقطع ابتدایی شهر اهواز می باشد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که به صورت میدانی و با استفاده از گروه تجربی و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ی دانش آموزان پایه سوم مقطع ابتدایی (10500 نفر) شهر اهواز می باشد که از این میان تعداد 40 نفر به صورت تصادفی (خوشه ای مرحله ای) انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تمرینات منتخب را انجام دادند. از آزمون رشد حرکتی درشت (tgmd-2) اولریخ (2002) برای اندازه گیری رشد حرکتی و هم چنین از مقیاس رشد اجتماعی واینلند برای اندازه گیری رشد اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 0/05>p استفاده شد. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که تمرینات منتخب بر رشد مهارت های جابجایی و مهارت های دستکاری و به طور کلی بر رشد حرکتی دانش آموزان دختر پایه سوم تأثیر دارد ( p=0/001). هم چنین یافته ها نشان دادند که تمرینات منتخب بر رشد اجتماعی تأثیر دارد ( p=0/018) و موجب رشد اجتماعی دانش آموزان می گردد.

انسداد ممکن است بدترین و تلخ ترین تجربه ورزشکاران در میادین ورزشی باشد و می تواند ورزشکاران را در همه سطوح تحت تأثیر قرار دهد. هدف از انجام این تحقیق تأثیر خودآگاهی و نوع توجه بر پدیده انسداد ورزشکاران بسکتبال رده جوانان شهر اهواز بود. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه ورزشکاران بسکتبال باشگاه های ورزشی شهر اهواز در رده جوانان بودند که از بین آن ها 150 نفر بطور تصادفی ساده انتخاب شدند و در پنج گروه (خودآگاهی بالا، خودآگاهی پایین، توجه مربوط، توجه نامربوط و کنترل) در هر گروه 15 ورزشکار دختر و 15 ورزشکار پسر قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس خودآگاهی ریالو و آلیک (1998) می باشد که پایایی آن برای سه خرده مقیاس عبارت بود از: خودآگاهی خصوصی، 0/72؛ خودآگاهی عمومی، 0/66 و اضطراب اجتماعی، 0/82. به علاوه، مهارت های مورد استفاده مهارت باز (دفاع تک به تک از نیمه زمین) و مهارت بسته (پرتاب پنالتی) بود. نتایج نشان داد که در سطح (p=0.001 ) بین سه گروه خودآگاهی (خودآگاهی بالا، خودآگاهی پایین و کنترل) با توجه به f=17.817 و هم چنین سه گروه توجه (توجه مربوط به تکلیف، توجه نامربوط به تکلیف و کنترل) با توجه به f=8.129 به دست آمده بر پدیده انسداد تفاوت معنی داری وجود دارد. به علاوه، نتایج نشان داد که بین بسکتبالیست های دختر و پسر تفاوتی در انسداد وجود ندارد. این تحقیق بیان می کند که گروه خودآگاهی بالا تحت شرایط فشار انسداد کمتری را در هر دو مهارت باز و بسته تجربه کردند. هم-چنین گروه توجه مربوط تحت شرایط فشار انسداد کمتری را در مهارت بسته تجربه کردند. هم-چنین نتایج بیانگر تفاوت معنی داری میان دختران و پسران ورزشکار بر انسداد در هر دو مهارت باز و بسته نبود.