دانش مدیریت از اجزا مختلفی تشکیل یافته و برنامه رزی نخستین و مهمترین جز آن است . هر سازمانی که مدعی رشد و کارکردی مطلوب است ، استفاده از برنامه طبیعتا در آن ضرورت یافته و لازم است که مدیریت قبل از هر چیز، وظایف سازمان را به سوی هدفها یا یک هدف کلی از پیش تعیین شده هدایت کند. فرآیند مدیریت در برگیرنده تعیین هدفها و پیش بینی عملیات برای نیل به هدفهای مورد نظر است . همچنین به منظور سنجش میزان تحقق اهداف بایستی پیشرفت کار مدنظر قرار گیرد و ملاکهایی برای عملیات تعیین گردد. لذا برای پاسخ به این پرسش که، مدیر چگونه برنامه ریزی می کند؟ لزوم توجه به اقداماتی که مدیران در امر برنامه ریزی به انجام می رسانند حائز اهمیت ویژه ای است و مدیریت باید بکوشد با استفاده از فن برنامه ریزی کلیه نیروها را در مسیر دستیابی به اهداف سازمان هدایت و از تواناییهای آنها استفاده مطلوب را بنماید. با توجه به هدف و ماهیت امر، در این پژوهش از روش توصیفی و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است . جامعه آماری موضوع مورد مطالعه را 1300 نفر از کارکنان رسمی و قراردادی دارای مدارک تحصیلی لیسانس و بالاتر در ادرات کل دولتی تشکیل می دهند. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده استفاده گردیده است و حجم نمونه برابر 170 نفر تعیین گردید. به منظور تعبیر و تفسیر و نتیجه گیری از داده های جمع آوری شده از فراوانی و درصد به همراه آزمون مجذور کای (x2) در سطح تشخیص 0/05 و در مواردی از آزمون علامت استفاده گردیده است . پس از تجزیه و تحلیل داده ها معلوم و مشخص گردید که:الف) توزیع نظرات کارکنان درباره چگونگی تعیین و گزینش اهداف سازمانی توسط مدیران عالی یکنواخت نبوده و دارای کشیدگی معنی دار است . به عبارت دیگر، کارکنان معتقدند میزان توجه مدیران عالی به رعایت برخی از قواعد اصولی در این زمینه "زیاد یا خیلی زیاد" می باشد. ب) توزیع نظرات کارکنان درباره چگونگی پیش بینی عملیات سازمانی به منظور نیل به اهداف مورد نظر توسط مدیران عالی یکنواخت نبوده و دارای کشیدگی معنی دار است . به عبارت دیگر، کارکنان معتقدند میزان توجه مدیران عالی به پیش بینی عملیات سازمانی "زیاد یا خیلی زیاد" می باشد. ج) توزیع نظرات کارکنان درباره چگونگی ارزشیابی نتایج فعالیتها توسط مدیران عالی یکنواخت نیست اما دارای کشیدگی معنی دار هم نمی باشد. به عبارت دیگر، کارکنان معتقدند میزان توجه مدیران عالی یکنواخت نیست اما دارای کشیدگی معنی دار هم نمی باشد. به عبارت دیگر، کارکنان معتقدند میزان توجه مدیران عالی به ارزشیابی نتایج فعالیت و سنجش میزان سوق یافتن به سوی اهداف "بی تفاوت " می باشد.