-1 تطور دیدگاهها در اصل بلاغت باعث آن شده که تلقی ها از عناوین مندرج در بلاغت هم دستخوش تغییر شود. -2 در بلاغتی که جرجانی تعریف می کند وقف و ابتدا از جایگاهی اصولی برخوردار نیست زیرا بحث فصل و وصل در آن منحصر است به آوردن یا نیاوردن واو عاطفه. -3 در بلاغت به تعریف و تلقی اسلاف جرجانی، وقف و ابتدا از جایگاهی مهم برخوردار بوده زیرا وقف و ابتدا کاملا منطبق بر فصل و وصل از دیدگاه آن هاست و این همان عنوانی است که بعضی اهل فن آنرا عین بلاغت و تمام آن دانسته اند. -4 وقف و ابتدا در قرآن هر چند قسمت اعظمش با استمداد از ابزار نحو صورت می گیرد اما نفس عمل یعنی وقف بر موضوع نیکو و شروع از مقام مناسب یک عمل بلاغی منطبق می شود زیرا موضوع، کلام بلیغ است و جهد در اظهار آن قطعا ملازم با بلاغت است . -5 در قرآن مواضع وقفی وجود دارد که از بایدهای نحوی تکون نیافته اند بلکه از بایسته های متعالی که منبعث از بلاغت مخصوص قرآنی است نشات گرفته اند و این مواضع همان فواصل هستند.