بسیاری از صنایع مقادیر قابل توجهی سیانور به محیط زیست تخلیه می نمایند. لذا حذف سیانور از پساب این صنایع امری لازم است که روز به روز بر اهمیت آن نیز افزوده می شود. امروزه در دنیا بیشتر از روشهای شیمیایی برای تصفیه فاضلابهای سیانوردار استفاده می شود. در این تحقیق حذف بیولوژیکی سیانور از فاضلاب صنایع فولادسازی موردنظربوده است که در آن سرنوشت و اثرات سمی سیانور در سیستمهای هوازی و همچنین تاثیر آهن و روی در حذف بیولوژیکی سیانور مورد مطالعه قرار گرفته است .آزمایشها با استفاده از فاضلاب ساختگی و واقعی، در دو بخش جریان منقطع و جریان دائمی انجام شده است . نتایج این بررسی نشان می دهد که تصفیه بیولوژیکی فاضلاب سیانوردار در شرایط هوازی شیوه موثری می باشد. میکروارگانیزمها قادرند تا غلظت 150 میلی گرم در لیتر سیانور را تجزیه نماید و مزایای بیشتری نسبت به روشهای شیمیایی دارد. حذف سیانور بوسیله فرآیندهای تصفیه هوازی نظیر سیستم لجن فعال اختلاط کامل امکانپذیر بوده و با کاربری آسان و هزینه کم، محصولات جانبی سمی نظیر aox را نیز تولید نمی نماید. نتایج آزمایش های میکروبیولوژیکی نشان می دهد که از بین میکروارگانیزهای موجود اوسیلاتوریا، فیلودینا، کارچزیوم، باکتریهای پسودوموناس و باسیلوسها در مقابل سیانور مقاوم بوده و قادر به تجزیه آن می باشند. نتایج این تحقیق نشان داده است که از مکانیزمهای موثر در حذف سیانور، تجزیه بیولوژیکی بیشترین و جذب کمترین اهمیت را داشته اند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که آهن و روی اثر افزایش سمیت برای میکروارگانیزم ها داشته و باعث شده تا میزان فراریت سیانور افزایش یابد.