بر طبق گلایه های بسیاری از اندیشمندان و صاحبنظران تعلیم و تربیت از عدم کیفیت آموزشی دانشگاهها و مرتبط دانستن این موضوع با عدم تامین نیازهای آموزشی اعضاءهیات علمی، پژوهشگر را بر آن داشت به منظور تعیین نیازمندیهای آموزشی از طریق تحقیق زمینه یابی به توصیف ، تبیین و کشف نیاز آموزشی آنان اقدام نماید. هدف اساسی از انجام پژوهش تعیین نیازمندیهای آموزشی اعضاء هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. تعیین نیازهای آموزشی گروههای چهارگانه (علوم انسانی، علوم پایه، علوم کشاورزی و دامپزشکی، علوم فنی و مهندسی)، تعیین نیازهای آموزشی مرتبه های علمی مختلف اعم از مربی آموزشیاز، مربی، استادیار، دانشیار و استاد و تعیین نیازهای آموزشی هر گروه همراه با رتبه اعضاء هیات علمی همان گروه، از سوالات تحقیق این پژوهش هستند. با استفاده از روش تحقیق زمینه یابی، نسبت به تنظیم دو پرسشنامه از طریق روش دلفی اقدام گردید. پرسشنامه اولیه برای صد نفر نمونه از اعضاء هیات علمی که معرف جامعه بودند ارسال شد. در این پرسشنامه از یک سوال باز پاسخ استفاده شده و از افراد خواسته شد نیازهای آموزشی اعضاء هیات علمی را بدون توجه به گرایش و تخصص حداقل در پنج ردیف نام ببرند. پس از ارسال صد پرسشنامه به گروههای چهارگانه (هر گروه 25 نفر) تعداد 91 پرسشنامه واصل گردید. از ماحصل این پرسشنامه ها یک پرسشنامه حاوی 20 سوال بسته پاسخ و یک سوال باز پاسخ تهیه گردید. پس از ارسال پرسشنامه به کل جامعه (610 نفر) قریب به 233 پرسشنامه تکمیل شده عودت داده شده. تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار spss انجام که برخی از نتایج به شرح ذیل آمده است : -1 اولویت نیازهای آموزشی گروههای علوم پایه، علوم کشاورزی و دامپزشکی، علوم فنی و مهندسی دست یافتن به شبکه های اطلاع رسانی internet، e-mail مشخص شده است . -2 اولویت نیازهای آموزشی گروه علوم انسانی، روش تدریس با تاکید بر آموزش دانشگاهی و استفاده از شبکه اطلاع رسانی internet به منظور تحقیق و پژوهشهای علمی تعیین شده است . -3 اولویت نیازهای آموزشی اعضاء هیات علمی در مرتبه های مختلف علمی آشنا شدن با شبکه های اطلاع رسانی internet، e-mail مشخص شده است . -4 اولین اولویت نیازمندی آموزشی اساتید در سطح دانشگاه، روش تدریس با تاکید بر آموزش دانشگاهی قید شده است .