چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

شایعترین عارضه طولانی مدت پیلونفریت حاد، ایجاد اسکار کلیوی است (بخصوص در نوزادان کودکان) از آنجا که وجود اسکار در کلیه بیمار مبتلا به uti، یکی از یافته ای مهم در پی گیری بیمار از نظر انجام vcug یا دیگر روشهای بررسی می باشد و از طرفی نشان داده شده است که تعداد اسکارهی کلیوی با درمان سریع آنتی بیوتیکی کاهش می یابد بنابراین تشخیص اسکار از اهمیت زیادی برخوردار است . برای تشخیص اسکار از روشهای مختلف تصویربرداری ار جمله سونوگرافی، ivp و اسکن dmsa استفاده می شود. دقیقترین و حساسترین روش اسکن dmsa می باشد ولی از آنجا که سونوگرافی بدون ضرر، در دسترس و ارزان قیمت است به عنوان روش انتخابی بکار می رود. از آنجا که استفاده از بعضی روشهای تصویربرداری در پی گیری بیماران مبتلا به uti، بسته به گزارش اسکار در سونوگرافی است و از طرفی دقت سونوگرافی به مهارت سونوگرافیست هم بستگی دارد، این مسالعه نتایج سونوگرافی های بیماران در مقایسه با اسکن dmsa در تشخیص اسکار کلیه ارزیابی شد. مطالعه گذشته نگر و از طریق مراجعه به پرونده بیمارانی بود که طی سالهای 1375 و 1376 در بیمارستان رازی کرمانشاه تحت هر دو روش تصویربرداری (سونوگرافی و اسکن dmsa) قرار گرفته بودند. کلا 133 کلیه مورد مطالعه قرار گرفت که 33 کلیه در گزارش اسکن dmsa اسکار داشته اند ولی فقط در گزارش سونوگرافی 8 کلیه به اتساع خفیف و منتشر سیستم پیلوکالیسیل اشاره شده بود. حتی اگر اتساع خفیف و منتشر سیستم پیلوکالیسیل را اشاره ای به اسکار در نظر بگیریم، طبق محاسبات آماری حساسیت سونوگرافی در بیمارستن رازی کرمانشاه طی سالهای 75 و 76، 24/2 درصد و ویژگی آن 93 درصد و قدرت تشخیص آن 75/9 درصد بوده است ولی در واقع در هیچ گزارش سونوگرافی اشاره دقیق و مشخصی به اسکار نشده بود، در حالیکه حساسیت و ویژگی سونوگرافی در تشخیص اسکار کلیه در دیگر مطالعات انجام شده ارقام و قابل قبولی را ذکر می کند.

uti یکی از بیماریهای شایع دوران کودکی است که می تواند عوارض خطرناکی برای کودک ایجاد کند. تعیین بیمارانی که در خطر عوارض شدید uti قرار دارند، نقش عمرده ای در پیشگیری از عوارض uti دارد. انجام تصویربرداریهای به جا، راهی مناسب برای تعیین بیماران در خطر است . بیماران مبتلا به uti در بخش نفرولوژی کودکان بیمارستان رازی کرمانشاه در فاصله زمانی 30 ماه (1375-1377) که بعلت اولین اپیزود uti ارجاع شده بودند و سونوگرافی طبیعی کلیه داشتند، در گروه سنی بالاتر و پایین تر از 5 سال، بطور آینده نگر، تحت بررسیهای رادیولوژیک روتین قرار گرفتند و نتایج به دو روش z و x-2 بررسی آماری شدند. از 104 بیمار که دارای شرایط مطالعه بودند، 25 مورد مذکر و 79 مورد مونث بودند. 83 بیمار شامل 24 مذکر و 59 مونث در گروه سنی کمتر از 5 سال و 21 بیمار شامل یک مذکر و 20 مونث در گروه سنی بالاتر از 5 سال قرار گرفتند. شیوع vur در دو گروه سنی تفاوتی نشان نداد ولی شیوع dmsa+ و اسکار در گروه سنی بالاتر از 5 سال بیش از گروه سنی کمتر از 5 سال بود. در دختران مبتلا به uti تب دار در گروه سنی بالاتر از 5 سال، برریسهای رادیولوژیک در اولین ارجاع بیمار به علت uti نمی تواند تنها محدود به سونوگرافی باشد و بیمار بسته به امکانات مرکز باید تحت بررسی های تصویربرداری کاملتر قرار گیرد.

اکثر محققین معتقدند که ریفلاکس مثانه ای حالبی ‏‎(vur)‎‏ بتنهایی باعث صدمه کلیوی نمی شود بلکه همراهی ریفلاکس با باکتریوری باعث صدمه به کلیه می شود بدین دلیل امروزه اندیکاسیونها و موارد عمل جراحی ‏‎vur‎‏ محدود شده است. مطابق با این تفکر، در این مطالعه سعی ما بر آن بود که تغییر نگرش اورولوژیستهای مرکز آموزشی درمانی چهارمین شهید محراب کرمانشاه را ارزیابی کنیم. ضمنا ما نوع عمل جراحی آنتی ریفلاکس را بعنوان هدف فرعی انتخاب کردیم. نتایج بدست آمده از این مطالعه شامل موارد زیر بود: 1- شایع ترین اندیکاسیونهای عمل جراحی ریفلاکس گرید بالا بود.2- هیچکدام از اعمال جراحی در سنین زیر یکسال انجام نشده بود که می تواند بیانگر عدم تشخیص و ارجاع دیررس باشد و از طرف دیگر با توجه به توصیه های رایج امروزه، می تواند بیانگر اداره منطقی بیماران با پروفیلاکسی دارویی تا سن بعد از یکسالی و سپس تصمیم به انجام عمل جراحی باشد.3- شایع ترین تکنیک جراحی استفاده شده، تکنیک ژیل ورنت بود.4- کماکان تمایل به انجام ‏‎vcug‎‏ با ماده حاجب در مقایسه با ‏‎vcug‎‏ رادیوایزوتوپ در بین جراحان وجود دارد.

نتایج تحقیق نشان می دهد که در صورتیکه حاملگی در زن دارای پیوند کلیه تحت مراقبت کامل تیمی شامل نفرولوژیست و متخصص زنان صورت پذیرد از ریسک بالائی برخوردار نیست. مسلما تا تکمیل مطالعات باید با این یافته بصورت احتیاط آمیز برخورد نمود.