تحقیق حاضر به بررسی رابطه افشای داوطلبانه اطلاعات مالی با ارزش شرکت های واگذار شده می پردازد. به دیگر سخن هدف این تحقیق بررسی این موضوع است که آیا افشای بیشتر اطلاعات توسط شرکت ها باعث ارزش گذاری بیشتر از سوی سرمایه گذاران می گردد یا خیر. برای انجام این تحقیق از داده های 52 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال های 1387 تا 1391 استفاده شده است. برای اندازه گیری افشای داوطلبانه از شاخص وزنی محاسبه شده به وسیله چک لیست بوتوسان استفاده شده است، از معیار ارزش بازار به ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام به عنوان معیار اندازه گیری ارزش شرکت استفاده شده است. . برای آزمون فرضیه پزوهش از الگوی مدل های همزمان متغیرها با روش 2sls استفاده می گردد. نتایج آزمون فرضیه پژوهش نشان می دهد که افشای بیشتر اطلاعات توسط شرکت ها باعث ارزش گذاری بیشتر توسط سرمایه گذاران می گردد.

قدرت بر اجرای تعهد به عنوان یک شرط مستقل و عام برای صحت مطلق معاملات و اعمال حقوق، لازم و غیرکافی است و به مفهوم قابلیت اجرای تعهد است که مربوط به وضعیت و حالت مورد تعهد می باشد نه توانایی متعهد. موضوع واقعی آن قدرت مرکب است که مجموعه ای از قدرت واقعی یا عملی و احتمال عرفی معقول است . قدرت بر اجرای تعهد در زمان و مکان اجرای تعهد شرط صحت است و حدوث قدرت نمی تواند بطلان عقد را مرتفع سازد. عدم قدرت بر اجرای تعهد معادل "تعذر اصلی" است که در معنای موسع و مطلق خود عامل بطلان عقد است . این شرط در ادبیات حقوقی کشورمان مورد بحث واقع نشده است و مقنن نیز به برخی از مصادیق آن مانند "قدرت بر تسلیم مبیع" و "قدرت بر تسلیم عین مستاجره" اشاره نموده است ، لذا اگر زمانی با عدول از سنت پیشینیان، قواعد عمومی قراردادها در قسم خاصی از قانون مدنی جای گیرد ماده زیر در خصوص شرط قدرت بر اجرای تعهد پیشنهاد می گردد: مورد تعهد باید قابلیت اجرا داشته باشد. اگر هیچکس قادر بر اجرای تعهد نباشد تعهد ایجاد نمی گردد و عقد موجد آن نیز باطل است .