آزمایشی جهت بررسی اثر نوع منبع کلسیمی، سطح کلسیم جیره و اندازه ذرات سنگ و آهک بر عملکرد تولیدی، رشد و آهکی شدن استخوان درشت نی، در جوجه های گوشتی صورت گرفت . تعداد 384 قطعه جوجه گوشتی تجاری (لوهمن)، در سن 7 روزگی به 64 گروه 6 قطعه ای تقسیم شدند و به هر گروه از جوجه ها، یکی از 8 جیره آزمایشی تا سن 56 روزگی داده شد. در این تیمارها دو نوع منبع کلسیم شامل: سنگ آهک و پوسته صدف ، دو سطح مختلف کلسیم شامل: 85 درصد مقدار پیشنهاد شده توسط nrs (nrc 85 درصد) و 100 درصد مقدار پیشنهاد شده توسط nrs (nrs 100 درصد) و سه اندازه مختلف ذرات در مورد سنگ آهک ، شامل: ریز (کوچکتر از 0/15 میلیمتر)، متوسط (1/18-0/3 میلیمتر) و درشت (4/75-1/18 میلیمتر) بکار رفت . طرح آزمایشی در قالب بلوکهای کامل تصادفی بود که در آن سطح کلسیم جیره درون منبع کلسیم nrs 85 درصد در مقایسه با سطح کلسیم nrs 100 درصد، به طور معنی داری باعث کاهش غذای مصرفی و ضریب تبدیل غذایی، بخصوص در دوره آغازین، شد و درصد ابقای ظاهری کلسیم را در سنین 21 و 42 روزگی، به طور معنی داری افزایش داد. سطح کلسیم narc 100 درصد در مقایسه با سطح کلسیم nrs 85 درصد ابقای ظاهر فسفر و ضخامت استخوان درشت نی را در سنین 21 و 42 روزگی و مقدار ماده خشک ، مقدار خاکستر و درصد خاکستر استخوان درشت نی را در سن 42 روزگی، به طور معنی داری افزایش داد. ذرات درشت و متوسط سنگ آهک در مقایسه با ذرات ریز آن به طور معنی داری، پارامترهای مربوط به رشد و آهکی شدن استخوان درشت نی و همچنین درصد ابقای ظاهری کلسیم و فسفر را افزایش دادند. در سطح کلسیم nrs 85 درصد، اندازه ذرات درشت و متوسط سنگ آهک در مقایسه با ذرات ریز آن، به طور معنی داری درصد جوجه های مبتلا به فلجی پا را کاهش دادند.