استافیلوکوکوس اورئوس از مهمترین میکروارگانیسمهای آلوده کننده در همبرگر می باشد. این ارگانیسم به دلیل ترشح توکسین، باعث بروز نوعی مسمومیت می گردد. هدف از این پژوهش بررسی امکان استفاده از اسیدهای آلی در کنترل استافیلوکوکوس اورئوس در همبرگر بوده است . اثر اسیدلاکتیک و اسیداستیک در دو سطح 1 درصد و 2 درصد، به تنهایی و همچنین به صورت مخلوط با یکدیگر بر استافیلوکوکوس اروئوس موجود در همبرگر مورد بررسی قرار گرفت . برای این منظور ابتدا استافیلوکوکوس اروئوس به همبرگر اضافه شد و همبرگر بخوبی مخلوط گردید. سپس به آن مقدار لازم از اسیدهای آلی (اسیدلاکتیک 1 درصد و 2 درصد واسیداستیک 1 درصد و 2 درصد، همچنین مخلوط اسیدلاکتیک و اسیداستیک) اضافه شد. در مجموع 9 تیمار مورد بررسی عبارت بودند از: نمونه شاهد b1 (اسیداستیک 1 درصد)، b2 (اسید استیک 2 درصد)، a1 (اسید لاکتیک 1 درصد)، a2 (اسیدلاکتیک 2 درصد)، b1 و a1 (اسیدلاکتیک 1 درصد + اسیداستیک 1 درصد)، b1 و a1 (اسیدلاکتیک 2 درصد + اسیداستیک 1 درصد)، b2a1 (اسیدلاکتیک 1 درصد + اسیداستیک 2 درصد)، a2b2 (اسیدلاکتیک 2 درصد + اسیداستیک 2 درصد). همبرگرها به صورت نمونه های بیست گرمی وزن گردیده، و به فریزر -12 درجه سانتی گراد انتقال یافتند. در سه تناوب زمانی (بعد از گذشت 15 روز، 30 روز و 45 روز) تیمارهای مختلف از فریزر خارج شدند. تعداد استافیلوکوکوس اورئوس و کل میکروبها در آنها شمارش شد. ph تک تک تیمارها نیز اندازه گیری گردید. نمونه شاهد (نمونه ای که به آن اسید آلی اضافه نشده بود) در همه تناوبهای زمانی، از نظر استافیلوکوکوس اورئوس و شمارش کلی میکروبی افزایش نشان داد. اما سایر تیمارها در تمامی تناوبهای زمانی، از نظر تعداد استافیلوکوکوس اورئوس و شمارش کلی میکروبی کاهش نشان دادند. هر چه زمان افزایش یافت ، کاهش استافیلوکوکوس اورئوس و شمارش کلی میکروبی بیشتر شد. در بین تیمارهای مورد استفاده، تیمار b2 (اسیداستیک 2 درصد) و تیمار b2 و a2 (اسیداستیک 2 درصد + اسیدلاکتیک 2 درصد) بیشترین تاثیر و تیمار b1 و a1 (اسیدلاکتیک 1 درصد + اسیداستیک 1 درصد) کمترین اثر را داشتند ph تمامی تیمارها با گذشت زمان کاهش یافت . در هر تناوب زمانی بیشترین کاهش ph را تیمار b2 (اسیداستیک 2 درصد) و کمترین کاهش ph را نمونه شاهد نشان داد.