یکی از صفاتی که قرآن کریم برای اهل بهشت و دوزخ مطرح کرده است خلود و جاودانگی است. خلود در بهشت با فضل الهی قابل توجیه است اما خلود در دوزخ موجب طرح شبهاتی گردیده است از آن جمله جاودانگی عذاب مقید به وجود آسمانها و زمین شده؛ و نیز تناسب کیفر با گناهِ عاصی با توجه به عمر محدود انسان.در این تحقیق چهار مرتبه برای خلود قایل شده و بررسی شده است.

زهد در لغت به معنای بی رغبتی به چیزی و قناعت به کم آن است و در اصطلاح عدم گرایش و رغبت قلبی به دنیا و امور دنیوی و بهره کم از متاع آن بخاطر کوچک شمردن آن است . زهد در روایات به معنای عدم تاسف بر آنچه از دست رفته و عدم شادی بر آنچه به انسان می رسد، می باشد. پیشینه زهد به زمانهای قدیم برمی گردد زیرا از اولین عادات و رسوم انسانی بوده است . از جهت تاریخی زهد، به ترتیب در هندیها و مسیحیان و در مسلمانان یافت می گردد. دو دیدگاه در مورد تفسیر زهد وجود دارد یکی آنکه زه را ترک دنیا و لذات آن بدانیم و دیگر اینکه زهد را ترک دنیا خواهی و دل بریدن از دنیا بشماریم. زهد واقعی عبارت است از برداشت کم برای بازدهی بسیار زهد با بعضی از مفاهیم اسلامی همچون، ایمان، تقوا، کسب حلال و قناعت رابطه تنگاتنگی دارد. دو دسته از عوامل مهم در پیدایش زهد موثر است : یکی عوامل اعتقادی انسان به پاره ای از اصول، دیگری عوامل اخلاقی و عاطفی، زهد دارای درجات مختلفی است . یکی از درجات بالای آن، بی رغبتی به مباحات و حلالهای دنیوی است و بالاتر از آن ترک کردن هر چیزی است که انسان را به غیر خدا سوق دهد. چندین انگیزه در زهد ورزی انسان تاثیر دارد که بهترین آن حب الهی است . بی رغبتی به دنیا دارای آثار مختلفی در زندگی فردی و اجتماعی، دنیوی و اخروی است که در روایات معصومین - علیهم السلام - بدانها اشاره گردیده است . نیز دارای آفاتی است که بواسطه آنها نمی توان به زهد واقعی دست یافت . مهمترین آنها حب به دنیا است که صفت مقابل زهد است .