سرزمین به معنای محیطی فیزیکی است که شامل توپوگرافی ، خاک ، هیدرولوژی و پوشش گیاهی می شود، این عوامل مهمترین عوامل تعیین کننده پتانسیل زمین برای بهره وری خاص می باشد. استفاده نادرست از زمین خسارات جبران ناپذیری را به منابعی که به کندی تجدید می شوند می رساند. به همین دلیل آمایش سرزمین بوجود آمده است . در این تحقیق از روش ارزیابی چندعامله برای مدلسازی کاربری اراضی در منطقه خرم آباد با استفاده از داده های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است . پس از تصحیح داده های ماهواره ای، نقشه های کاربری اراضی، شاخص پوشش گیاهی و شاخص رطوبت منطقه تهیه شدند و سپس نقشه های موجود رقومی شده و پایگاه اطلاعاتی ایجاد گردید.