یکی از نواقص اصلی مدل های آسایش حرارتی، رویکرد ساده آن ها در مدل سازی لباس است. لباس نقش تعیین کننده ای در تبادل حرارت میان بدن و محیط دارد. از این رو لزوم اصلاح نحوه مدل سازی لباس در این مدل ها همواره احساس شده است. در میان مدل های آسایش حرارتی، مدل گایج به دلیل سادگی و تخمین خوب شرایط آسایش حرارتی گذرا یکی از پرکاربردترین مدل های آسایش حرارتی است. مزیت اصلی این مدل، سادگی نسبی آن می-باشد و به همین دلیل توانسته است جای خود را درمیان مدل های استاندارد آسایش حرارتی به خوبی باز نماید و مبنای بسیاری از محاسبات بنیادین در این زمینه قرار گیرد. در این تحقیق، به تحلیل این مدل و اصلاح ساختار آن در مدل سازی لباس با حفظ سادگی مدل پرداخته شده است. تمامی معادلات ساختاری این مدل به صورت گذرا تحلیل شده اند، اما انتقال حرارت گذرنده از لباس به صورت پایا فرض شده است. این فرض با ساختار ناپایای مدل و شرایط حرارتی حاکم بر آن سازگاری مناسبی ندارد. همچنین در این مدل، از اثرات انتقال جرم ناشی از تبخیر تعریق از لباس صرف نظر شده است. در این تحقیق، به منظور بهبود مدل سازی لباس، معادله انرژی در حالت گذرا برای لباس نوشته شده و به معادلات مدل آسایش حرارتی گایج کوپل گردیده است. نتایج این تحقیق در بخش اعتبارسنجی حاکی از بهبود مدل سازی جدید و خطای کمتر نسبت به نتایج تجربی است. همچنین نتایج نشان داد که خطای ناشی از نادیده انگاشتن شرایط انتقال حرارت گذرا در لباس افراد تحت شرایط محیطی سرد، به مراتب چشمگیرتر از این خطا در شرایط محیطی گرم است.

هدف از انجام این پژوهش بررسی روایی شاخص توده بدن و درصد چربی در دانش آموزان پسر 8 تا 12 ساله بوده است . نتیجه: 1 - بین شاخص توده بدن و درصد چربی بدن دانش آموزان پسر 8 ساله ارتباط معنی داری وجود دارد. 2 - بین شاخص توده بدن و درصد چربی بدن دانش آموزان پسر 9 ساله ارتباط معنی داری وجود دارد. 3 - بین شاخص توده بدن و درصد چربی بدن دانش آموزان پسر 10 ساله ارتباط معنی داری وجود دارد. 4 - بین شاخص توده بدن و درصد چربی بدن دانش آموزان پسر 11 ساله ارتباط معنی داری وجود دارد. 5 - بین شاخص توده بدن و درصد چربی بدن دانش آموزان پسر 8 تا 12 ساله ارتباط معنی داری وجود دارد.

پژوهش حاضر سطح عزت نفس و شدت افسردگی در معلولین جسمی - حرکتی شاغل و بیکار را مورد بررسی قرار داد. کل آزمودنیها 75 مرد بودند که 36 نفر از آنها در گروه بیکار (میانگین سنی 25/64 سال و میانگین تحصیلات 10/30 کلاس) و 39 نفر دیگر در گروه شاغل (میانگین سنی 27/44 سال و میانگین تحصیلات 10/51 کلاس) قرار داشتند. در این پژوهش فرض شده بود که سطح عزت نفس در گروه معلولین جسمی - حرکتی شاغل بالاتر از گروه شاغل است . آزمودنیها پرسشنامه عزت نفس آیزنک و پرسشنامه افسردگی بک را کامل نمودند. در پژوهش حاضر روش توصیفی مورد استفاده قرار گرفت و برای مقایسه اندازه های عزت نفس و افسردگی دو گروه شاغل و بیکار، آزمون t برای مقایسه تفاوت بین میانگینهای مستقل بکار برده شد. مشخص شد که هر دو فرضیه با 95 درصد اطمینان تایید شدند و توصیه شد که از فراهم کردن شغل می توان برای بالا بردن سطح عزت نفس ، جلوگیری از شدت افسردگی و درمان افسردگی افراد بیکار استفاده کرد.