هدف این رساله ارائه روشهای بدون قطعه بندی برای شناسایی کلمات دستنویس فارسی در یک مجموعه محدود است . اصولا" روش های بدون قطعه بندی، براساس ویژگیهایی از تمام کلمه یا زیرکلمه عمل می کنند. در این رساله یک نمایش جدید دوبعدی برای کلمات دستنویس فارسی پیشنهاد شده است . همچنین روشی برای تعمیم الگوریتم dtw به دوبعد ارائه شده و برای مقایسه کلمات بکار رفته است . برای آزمون روشهای مختلف ، از یک مجموعه محدود از نام 500 شهر پرجمعیت ایران استفاده شده است . نتایج آزمون نشان داد که از بین روشهای ارائه شده، روش dtw دوبعدی، بیشترین میزان بازشناسی را دارد. در آزمایش این روش برای مجموعه نامهای 100 ، 300 و 500 شهر ایران، حدود 88 درصد از کلمات به درستی شناسایی شدند.