مورد بررسی(میدان پازنان) در بخش جنوبی از ناحیه فروافتادگی دزفول، که در حوضه زاگرس چین خورده قرار دارد. مخزن خامی بالایی با سن کرتاسه پیشین، متشکل از سازندهای داریان(سنگ آهک ) گدوان(شیل و سنگ آهک) می باشد. به دلیل وجود زبانه کژدمی در میانه سازند داریان و بخش آهکی خلیج در میانه سازند گدوان در منطقه مورد مطالعه، سازند داریان به داریان پائینی و بالایی و سازند گدوان به گدوان پائینی و بالایی قابل تفکیک می باشند. با بررسی نقشه هم ضخامت سازندهای گدوان، داریان در ناحیه فروافتادگی دزفول جنوبی مشاهده می شود که ضخامت سازند گدوان پائینی از شرق به سمت غرب و جنوب غرب افزایش و از جنوب به سمت شمال به تدریج کاهش می یابد. ضخامت بخش خلیج و گدوان بالایی از شرق به سمت جنوب و جنوب غرب، شمال غرب افزایش می یابد. ضخامت داریان پائینی در چاه 117 به کمترین مقدار و در چاه 124 به بیشترین مقدار نسبت به جاهای اطراف میرسد. ضخامت زبانه کژدمی و داریان بالایی از شرق به سمت شمال غرب کاهش می یابد. ضخامت سازند گدوان در چاه 118 کمترین مقدار و در چاه 61 بیشترین مقدار نسبت به چاه های دیگر می باشد. سازند گدوان به دلیل عدم مشاهده رخسارهای جزرو مدی و کم عمق در منطقه مورد مطالعه برای این سازند پیشنهاد می شود که در عمیق ترین بخش دریای گدوان میکروفاسیس 1 وبا کاهش عمق به ترتیب میکروفاسیس های 2و3 تشکیل می شده است .سازند داریان و گدوان در میدان پازنان از 7 میکروفاسیس تشکیل شده است که عبارتند از : شیل/ بایوکلاست مادستون (a1) گلوبیژرینا بایوکلستیک وکستون (a2) رادیولاریا مادستون/ وکستون (a3) اسپیکول رادیولاریا پکستون (a4) اسپیکول رادیولاریا پکستون (a5) بایوکلستیک پکستون (b1) بنتیک فرامینیفر بایوکلستیک وکستون/پکستون، (b2) با توجه به ویژگی های رخسارهای فوق ونیز درصد آلوکم های موجود در هر رخساره یک محیط رسوبی رمپ در منطقه مورد مطالعه برای سازندهای گدوان و داریان پیشنهاد می شود که در عمیق ترین بخش دریایی گدوان و داریان میکروفاسیس (a1) و با کاهش عمق به سمت پهنه جزرومدی به ترتیب میکروفاسیس های (a2), (‍a3), (a4) و گروه (b) تشکیل می شده است.

بررسی ویژگی های سازند گچساران به ویزه بخش 7 علاوه بر اهمیت زمین شناسی در ناحیه زاگرس، از دید گاه زمین شناسی نفت نیز با اهمیت است. مطالعه کنونی این بخش در میدان نفتی رگ سفید در 150 کیلومتری جنوب شرق اهواز مورد بررسی قرار می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی ویژگی های مختلف رسوبات بخش 7 در این میدان با استفاده از مطالعه مقاطع میکروسکوپی، نمودار های چاه پیمایی (لاگ گاما) و نیز آنالیز ژئوشیمیایی xrf به منظور شناسایی تغییرات شیمیایی در محیط رسوبی، تعیین دقیق محل لوله های جداری، کاهش ریسک حفاری و تفسیر محیط رسوبی است. بر اساس داده های حاصل از نمودارهای چاه پیمایی متعلق به 17 حلقه چاه و مطالعات پتروگرافی 200 مقطع نازک، بخش 7 سازند گچساران در این میدان به 5 زون تقسیم گردید. بافت های غالب در بخش انیدریتی شامل اسفرولیتی، ندولی، پورفیروبلاستیک و سوزنی است. مهم ترین فرآیندهای دیاژنزی رسوبات سولفاته در این میدان عبارت از: انیدریتیزاسیون و رشد نودولی، سیمانی شدن، پرشدگی حفرات، تبلور مجدد و جانشینی می باشد. مطالعات میکروسکوپی و پتروفیزیکی نشان می دهد که لیتولوژی انیدریت همراه با میان لایه هایی از مارن خاکستری و آهک ماسه ای اجزائ اصلی تشکیل دهنده بخش 7 سازند گچساران هستند. به منظور جلوگیری از فوران چاه در هنگام حفاری و جدا کردن سازندهای کم فشار بالا از بخش پر فشار 6 سازند گچساران، بهترین محل برای نصب لوله جداری در اولین انیدریت بخش 6 پیشنهاد می گردد. داده های آنالیز ژئوشیمیایی با روشxrf 16 نمونه انتخابی از دو حلقه چاه، تغییرات عناصر نسبت به پارامترهای عمق، sio2، al2o3 و k2o +na2o نشان می دهد اکسیدهای cao، so3 و sio2فراوانترین اجزائ تشکیل دهنده هستند. همبستگی بالای اکسیدهای cao و so3 در نهایت تشکیل انیدریت را اثبات می کند. با توجه به همبستگی منفی بالای دو عنصر zn و cl در نمونه های چاه 17 و همبستگی مثبت در چاه 75 می توان شرایط متفاوتی را در بخش های مختلف میدان انتظار داشت. تغییرات عناصر نسبت به عمق نشان دهنده افزایش درجه شوری به سمت راس و در بخش فوقانی سازند است. این موضوع می تواند در ارتباط با تغییر شرایط آب و هوایی باشد، یعنی در این زمان آب و هوا خشک تر از سایر دوران ها بوده است. تغییرات سنگ شناسی نیز در ستون چینه ای نشان دهنده تناوبی از آب و هوای گرم و مرطوب تا گرم و خشک در جریان رسوبگذاری است. نتایج کلی حاصل از مطالعه تغییرات سنگ شناسی، بافتی و ژئوشیمی بخش 7، با محیط سبخایی – لاگونی برای این بخش مطابقت دارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.