ناحیه مورد مطالعه در خاور رشته کوههای البرز قرار دارد، واحدهای سنگی بیرون زده در ناحیه شامل سازندهای خویش ییلاق (دونین میانی-بالایی) مبارک (کربونیفر زیرین) قزل قلعه (کربونیفر میانی-بالایی) دورود (پرمین زیرین) روته (پرمین میانی-بالایی) الیکا (تریاس زیرین-میانی)، شمشک (رتین-لباس ) دلیجای (دوگر)، لار (مالم-نئوکومین) و واحدهای سنگی مربوط به کرتاسه بالایی، ائوسن (سازندهای زیارت و کرج) نئوزن و کواترنری هستند، بعلاوه مجموعه ای از سنگهای دگرگون شده نیز در شمال ناحیه وجود دارد که به پیش از رتین تعلق داشته و تحت نام سنگهای دگرگونی گرگان تشریح شده است . مطالعه ویژگیهای زمین شناسی ناحیه همانند نقاط دیگر البرز به دلیل تحولات تکنونیکی شدید پیچیده است . این تغییرات سبب شده اند که ورقه های ساختاری بزرگ مقیاسی در طی دوره های زمانی متفاوت بسوی جنوب بر روی یکدیگر رانده شده و ساختمانهای مرتفع کنونی را پدید آورند، مهمترین ورقه های ساختاری موجود در ناحیه عبارتند از ورقه رادکان که از سنگهای دگرگونی گرگان تشکیل شده است . ورقه نویه که از سنگهای پالئوزوئیک بالایی تشکیل شده است و ورقه شمشیربر که شامل سنگهای کرتاسه بالایی و نئوژن است ، شواهد موجود نشان می دهند که این ساختمان ها بعد از اواسط تریاس و عموما در طی ترشیری و حتی کواترنری شکل گرفته اند. آنچه که در این پایان نامه مورد مطالعه قرار می گیرد مربوط به تشکیلات کرتاسه بالایی است که در جنوب رودخانه رادکان (نکا) وجود دارد که از روستای ارزت و یانه سر در غرب تا چمن ساور در شرق را در بر می گیرد که بیشتر به کامپانین و مائستریشتین تعلق دارد و تناوبی از آهکهای مارنی-مارنهای آهکی-سنگ آهک نودولار-سنگ آهک و تناوب آهک و مارن است که با ضخامتی در حدود 70 متر تا 375 متر در نقاط مختلف تشکیل شده است .