در بسیاری از کشورهای در حال توسعه بخش کشاورزی به عنوان بخش مسلط در اقتصاد شناخته شده است . سهم بالای بخش کشاورزی در اشتغال و ارزش افزوده کل از یک طرف و افزایش روزافزون تقاضای مواد غذائی و همچنین تقاضای صنایع مختلف به فرآورده های کشاورزی از طرفی دیگر بر اهمیت بخش کشاورزی افزوده است و شاید بتوان توسعه بخش کشاورزی را پیش شرط توسعه اقتصادی دانست . از متغیرهای مهم در توسعه بخش کشاورزی سرمایه گذاری بخش خصوصی می باشد لذا بررسی عوامل موثر بر سرمایه گذاری بخش خصوصی در کشاورزی در دوره (1350-1372) از اهداف اصلی این مطالعه است . بدین منظور از یک مدل غیرخطی که بر اساس نظریه رفتار سرمایه گذاری جارگنسن استخراج شده استفاده می شود. نکته قابل توجه در مطالعات سرمایه گذاری استفاده از موجودی سرمایه می باشد که فقدان آمار دقیق مربوط به آن همواره از مشکلات کشورهای در حال توسعه بوده است . بر این اساس در مطالعه حاضر با عنایت به پژوهشهای انجام شده بهترین روش برای تخمین موجودی سرمایه در بخش کشاورزی به تفکیک بخش خصوصی و بخش دولتی به کار گرفته شده است . در نهایت با استفاده از روش حداقل مربعات غیرخطی (nls) به برآورد مدل سرمایه گذاری بخش خصوصی در بخش کشاورزی پرداخته ایم. نتایج حاصل حاکی از آن است که موجودی سرمایه دولت و اعتبارات اعطائی بانک کشاورزی مهمترین عوامل تاثیرگذار بر سرمایه گذاری بخش خصوصی در بخش کشاورزی بوده که در این میان اعتبارات جاری نسبت به اعتبارات سرمایه ای از عملکرد بیشتری برخوردار بوده است . حساسیت سرمایه گذاری بخش خصوصی نسبت به موجودی سرمایه دولت به مراتب بیشتر از دیگر متغیرها می باشد. کشش سرمایه گذاری بخش خصوصی نسبت به هزینه های سرمایه گذاری در سطح بسیار پایین قرار دارد. همچنین قیمت محصولات کشاورزی به عنوان یکی از متغیرهای مهم و تاثیرگذار در سوددهی و سرمایه گذاری بخش خصوصی در کشاورزی ایجاد یک بازار با ثبات همراه با قیمتهای حمایتی امری ضروری می باشد. همچنین لازم است که سرمایه گذاری دولت بر اساس نیازهای استراتژیک بخش خصوصی برنامه ریزی و اجرا شود. در نحوه اعطای اعتبارات به خصوص اعتبارات سرمایه ای و کنترل و نظارت بر اجرای آنها نیز لازم است تجدیدنظر صورت گیرد.