یکی از ویژگیهای عمده سیستم های قدرت پایداری آن است که به سیستم توانایی می دهد وضعیت خود را در حالت عادی حفظ و در تعادل باقی بماند و چنانچه تحت تاثیر اغتشاشی قرار بگیرد وضعیت قبلی خود را باز یابد. اساسا ناپایداری در یک سیستم قدرت با توجه به پیکربندی آن به اشکال مختلفی وجود دارد. عمده ترین پارامتر پایداری حفظ عملکرد سنکروژن ژنراتورهای قدرت است و این البته شرط لازم برای هماهنگی کلیه ادوات و تجهیزات سیستم است . این قسمت از پایداری عمدتا تحت تاثیر روابط رتور و توان حقیقی - زاویه ژنراتور قرار دارد. گاهی بدون آنکه سیستم حالت سنکرون خود را از دست بدهد ناپایداری اتفاق می افتد. مثلا سیستمی که شامل یک خط انتقال و یک موتور القایی در انتهای آن است بدون آنکه حالت سنکرون مطرح باشد، ناپایداری ولتاژ بیفتد. همین مسئله در مورد بارهایی که در محدوده وسیع قرار دارند و از یک سیستم بزرگ تغذیه می شوند نیز ممکن است اتفاق بیفتد. در تجزیه و تحلیل پایداری عمده ترین مسئله رفتار سیستم در حین رویداد اغتشاش است . اغلب سیستم های قدرت در برابر اغتشاش های کوچک مثلا تغییرات بار که بطور دائم در شبکه وجود دارد مقاومند لیکن معیار اصلی اعتشاشهای بزرگ از قبیل اتصال کوتاه یک خط انتقال، از دست دادن یک ژنراتور یا بار بزرگ و یا از دست دادن خط ارتباطی بین دو زیر سیستم است . عملکرد سیستم در مقابل اینها عمدتا ناشی از نحوه عملکرد تجهیزات تشکیل دهنده آن است مثلا هر اتصال کوتاه منجر به عملکرد رله مربوطه و در نتیجه جداسازی قسمت خراب از بقیه سیستم می گردد که این خود تغییرات عمده ای در توانها انتقالی خطوط ارتباطی، سرعتهای روتور ژنراتورها و ولتاژ شینه ها بوجود می آورد. تغییرات ولتاژ باعث عملکرد تنظیم کننده های ولتاژ ژنراتورها و سیستم انتقال می شود و تغییرات سرعت روتور ژنراتورها گاورنر توربینها را به عکس العمل وا می دارد. در اثر تغییر ولتاژ و فرکانس ، بارهای سیستم به درجات متفاوتی تغییر می نماید. گاهی در اثر عکس العمل تعداد محدودی از تجهیزات تاثیر زیادی در سیستم به وجود می آید. پایداری در سیستم های قدرت ، جهت تسهیل در بررسی انواع آنها به طبقات مختلفی اعم از پایداری حالت گذرا، پایداری حالت ماندگار، پایداری دینامیکی، پایداری ولتاژ و ... تقسیم می گردد.